بعضي از بچه ها براي تکاليف مدرسه سرو صدا راه مي اندازند ، با والدين بحث مي کنند، مدام مدادهايشان را مي تراشند، تلفني با دوستانشان صحبت مي کنند، نيم ساعت يا بيشتر صرف پيدا کردن کتاب ودفترشان مي کنند و در آخر هم نمي توانند آماده شوند و شروع کنند. اين بچه ها احساس ناتواني و استيصال مي کنند. همان طور که گاهي برزگتر ها هنگامي که کارهاي زيادي دارند دچار چنين احساسي مي شوند، بچه ها نيز نمي دانند بايد از کجا شروع کنند. بيشتر اين بچه ها داراي عزت نفس ضعيف و اعتماد به نفس کمي هستند، نگرانند وفکر مي کنند که بچه هاي ديگر توانايي خاصي براي انجام کارها دارند که اآنان فاقد ان توانايي هستند .هنگامي که همسالان آنها درباره آرزوها يا اهدافشان مثلاً رفتن به دانشگاه يا سفر به دور دنيا صحبت مي کنند، اين گروه بچه ها اظهار مي کنند که هيچ هدف يا آرزويي ندارند. آنها تصور مي کنند که طفره رفتن و ناتواني ويژگي شخصيتي است که با آن متولد شده اند و در نتيجه نمي توانند آن را تغيير دهند. اما والدين بايد همان طور که به کودک خود روش غذا خوردن، لباس پوشيدن و ديگر مهارت ها را ياد مي دهند، به او بياموزند که تعلل و اظهار عجز چيزي نيست که کودک با آن به دنيا آمده يا جزء تفکيک ناپذير شخصيت او باشد، بلکه فقط يک عادت است و عادت ها را هم مي توان تغيير داد. اين عادت راهم مي توان به کمک روش هاي زير اصلاح کرد.هنگامي که فرزند شما خيلي خسته است و اظهار ناتواني مي کند به او کمک کنيد تا کارش را به بخش هاي کوچک تر تقسيم کند و سپس يکي را براي شروع انتخاب کند. مثلاًبراي انجام تکاليفش از يک درس شروع کند يا براي مرتب کردن اتاقش از يک مورد شروع کند، مثلاً ابتدا لباس هاي کثيف و تميز را جدا کرده و هر کدام را درجاي خودش بگذارد، بعد به جمع آوري کتاب ها بپردازد. گاهي بچه ها نمي دانند که انجام کارهايشان چه مدت طول مي کشد و با خود مي گويند:« نمي رسم اين کارها را الان انجام دهم، صبر مي کنم يک روز که حسابي وقت داشتم!» براي حل اين مشکل از کودکتان بخواهيد دريک زمان مشخص کاري را که انتخاب کرده انجام دهد؛ براي بچه هاي 12 سال يا بزرگتر يک ساعت ، براي کوچک تر ها نيم ساعت وبراي سنين قبل از دبستان 5 الي 10 دقيقه وقت تعيين کنيد(البته مي توان براساس روحيه و حيطه دقت وتوجه کودک زمان را تنظيم کرد).به آنها نشان دهيد که در يک مدت زمان کوتاه، چقدر کار مفيد مي توان انجام داد. به کودک خود کمک کنيد تا هنگام انجام يک کار، کارهاي ديگرش را ناديده بگيرد و هرگز در نيمه کار به سراغ کار بعدي نرود. چنانچه فرزندتان در مدت تعيين شده کار موردنظر را به اتمام رساند حتماً او را تشويق کنيد ياحتي پاداشي برايش در نظر بگيريد.

هرگز توقع نداشته باشيد که يکباره فرزندتان 180درجه تغيير کند بلکه با صبر وحوصله به او کمک کنيد تا کم کم عوض شود.
منبع:نشريه ي ايرانيان ش 34