از آيت الله العظمي نجفي مرعشي نقل شده است که :
پدرم علامه نسابه آيت الله مرعشي مي گفت: مدتها بود که من در تلاش و کوشش بودم تا راز قبر گمشده مادرم فاطمه عليها السلام دخت پيامبر را کشف کنم و بدانم قبر آن بانوي سرفراز گيتي کجاست؟
اما هر چه در اين رابطه کتابهاي شيعه و سني را زير و رو کردم به جايي راه نبردم به ناگزير دست به توسلات و ختمهاي گوناگون زدم تا شايد از اين راه به هدف خويش دست يابم و به همين جهت بود که در مسجد سهله برنامه اي را مشغول شدم که دوره آن چهل شب بود و گويي شب سي و هفتم بود که در عالم رؤيا امام هفتم يا ششم عليهما السلام را ديدم که خطاب به من فرمود: « سيد محمود! در گشودن اين راز، اصرار نورز که بايد اين راز تا آمدن حضرت بقيه الله پوشيده بماند چرا که اين وصيت آن بانوي مظلومه و گرانقدر است و راهي است براي آگاهي يافتن حق طلبان از ستم و بيدادي که بر آن بانوي دو سرا و همسر گرانقدرش اميرالمؤمنان عليه السلام از سوي استبداد رفت.»
و افزود: « خداوند عظمت او را در اين سرا به کريمه اهلبيت عنايت فرموده است.»
پرسيدم: « سرورم! منظور از کريمه اهلبيت کيست؟»
فرمودند: « فاطمه معصومه در قم.»
پدرم افزودند: « از خواب بيدار شدم و براي نخستين بار را ه ايران را در پيش گرفتم و به قم آمدم و پس از زيارت به شهر ري رفتم و آنجا بودم که سيل قبر جناب صدوق را تخريب نموده و بدن شريفش ظاهر شده بود که به همراه گروهي از علماي تهران رفتيم و پس از نه صد سال از رحلت آن مرحوم ديديم پيکر پاکش ترو تازه مانده و دست او را بوسيدم.
از جمله علماي حاضر در کنار قبر صدوق عبارت بودند از: آقاي ميرزاابوالحسن جلوه، آقاي حاج ملا محمد اندرماني، آخوند رستم آبادي،
آقاي علي حکيم و آقاي مدرس که همگي به زيارت صدوق آمده بودند و بدن شريف او را ديدند.»
منبع: کرامات صالحين