بعضي چنين عقيده دارند که يکي از اساسي ترين شروط پيشرفت و تکامل، آزادي محيط است. مي گويند همانطوري که يک شاخه گل در هواي غير آزاد نمي تواند رشد يابد، بايد کودک را آزاد گذاشت تا استعدادهايش شکوفا شود.
بدون ترديد کودکي که در خانه پرورش مي يابد و محيط زندگي او از خانه تجاوز نمي کند، بايد از آزادي بهره مند باشد. البته آزادي بدون مرز در بحث تربيتي بي معناست.بلکه همان آزادي هم نياز به چهار چوبي دارد.
يکي از مسائلي که در روابط والدين با کودک اثر مي گذارد بازيگوشي و شيطنت کودکان است. بازي کودکانه يکي از ضروري ترين موضوعاتي است که به رشد جسمي و روحي کودک کمک مي کند. کودک بتدريج با پشت سر گذاشتن سال اول زندگي روش و رفتاري مستقل تر در پيش مي گيرد و به کنجکاوي و بازيگوشي مي پردازد، گاهي اين حرکات موجب ناراحتي والدين مي شود و خشم آنان را بر مي انگيزد. بسياري از پدران و مادران بر اساس منطق هاي نادرست، کودکان خود را از بازي باز مي دارند و يا ايرادهاي نابجا مي گيرند. اين گونه افراد بايد بدانند که اين سخت گيري ها به رشد کوک آسيب مي رساند. کودک بر اثر سختگيري و کنترل شديد از احساس حقارتي که به او دست مي دهد رنج مي برد، محيط خانه برايش خشک و بي روح شده و دائما در ترس و وحشت بسر مي برد. او قادر به تصميم گيري نيست، صفات ويژه و مثبت وي از بين رفته و خصومت جايگزين آن مي گردد.
معمولا والدين کودکاني را مي پسندند که آرام و مطيع باشند، و موجبات زحمت و ناراحتي آنها را فراهم نياورند. اينگونه والدين دوست دارند کودک خردسال آنها، بزرگسالي کوچک شده باشد غافل از اينکه کودک، کودک است با تمام ويژگي هاي کودکي و هرگز بزرگسالي کوچک شده نيست در روايتي از پيامبر اکرم (ص) آمده که شيطنت و ستيزه جويي کودک در دوران خردسالي نشانه فزوني عقل و انديشه او در بزرگسالي است. (بحارالانوار ج 14 ص 378 )
همبازي شدن با کودکان
يکي از مسائل اساسي در تربيت کودک اين است که پدر و مادر بتواند خود را تا سر حد طفوليت پايين آورده و همسطح کودک شود.
چون که با کودک سرو کارت فتاد
هم زبان کودکان بايد گشاد
همبازي شدن با کودک علاوه بر اينکه او را غرق لذت و شادي مي کند اعتماد به نفس و صميميت را افزايش مي دهد و احساس ارزشمندي را در کودک تقويت مي کند
موضوع ديگر آزادي فکري است :
بسياري از کودکان دائما در حال پرس و جو هستندکه نوعا جواب پرسش هاي اين کودکان داده نمي شود و گاه با ابراز کلماتي از قبيل فضولي نکن! آنها را آرام مي کنند. بديهي است اين نوع رفتار باعث محدود شدن رشد فکري مي شود و از نظر روحي عقده هايي را بوجود مي آورد که جرات و ابتکار را از او مي گيرد.
هنگامي که راه بيرون به روي کودک باز مي گردد و او با دنياي خارج از محيط خانه ارتباط پيدا مي کند و با هم شاگرديهاي مدرسه آشنا مي گردد، دشواري تربيتي کودک آغاز مي شود و از همين موقع والدين بايد با صبر و حوصله فراوان و با بکار بردن اصول اساسي پرورش، فرزندان خود را تربيت کنند. البته آزادي کامل در اين مرحله خطرناک است و بايد سعي کنند بوسيله راهنمايي هاي سودمند و آشنا کردن فرزند با خوبي ها و زشتي ها نيروي تشخيص کودک را بکار اندازند.
تاکيد بر آزادي دادن و مهرورزي نسبت به کودکان در اين دوره به اين معنا نيست که در برابر خواسته هاي نامعقول انها تسليم شويم يا آنها را لوس و بد آموز بار بياوريم.
تشريح عواقب زشتي ها و کردار نا پسند، در سرکوب کردن تمايلات کاذب موثر مي باشد. بنابراين با اتخاذ روشِ نرمش و تشويق، رفتار پسنديده را در نظر او جلوه گر سازند و با تذکرات، آنها را از انجام کردار ناپسند باز دارند.
اين اساسي ترين راهي است که پيشوايان ديني در راهنمايي بشر انتخاب کرده اند بدون اينکه آزادي فکر و منطق را از انسان سلب کرده باشند.
فذکرانما انت مذکر لست عليهم بمسيطر: همانا تو راهنما هستي نه تحميل کننده. (سوره غاشيه آيات 21 و 22) .
منبع:http://www.tebyan.net ارسال توسط کاربر محترم سايت : savin125125