يکي از علل افزايش استرس گفتگوي دروني است. پرهيز از گفتگوي دروني مي تواند رابطه احساسي با موضوع ايجاد کننده استرس را کاهش دهد يا متوقف سازد.
با ايجاد اين حالت مي توان ديدگاه صحيح تري نسبت به زندگي داشت و با آرامش خيال تصميمات منطقي تري اتخاذ نمود. اساسي ترين پي آمد مثبت اجتناب از گفتگوي دروني، زيستن در لحظه است. زيرا انسان ذهن بسيار سرکش و لجوجي دارد! در هر لحظه دهها مطلب به ذهن مي آيند و مي روند بدون آنکه انسان کنترل چنداني بر اين افکار داشته باشد. زندگي در لحظه يعني غرق شدن در شاديها و ايجاد لحظه هاي شيرين و نشاط آور. به بيان ديگر مانند دوران کودکي زيستن!
هنگامي که در کودکي بسر مي بريم، بطور طبيعي درلحظه زندگي مي کنيم. يک کودک را بنگريد، چگونه غرق شادي هاي کودکانه خود است و با موضوعات به نظر کوچک ساعتها خود را مشغول مي کند و هر موضوعي برايش جذاب است، لحظه اي ناراحت مي شود و گريه مي کند، اما پس از چند لحظه همه افکار آزار دهنده را به فراموشي مي سپارد و مجدداً خندان و شاد به بازي مشغول مي شود، گوئي هرگز ناراحت نبوده است. از همين رو، تعمق در کنش و واکنشهاي کودکان مفهوم واقعي زيستن در لحظه را متجلي مي سازد. اما با گذشت زمان شادي کودکانه از زندگي بي دغدغه و آرام او رخت برمي بندد و بتدريج همگام با رشد کودک سيستم تربيتي، عوامل و مسئوليتهاي اجتماعي و .... به مرور دنياي زيباي کودک را از ذات واقعي خود دور مي کند و به دنياي بزرگان پا مي گذارد تا مانند بزرگترها بيانديشد! و هر چه بزرگتر مي شود، توانايي زيستن در لحظه ها را بيشتر از دست مي دهد و هنگامي که کاملاً بزرگ شد، با محرک هاي ريز و درشت، عصبي و دلگير مي گردد و ساعتها و گاه روزها طول مي کشد تا عصبيت او فروکش کند، هنوز اين عصبيت پايان نيافته است که موضوعي جديد او را برانگيخته مي کند و اين دور تسلسل ويرانگر ممکن است تا پايان عمر ادامه يابد. تحقيقات نشان مي دهد عصبيت ها بيش از آنکه جنبه بيروني داشته باشند ناشي از ديدگاه دروني و تعبير و تفسيرهايي است که به مرور زمان تحت تأثير تربيت خانوادگي، ارزش هاي اجتماعي و فرهنگي در ما بوجود آمده اند، ذهني که مسائل و موضوعات را نه آنطور که هستند بلکه آنطور که مي خواهد تجزيه و تحليل مي کند! زيرا ذهن ما هر لحظه جولانگاه افکار متنوع و نامتجانسي است بدون آنکه ما را ياراي کنترل اين افکار باشد. براي درک عيني اين موضوع مي توان آزمايشي ساده را انجام داد. چشمان خود را ببنديد و سعي کنيد تا بيست مرتبه دم و بازدم خود را (بدون اينکه ريتم آنها را تغيير دهيد يا آنها را کنترل نمائيد) شمارش کنيد و تمام حواستان فقط به شمارش تنفس ها و روند طبيعي ورود و خروج هوا از بيني باشد. سعي کنيد به جز شمارش و توجه به تنفس ها هيچ انديشه اي را در سر نداشته باشيد. حال در حين اين عمل شمارش کنيد که چند بار افکار ديگر وارد ذهن شما مي شوند. حتي خود اين فکر که من هيچ انديشه اي در سر ندارم يک فکر اضافه است. با اين آزمايش ساده در مي يابيد که پيشگيري از هجوم افکار متفاوت به ذهن از کنترل شما خارج است و تمرکز فکري نياز به سعي و تلاش و ممارست دائم دارد. زيرا ذهن هميشه ناخودآگاه مشغول تجزيه و تحليل و يادآوري خاطرات و موضوعات مختلف است. هيچگاه افکار نمي گذارند در زمان حال باقي بمانيم. افکار هميشه موضوعي را از گذشته به خاطر مي آورند يا شما را به آينده مي برند و نقشه ها و آرزوها و بيم ها و اميدهاي آينده را يادآور مي شوند. حتي زماني که مي خواهيد