بردگان زيادي در خانه امام زين العابدين ( ع ) بودند. در طول سال که بردگان خطا مي کردند و کار بدي مي کردند امام ( ع ) در يک دفتري اينها را يادداشت مي کرد تا اينکه روز آخر ( يا شب آخر ) ماه رمضان امام ( ع ) همه بردگانشان را جمع مي کرد و خود در وسط مي ايستاد، دفتر را مي آورد، رو مي کرد به آنها و مي فرمود: فلاني يادت هست در فلان وقت چنين جرمي را مرتکب شدي؟ مي گفت: بله، (و به هر کدام خطاهايشان را متذکر مي شد و) بعد مي فرمود: "خدايا اينها که زيردست من بودند، نسبت به من بدي کردند و من که بنده تو هستم از همه اينها گذشتم. خدايا من بنده تو هستم و در درگاه تو مقصرم. خدايا از اين بنده مقصر خودت بگذر" و همه آنها را در راه خدا آزاد مي کرد. اين است که اصل اول در اسلام " گذشت" است.
منبع: http://www.tahoor.com