طبق داده هاى يونيسف ، 60 درصد از 110 ميليون كودك 6 تا 11 ساله محروم از مدرسه در جهان دختر هستند .
طبق آمار صندوق كودكان سازمان ملل ( يونيسف ) 65 ميليون دختر در سراسر جهان از آموزش و تحصيل محرومند كه اين موضوع خط فقر مفرط ، مرگ در دوران كودكى ، ايدز و همچنين خطر انتقال به نسل آينده را افزايش مى دهد ؛ اين در حاليست كه اگر يك دختر بدون آگاهى بزرگ شود و اطلاعاتى از مهارت هاى زندگى نداشته باشد ، خطرات بيشترى او را نسبت به همتا هاى تحصيلكرده اش تهديد مى كند و اين دختر ، ناقل اين خطرات به نسل هاى آينده نيز خواهد بود .
« مريم شربتدار قدس » مدير كل دفتر امور بانوان وزارت آموزش و پرورش با اشاره به زمينه هاى فرهنگى ، اقتصادى و ضعف دولت ها در رساندن امكانات آموزشى به كودكان در محروميت از تحصيل دختران مى گويد : به نظر مى رسد عمده دليل محروميت از تحصيل دختران مشكلات اقتصادى خانواده ها باشد ، از اين رو وزارت آموزش و پرورش در اين زمينه طرح آموزش از راه دور را براى اين كودكان در نظر گرفته تا شايد از نظر اقتصادى و فرهنگى برخى مشكلاتشان حل شود .
اين اظهارات در حاليست كه به گفته محققان بزرگ ترين مانع تحصيل دختران در كشور هاى مختلف شهريه هاى مدارس است . زمانى كه خانواده مجبور به پرداخت شهريه براى آموزش فرزندانش باشد ، ترجيح مى دهد كه پسران خود را به مدرسه بفرستد و از تحصيل دختران صرف نظر كند ؛ هر چند كه فى نفسه نمى خواهد مانع رفتن دخترانش به مدرسه شود .
« پيرانى » ، مشاور امور بانوان وزير آموزش و پرورش در سيستان و بلوچستان با اشاره به فراهم بودن بازار كار در كشور هاى حوزه خليج فارس بيان مى كند : گاهى اوقات پدر خانواده براى كار به اين كشور ها مى رود و خانواده وى در كشور رها مى شود ؛ در نتيجه مشكلات فراوانى براى زنان به عنوان سرپرست خانواده و كودكان آنها ايجاد مى شود ، بنابراين چندان رغبتى براى ادامه تحصيل به دليل مشكلات ايجاد شده از خود نشان نمى دهند .
« شربتدار قدس » با بيان اين كه در برخى مناطق ، دورى از تحصيل تنها دامنگير دختران نبوده و حتى پسران نيز از تحصيل محروم هستند تصريح مى كند : زمانى كه مسئله اقتصادى ، در محروميت از تحصيل مطرح مى شود پسران را هم درگير مى كند ، به گونه اى كه خانواده ها ترجيح مى دهند پسرانشان به سمت مشاغلى مثل كشاورزى بروند و حتى در برخى استان ها با روى آوردن به سوى كار هاى خلاف تحصيل را رها مى كنند .
به گفته وى بُعد اقتصادى محروميت از تحصيل در استان هاى محروم كشور بيشتر به چشم مى خورد كه طبيعتاً ناشى از فرهنگ غلط و فقر فرهنگى موجود در اين استان هاست كه پدران آنها نيز با آن دست به گريبان بوده اند و آنها فكر مى كنند كه تحصيل مانع از درآمدزايى آنها مى شود .
على رغم امكانات لازم براى پوشش تحصيلى دانش آموزان در برخى مناطق روستايى محروم ، خانواده ها به دليل فقر فرهنگى حاضر به ادامه تحصيل فرزندان خود نيستند .
مريم شربتدار قدس عمده دلايل فرهنگى محروميت از تحصيل دختران را ازدواج در سنين پايين ، وجود نگرش هايى مبنى بر اين كه « دختر آموزش را مى خواهد چه كند ؟ » مى داند و اظهار مى كند : محروميت از تحصيل در استان هايى مانند سيستان و بلوچستان ، خراسان جنوبى ، و استان هاى محروم بيشتر ديده مى شود .
« پيرانى » نيز تعصبات قومى ، ضعف فرهنگى ، ازدواج دختران در سنين پايين ، پراكندگى روستا ها و به حد نصاب نرسيدن دانش آموزان براى تشكيل كلاس ، عدم آگاهى و فقر فرهنگى ، كمبود و نبود مدارس راهنمايى دخترانه در محل ، نبود نيروى متخصص زن در مدارس راهنمايى دخترانه ، مخالفت والدين ، آمار كم دانش آموزان و عدم امكان افتتاح آموزشگاه ، نبود وسيله نقليه و صعب العبور بودن جاده ها در مناطق روستايى ، بُعد مسافت روستا ها تا محل تحصيل را از ديگر عوامل محروميت از تحصيل خواند .
وى با بيان اين كه در حال حاضر برخى از نگرش هاى خانواده ها درباره تحصيل فرزندان خود و به ويژه دخترانشان تغيير كرده مى گويد : در سال هاى گذشته ما با اجبار و خواهش و تمنا از خانواده ها مى خواستيم كه دانش آموزان دختر خود را وارد مدرسه كنند ، اما آنها به ويژه از مقطع ابتدايى به بعد تمايل چندانى براى ادامه تحصيل دخترانشان نداشتند .
