« همه افراد داراي ويژگي ها و نقطه نظرات خاص خود هستند.»
در عصر حاضر ارتباط يکي از مهم ترين موضوعات در زندگي فردي و اجتماعي انسان هاست و در هر ارتباطي حفظ آرامش و احترام به طرف مقابل يکي از ويژگي هاي انسان سالم و موفق به شمار مي آيد و به عنوان مهارتي در زندگي تک تک افراد مطرح است. اما اينکه اشخاص به چه شکلي آن را رعايت کنند و چقدر در روابط با ديگران آن را در نظر بگيرند، به ميزان درک، آگاهي و فهم هر فرد بستگي دارد. بعضي افراد در ارتباط با ديگران درصدد ارزيابي طرف مقابل بر مي آيند و تصور مي کنند که بايد نظرات و احساسات او را رد و يا به نوعي نظر خود را به او تحميل کنند. ارتباطي که بر پايه اين روش شکل گيرد غالباً تداوم نمي يابد وهر دو طرف دچار مشکل خواهند شد؛ چرا که در هر نوع ارتباطي حل مسائل و مشکلات طرفين، رفع تضادها و تعارضات، درک صحيح، رد وبدل کردن اطلاعات و رفع نيازهاي اجتماعي از جمله عواملي است که در شکل گيري يک ارتباط سالم نقش اساسي دارد و ارزيابي ديگري عنصر اصلي ارتباط باشد، نه تنها اهداف مذکور تحقق نمي يابد، بلکه آرامش لازم در ارتباط نيز از بين مي رود؛ زيرا هميشه يکي غالب و ديگري مغلوب است. فرد غالب بدون رعايت احترام با تندي درصدد به کرسي نشاندن حرفش است و فرد مغلوب مجبور است يا با سکوت خود، حق را به طرف مقابل دهد و يا براي اينکه راستي و درستي حرفش را ثابت کند، به يکباره از کوره در رفته و او هم دقيقاً با همان تندي جواب طرف مقابل را بدهد. در حالي که بايد به خاطر داشته باشيم که در برخورد با ديگران و در برقراري ارتباط با آنها، احترام به طرف مقابل و در نظر گرفتن ديدگاه و نظرات فرد، مهم ترين نکته است. اگر ما افراد را همان طور که هستند بپذيريم و براي آنان بدون هيچ قضاوت و پيشداوري احترام قائل باشيم و به نظراتشان توجه کنيم، نه تنها به گسترش روابط خود کمک کرده ايم، بلکه در آن ارتباط، آرامش خاصي ايجاد نموده ايم. اگر ما بپذيريم که همه افراد مانند هم فکر نمي کنند و هر کدام داراي ويژگي ها و نقطه نظرات خاص خود هستند، قطعاً بهتر مي توانيم ارتباط مان را هدايت کنيم. بديهي است که ديگران مانند ما نيستند؛ چون تفاوت هاي فردي مهم ترين مشخصه انسان هاست. اگر قرار باشد همه مثل ما فکر کنند و چيزي را که ما مي گوييم، بپذيرند، نه تنها عقايد و پيشنهادات تازه اي شکل نمي گيرد، بکله همه پيام هاي کلامي يک طرفه خواهد بود. پس در روابط بين فردي اگر به ديگران و به افکارشان احترام بگذاريم و با ارزشگذاري و احترام خود آرامش را در رابطه مان به وجود آوريم، به ادامه يک ارتباط صحيح کمک بزرگي کرده ايم؛ زيرا از همين طريق است که فرايند اجتماعي شدن شکل مي گيرد و سطح عملکرد و ديگر مهارت هاي ارتباطي فرد بهبود مي يابد.
اين نکته را به خاطر داشته باشيد که وقتي فرد در ارتباط با ديگران درک درستي از طرف مقابل نداشته باشد و بر عقايد ونظرات خود پافشاري کند، کمتر مورد پذيرش اطرافيان و دوستان خود قرار مي گيرد. در چنين شرايطي احترام و دوستي به آزردگي و خشم تبديل مي شود و در نتيجه منازعه هاي فراوان، طعنه هاي ناپسند، انتقادهاي مکرر و در نهايت سکوتي سرد موجب فاصله افراد از يکديگر مي شود. اگر شما با نظرات ديگران مخالفيد، به جاي اينکه سعي در متقاعد کردن طرف مقابل داشته باشيد و يا بخواهيد او را مورد بي توجهي قرار دهيد، به افکار و احساسات او احترام بگذاريد. قرار نيست همه هميشه و در همه حال با ما موافق باشند. در نظر گرفتن اين نکته که اغلب مردم مانند ما فکر و احساس نمي کنند و به روش خود به دنيا مي نگرند، بسيار مهم است؛ چرا که قطعاً با اين تصور هم مي توان ارتباطي مناسب و هدفمند داشت و هم آرامش و احترام را در مسير ارتباطي خود حاکم کرد.
منبع:مجله دنياي زنان ش 57