بسيارى اوقات والدين به منظور پيشرفت فرزندانشان آنها را مرتب مورد مقايسه با ديگران قرار مى دهند در صورتى كه اين امر مانع رشد استعدادها و خلاقيت آنها مى شود. فرزندان ما در يك خانواده بزرگ مى شوند اما با يكديگر تفاوت هاى زيادى دارند. هيچ انسانى دقيقا عين ديگرى نيست. پس با احترام به ويژگى هاى هر يك بپذيريم كه تفاوت ها قابل احترام هستند و قرار نيست هيچ كس ديگرى را كنترل كند تا دقيقا مطابق ميلش عمل كند. فرزندان از كودكى به شيوه هاى گوناگون مراحل رشد را پشت سر مى گذارند. پس براى اينكه زودتر بايستند، راه بيفتند، حرف بزنند و. . . عجله نداشته باشيد و آنها را هل ندهيد.
بگذاريد به آرامى و راحتى مراحل خود را طى كنند و شما نيز صبورانه از اين مراحل لذت ببريد. اينكه در تمام مراحل درس و تحصيل و انجام تكاليف نظارت باشد خوب است اما اين نظارت نبايد تبديل به دخالت شود. قرار نيست در خط به خط تكاليف فرزندان نظر بدهيم و يا به آنها كمك كنيم.
بگذاريد خودشان كارشان را به شيوه خود انجام دهند. بگذاريد فرزندتان علايق و استعدادهاى خود را بروز دهد. او ممكن است در يك درس دچار ضعف باشد اما به طور حتم در جايى ديگر و يا رشته اى ديگر استعداد خوبى دارد. بنابر اين با مقايسه و انتظارات نابجا مانع از رشد آنها نشويم.
منبع: http://www.javannewspaper.com