کودکي که تب دارد و ضايعات قرمز رنگي روي پوستش ديده مي‌شود، احتمالا به بيماري سرخک مبتلا شده است.
سرخک يک بيماري عفوني و مسري است که توسط ترشحات تنفسي گسترش پيدا مي‌کند.
اين بيماري بيشتر در اطفال خردسال ديده مي‌شود. شايد بيشتر کودکان قبل از ورود به کودکستان به اين ناخوشي مبتلا شده باشند، ولي اين احتمال وجود دارد که عده‌اي در دوران کودکستان يا دبستان به آن مبتلا شوند.
سرخک در کودکان خردسال (از 6 ماهگي تا 2 سالگي) سبک‌تر است، ولي بعد از آن به صورت شديدتري بروز مي‌کند.
علائم بيماري
علائم سرخک در بچه‌ها معمولا با تب شروع مي‌شود. آبريزش شديد بيني ، قرمزي چشم‌ها و ريزش اشک از علائم مهم ديگر آن هستند. بعد از چند روز ممکن است يک دانه يا لکه که نشانه سرخک است در دهان ظاهر شود.
بعد از دو روز بثورات پوستي سرخک به تدريج روي صورت و گردن بيمار ظاهر مي‌شود و پشت بدن بيمار را هم مي‌گيرد. سپس دانه‌هاي سرخک، بازوها و دست‌ها و در نهايت پاهاي بيمار را فرا مي‌گيرد.
دانه‌هاي سرخک در ابتدا به صورت لکه‌هاي قرمز و صاف است، اما ممکن است به صورت يک برآمدگي کوچک در بيايد. همينطور که بثورات ظاهر مي‌شوند، تب نيز بالاتر مي‌رود و گاهي اوقات تا 5/40 درجه سانتي گراد هم مي‌رسد. دانه‌ها ممکن است خارش دار نيز بشوند.
ممکن است تهوع، استفراغ، اسهال و تورم غدد لنفاوي در سرخک ديده شوند. بروز سرفه در کودک مبتلا به سرخک مي‌تواند بسيار ناراحت‌کننده باشد.
دانه‌هاي پوستي حدود پنج روز ادامه خواهند داشت و پس از اين مدت به تدريج ناپديد مي‌شوند، اما قبل از اين‌که کاملا از بين بروند، رنگ شان قهوه‌اي مي‌شود. ترتيب از بين رفتن ضايعات پوستي در سرخک به همان ترتيبي است که ظاهر شده‌اند، يعني دانه‌هايي که ابتدا در صورت و بالاتنه ظاهر شده بودند، قهوه‌اي مي گردند و بعد از آن در قسمت هاي ديگر بدن، ضايعات تيره رنگ و پوسته پوسته مي شوند و در نهايت مي‌ريزند.
انتقال بيماري
سرخک، بسيار مسري است. اين بيماري قبل از پيدايش علائم واضح و قابل رويت نيز مسري است. يک يا دو روز قبل از بروز دانه‌هاي قرمز پوستي، بيماري از طريق تنفس قابل انتقال است، ولي در دوران پوسته‌ريزي قابل سرايت نيست.
در صورتي که علائم سرخک در يک کودک ظاهر شود، بهتر است تا 16 روز از ورود او به مدرسه جلوگيري شود تا احتمال سرايت به ديگران کاهش يابد.
پيشگيري
هيچ درمان ضد ويروسي براي سرخک وجود ندارد و بهترين روش مقابله با اين بيماري، پيشگيري است.
واکسن، بهترين وسيله پيشگيري از اين بيماري است. در حال حاضر طبق برنامه واکسيناسيون کشوري در ايران، اولين واکسن سرخک در يک سالگي (12 ماهگي) زده مي‌شود و تکرار آن در حدود 4 تا 6 سالگي است.
اگر کودک سالمي که قبلا واکسن سرخک به او تزريق شده است، با کودک مبتلا به سرخک تماس پيدا کند، هيچ اقدامي ضرورت ندارد، ولي اگر واکسن سرخک به او تزريق نشده باشد، اگر طي 1 تا 2 روز اول تماس با بيمار باشد، با توصيه پزشک مي‌توان به کودک واکسن سرخک تزريق کرد.
اگر طي 5 روز اول تماس است، بايد گاماگلوبين به عنوان پيشگيري به او تزريق گردد، در نتيجه کودک به سرخک مبتلا نخواهد شد.
منبع:تبيان زنجان ارسال توسط کاربر محترم سايت : mohamadaminsh