خداوند در قرآن، حفظ دامن را يکي از ويژگيهاي مؤمن ذکر مي کند: «والذين هم لفروجهم حافظون» (مومنون/5). مثالي از شهوات انسان ذکر کرده است، از آن چيزي که قويترين و نيرومندترين شهوتها و ميلها در انسان تشخيص داده شده است و آن شهوت دامن است: «و آنان که دامنهاي خودشان را از آلودگي حفظ مي کنند».
پيامبر اکرم فرمود: هر کسي که از شر سه شهوت خودش محفوظ بماند از همه شرور محفوظ مانده است: زبان، شکم و دامن. برخي شهوتها شهوتهاي زباني است يعني شهوتهاي گفتني است. غيبت کردن يک شهوت زباني و يک ميل زباني است. در اينجا شهوت دامن را که قويترين و خطرناکترين شهوات است به عنوان نمونه طرح فرموده است: «آنان که دامنهاي خودشان را نگهداري مي کنند». ولي قرآن براي اينکه اشتباه نشود فورا استثنا مي کند. در آن زمانها اين اشتباهات به واسطه رواج مسيحيت زود رخ مي داد. فکر مي کردند که شهوت جنسي، کم يا زيادش، با لذات پليد است، لهذا تجرد را بر تأهل ترجيح مي دادند و هر تأهلي را نوعي گناه مي دانستند ولي گناهي که بهتر است انسان مرتکب شود براي اينکه از گناهان بيشتر مصون بماند؛ مي گفتند آدمهايي که قوي و بااراده هستند و مي توانند مجرد بمانند اينها مجرد بمانند، همانهايي که خالصها و بزرگهايشان بعد به صورت پاپ درمي آيند و پاپ از ميان آها انتخاب مي شود.
کاردينالها بايد در عمرشان هرگز ازدواج نکرده باشند براي اينکه از نظر اين فکر غلط مسيحيت اختراعي – نه فکر عيسي عليه السلام العياذ بالله – هيچ آلوده نشده باشند، که از نظر آنها ازدواج هم خودش نوعي آلودگي است. ولي چون همه مردم نمي توانند چنين باشند و اگر ازدواج نکنند بعد بيشتر آلوده مي شوند، پس با يک زن ازدواج کنند براي اينکه تماسشان با ديگران به اين وسيله قطع بشود. اين است که قرآن فورا استثنا مي کند. قرآن در حد مشروع يعني در حد قانوني و اينکه طرفين حدود را بپذيرند (رابطه جنسي را مباح مي داند).
فحشا از نظر قرآن اين نيست که مردي و زني آميزش داشته باشند. حتي اينکه مرد با بيش از يک زن آميزش داشته باشد از نظر قرآن فحشا نيست ولي به شرط اينکه حدود و قوانين را يعني تعهدهايي که در مقابل هست، با آن شروط معين، بپذيرد. فحشا آنجاست که بدون هيچ گونه تعهدي از طرفين – تعهدهاي اخلاقي و اجتماعي و قانوني – صورت مي گيرد. لذا فرمود: «الا علي ازواجهم؛ مگر در مورد همسرانشان و حتي در مورد مملوکانشان، ملک يمين هايشان؛ در اين موردها جاي ملامت نيست. يعني ملامتهايي که در دنياي مسيحيت حتي در اين زمينه ها مي شود، چه در مورد ازواج و چه در مورد ملک يمين ها، همه بيجاست. »«فمن ابتغي وراء ذلک فاولئک هم العادون (مومنون/ 7) در ماوراي اينها اعمال شهوت کردن تجاوز تلقي مي شود.
منبع: http://www.tahoor.com