مشاور وزير آموزش و پرورش در سيستان و بلوچستان خاطر نشان مى كند : اگر در جايى مدارس دخترانه نبود خانواده ها مايل نبودند دختر خود را از منطقه اى به منطقه ديگر با اين دليل كه ضرورتى براى ادامه تحصيل دختر وجود ندارد بفرستند ، از سوى ديگر ازدواج زودرس نيز باعث محروميت از تحصيل دختران مى شد .
« شربتدار قدس » مشاور وزير آموزش و پرورش وجود تفكراتى مانند اين كه « دختر بايد بيشتر در خانه بنشيند ، چرا كه با بيرون رفتن ، چشم و گوشش باز مى شود » را از ديگر دلايل فرهنگى دخيل در محروميت از تحصيل مى داند و به خبرگزارى دانشجويان ايران مى گويد : " زمانى كه تحصيل براى پسران مطرح مى شود خانواده ها آن را راهى براى درآمدزايى مى دانند اما در قبال دختر بيان مى كنند كه « آنها تحصيل را مى خواهند چه كنند ، دختر ازدواج مى كند و كنج خانه مى نشيند » ".
وى با اشاره به اجرايى شدن اين باور هاى فرهنگى غلط در برخى از روستا هاى كشور تصريح مى كند : اجراى اين باور ها به محروميت از تحصيل دختران دامن مى زند .
مشاور وزير آموزش و پرورش ادامه مى دهد : متأسفانه ما در ميان برخى از مسؤولين نيز با اين امر اما با شكلى متفاوت روبرو هستيم ؛ چرا كه محروميت از تحصيل براى دختران ديگر بسيار قديمى شده و در حال حاضر صحبت از اين است كه آموزش و تحصيل براى همه باشد ؛ اما خطر در جاى ديگرى احساس مى شود ، مواردى ديده مى شود كه القائاتى مبنى بر اين كه « چه كسى گفته زنان وارد جامعه شوند » ديده مى شود .
به گفته وى اين دسته از افراد ، تحصيل زنان را مى پذيرند و معتقدند كه اگر مادر باسواد باشد در تربيت فرزندان هم مؤثر خواهد بود ، اما تا همين مرحله قانع هستند ؛ به عبارتى ديگر ، آنها با تحصيل موافق ولى با مشاركت زنان مخالفند كه اين مسأله از همان فقر فرهنگى در ميان برخى مسؤولين ناشى مى شود كه به ما نشان مى دهد ما نبايد به دنبال اين مسأله تنها در دورافتاده ترين روستا ها باشيم .
« قدس » با اشاره به ضرورت تغيير نگرش در برخى مسؤولين ، به بحث افزايش حضور دختران در دانشگاه ها اشاره مى كند و ادامه مى دهد : جنجالى كه به دليل ورود بيشتر دختران به دانشگاه ها راه افتاد و طرح مسائلى از قبيل اين كه پسران ديگر با دختران تحصيلكرده ازدواج نمى كنند و آسمان و ريسمان هايى كه در اين زمينه بافته شد ، ناشى از اين باور هاست .
مدير كل دفتر امور بانوان وزارت آموزش و پرورش خاطر نشان مى كند : حال اگر تعداد دختران در دانشگاه ها بيشتر است ، چرا ما نمى آييم ريشه يابى كنيم كه پسران به چه دليل كمتر سراغ تحصيل مى روند و ترجيح مى دهند تحصيل را رها كنند و وارد بازار كار شوند ؛ از اين رو برخى به جاى ريشه يابى اين قضيه ، سريع نگران شدند كه چرا دختران بيشتر وارد دانشگاه شده اند .
به گفته وى ايجاد چنين مباحثى ، خاص اقشار محروم نيست چرا كه آنها را مى توان طى يك يا دو جلسه توجيه كرد و با اقدامات فرهنگى به تشريح لزوم تحصيل دختران پرداخت ؛ چرا كه اگر مشكلات اقتصادى آنها بر طرف شود سريع آن را مى پذيرند ، اما نگرانى در جاى ديگر است .
« شربتدار قدس » معتقد است كه وجود تفكراتى كه موجب محروميت از تحصيل دختران مى شود باعث انتقال همين شيوه تربيت و نگرش به نسل بعدى توسط همين دختران مى شود ، اين در حاليست كه نمى توان منكر تأثير آموزش و تحصيل حتى براى كسى كه مى خواهد كنج خانه بنشيند ، در تربيت نسل بعدى باشيم .
وى كمترين فايده تحصيل در ميان دختران را عدم ممانعت از تحصيل فرزندان خود مى داند و اظهار مى كند : اين در حاليست كه اهميت دانش تنها براى دختران نبوده و نمى توان آن را خاص آنها كرد ، اما به دليل اين كه محروميت بيشتر در ميان دختران در تاريخ قديمى كشور ديده شده ، تأكيد بيشترى بر روى دختران مى شود در غير اين صورت كسب دانش براى همه لازم است .
در اين زمينه « پيرانى » مشاور وزير آموزش و پرورش در استان سيستان و بلوچستان بيان مى كند : آسيب هاى ناشى از محروميت از تحصيل ، در دراز مدت خود را نشان مى دهد ؛ به گونه اى كه تحقيقات نيز نشان مى دهد از نظر روحى - روانى كودكانى كه شرايط ادامه تحصيل برايشان فراهم نبوده اكثراً دچار افسردگى شده اند و از نظر روحى – روانى ، موقعيت اجتماعى ، شغلى و آسيب هايى آنها را تهديد مى كند .
منبع:تبيان
ارسال توسط کاربر محترم سايت : sajad2007