آنها را کنترل کنيد و از ورود آنها به فضاي ذهن جلوگيري نماييد، باز به ذهنتان هجوم مي آورند. اين بازي ذهن است، ذهني که سالهاي سال بدين شکل رشد نموده و ما جهت کنترل آن کار چنداني انجام نداده ايم. در حالي که ذهن ما بيشتر مواقع احساسات و افکار ما را بدون آنکه تمايل داشته باشيم کنترل مي کند. از ديدگاه متخصصين تکنولوژي فکر، ذهن فضايي بيکران و وسيع است که افکار و احساسات و غرايز در آن جاي ندارند و هميشه درون آن جولان مي دهند و هيچگاه اين فضا را خالي و آرام نمي گذارند. بنيانگذاران ورزش يوگا صدها سال پيش تکنيکهايي را يافته اند که ذهن و فضاي آن به کنترل انسان درمي آيد. تکنيکهايي که به انسان مي آموزند چگونه در زمان حال زندگي کند و فضاي ذهن را آرام نمايد و گفتگوي دروني را به حداقل برساند و سرانجام سکوت ذهن را تجربه کند. از جمله اين تکنيکها مديتيشن است که کمک مي کند به آرامش ذهني دست يابيم و گفتگوي دروني را خاموش سازيم. تکنيک مديتيشن براساس تمرکز فکري، مثبت انديشي و گرايش به زيبايي هاي زندگي استوار است. با خاموشي گفتگوي دروني امکان درک حقيقت واقعي و زيباي لحظه و زيستن در آن بوجود مي آيد و آنگاه قادر خواهيم بود مانند يک کودک از درون احساس شادي کنيم و با سرور و شادي همراه شويم. براي نيل به اين هدف اولين گام ، ايجاد آرامش و صلح روحي بين افکار و قلب است. زيرا تا هنگامي که افکاري مشوش و رواني پريشان بر انسان حاکم است، نه تنها به آرامش و موفقيت نمي رسد بلکه بي اختيار بر مشکلاتش افزوده خواهد شد. براي برقراري آرامش دروني که مهمترين عامل سلامت رواني مي باشد رعايت نکاتي ضروريست که از اين ميان به تعدادي از اين موارد اشاره مي شود:
1- فکرتان را براي دريافت موضـوعـات مختلـف باز کنيـد، اما مغلـوب افکار استرس زا و هدردهنده انرژي نشويد.
2- براي اينکه احساس خوبي نسبت به خود داشته باشيد خودتان را دوست بداريد. زيرا دوست داشتن خود به مفهوم حس اعتماد به نفس داشتن است و تا زماني که خود را دوست نداشته باشيد، دوست داشتن واقعي ديگران امکان پذير نمي باشد.
3- با نگاه مثبت به زندگي بنگريد و خوشبين باشيد. بدبيني شما نسبت به آنچه که شما را احاطه نموده است، فاصله شما را با موفقيت بيشتر خواهد کرد.
4- هيچ موسيقي آرامش بخش تر از موسيقي درون قلب شما نيست، پس به صداي قلب خود گوش دهيد. از اين رو آنچه را که دوست داريد و به آن مي انديشيد، بدان عمل کنيد.
5- اگر از ديگران توقـع احترام داريد بخاطر داشته باشيد که احترام گذاشتن به ديگران را بايد از خود شروع کنيد.
6- هدف خود را در کوتاه مدت و بلند مدت کاملا مشخص کنيد.
7- گذشته خود را فراموش کنيد، به خاطـر داشته باشيد آنچه را که مي توانيد بدست آوريد در زمان حال است. از اين رو، تخيل پرور نباشيد و ذهنتان را به مسائـل و رؤيـاهـاي بي پايه بـراي آينـده مشغـول نکنيـد. 8- به ياد داشته باشيد که با همان ذهنيتي که مشکلات را براي خود ساخته ايد، نمي توانيد براي رفع مشکلات اقدام کنيد. بنابراين براي حل معضلات با انديشه اي نو و انعطاف پذير وارد عمل شويد.
9- در هر حالت تمرکز فکر داشته باشيد.
10- منتظر فرصتها ننشينيد زيرا اين شما هستيدکه بايد از شرايط و فرصتها حداکثر بهره را بگيريد.
11 - بزرگوار باشيد و احساس بخشنده بودن را در خود بپرورانيد و از تقصيرات کوچک اطرافيان راحت بگذريد تا گرفتار دنياي تاريک و پر از کينه و استرس نشويد . 12- با خداي خود رابطه مستقيم و قوي ايجاد کنيد .
منبع:روزنامه تفاهم