اجازه ذکر از اساتيد

استاد از عده زيادي اجازه شفاهي داشتند، چنانکه وقتي فرمودند:
مرحوم سيد هاشم حداد به من و به آقا سيد محمد حسين حسيني تهراني اجازه ذکر دادند.
از مستور آقا شيرازي و بعضي اساتيد ديگر نيز اجازه کتبي داشتند ( که متاسفانه صداميان آنها را در سر مرز از استاد گرفتند).
ايشان نيز به بعضي از شاگردان اجازه کتبي و به عده اي اجازه شفاهي مي دادند
وقتي مي فرمودند:
تا کسي قوه اجتهاد پيدا نکند به او اجازه اجتهاد نميدهند و در سلوک هم به کساني اجازه مي دهند که قابليت سلوک را داشته باشند. سالک به همت و نفس مرد خدا راه مي رود، تا به مقصد برسد.

موت اختياري

از ايشان سؤال شد آيا شما موت اختياري داريد؟
فرمود:
الان ندارم، ولي دارنده آن داراي مقامي بس بلند است.
معيار علي عليه السلام است
عشق به امام علي عليه السلام و علاقه به ساحت ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام بقدري در قلب استاد زياد بود که کسي نمي توانست آنرا توصيف نمايد.
يکي از بزرگان در يکي از شهرهاي ايران، گاهي خدمت استاد مي رسيد و محبت مي ورزيد، حتي خمس مالش را به ايشان مي داد و ...
روزي يک نفر از اهل دانش، مطلبي را از آن شخص نقل کرد که بوي از تعريف خليفه دوم مي داد .
آنقدر ايشان ناراحت شدند و مطلبي را بر عليه آن کلام و گوينده آن گفتند که از زبان و چهره ايشان خشم گويا بود.
مسلک ايشان اينطور بود، که معيار علي عليه السلام بود، و هر حرف از هر کس حتي از بهترين شخصيتها صادر مي شد، ذره اي بوي نا آشنائي مي آمد ناراحت مي شد، خشم درون را بشکلي بيان مي داشتند.

امتحان الهي

طبق روايت پيامبر صلي الله و عليه و آله و سلم که فرمودند:
« البلاء المؤمن امتحان و للاولياء کرامه
بلاء براي مؤمن امتحان است و براي اولياء کرامت است»
استاد بر اثر عارضه سکته قلبي، به صبر در بلا مشغول و به اکتساب کرامت موفق بودند.
در اين دوران نقاهت صبحي فرمودند:
هر چه امروز صبح فکر کردم نام پسر بزرگم چيست بيادم نيامد، لذا از همسرم، سؤال کردم که نامش چيست!!
از اين بيان مي خواستند بفهمانند که انسان در معرض بلا و امتحان است و فقط بخدا بايد پناه ببرد.

داعيه اي نداشتند

درباره افرادي که ادعاي رؤيت امام زمان را مي کردند و افرادي را دور خود جمع مي نمودند سؤال شد، فرمودند:
اينطور مسائل ( با اين سر و صدا) در عراق نبود، همه اينها دکان است.
وقتي سؤال شد شما امام زمان را ديده ايد؛ با اينکه حال و خصوصيت صورت حضرت و بعضي جزئيات ديگر را گاهي بيان مي داشت در جواب سؤال مي گفتند :
خير.
گرچه شواهد و فتوحات در اين باره گواهي مي دادند؛ ولي هيچ داعيه گفتن براي اين مطلب که امام زمان را ديده ام نداشت.!!

اقتداء ملائکه

استاد مي فرمودند:
در اطاق به تنهائي مشغول نماز بودم، در رکوع که مستحب است بين دو پا را نگاه کرد، بين دو پايم را نگاه کردم. ديدم عده اي با لباس سفيد به من اقتدا کردند. متوجه شدم اينان فرشتگان مي باشند ...
( در روايت هم آمده است، کسي که براي نماز اذان تنها بگويد يک صف ملائکه اقتداء کننده، و اگر اقامه هم بگويد، دو صف ملائکه به مصلي اقتدا مي کنند. )

ارادت به بابا رکن الدين

استاد مي فرمودند:
من هر وقت در زندگيم، مشکلي برايم رخ مي دهد، يک سوره ياسين براي بابا رکن الدين مدفون در قبرستان تخت فولاد اصفهان مي خوانم، مشکلم حل مي شود.

در محضر استاد

مولف کتاب سيري در آفاق مي نويسد:
در روز هفتم فروردين سال 1373 خدمت آيت الله کشميري رسيدم ...
از حالش پرسيدم، با حالت رضا و خشنودي جواب دادند اما نفس نفس زنان! دستگاه تنفس ( اکسيژن) کنار حيات منزل بود تا در مواقعي از آن استفاده شود کلاهي پشمين بر سر داشت، سر مبارک را پايين انداخت و در سکوت فرو رفت، و گاهي با چشم هاي پر فروغش نگاهي مي کرد و باز سر را به زير مي انداخت...
گفتم: اولين بار است خدمت رسيده ام چيزي بفرماييد توشه راهم باشد و شما را بدان ياد کنم با تبسم مليحي فرمود:
چه بگويم و سر را به زير انداخت و در سکوت عميقي فرو رفت...
عرض کردم: از کجا بايد ذکر و ياد را شروع کرد؟
فرمود:
لا اله الا انت سبحانک اني کنت من الظالمين ( انبياء : 87) سجده يونسيه و قرآن بخواند.
عرض کردم: براي ورود به اين وادي استاد لازم است؟
فرمود: بدون استاد نمي شود.
گفتم : استاد از کجا شروع کنم؟
فرمودند: همين نقطه شروع است.
عرض کردم: بعضي مي گويند: واقعيت اذکار و اوراد و ختومات را ما درک نمي کنيم! آقا نگذاشت سخنم تمام شود،
فرمود:
بايد بگويم و داشته باشيم يعني اذکار را بگويم و ختومات را داشته باشيم
عرض کردم:
در نماز امام زمان که صد مرتبه اياک نعبد و اياک نستعين مي گوئيم، شيطان وسوسه مي کند که اين انحصار در عبادت او و استعانت و ياري از او دروغ است.
فرمود: استعاذه کنيد به خدا از شيطان رجيم.
عرض کردم: حضرت عالي در نجف اشرف با مرحوم آقاي حاج سيد جواد قاضي طباطبائي ( برادر سيد علي آقا قاضي) هم ارتباطي داشتيد؟
فرمود: نه
عرض کردم با سيد علي آقا قاضي چطور؟
با گفتن اين جمله، چهره ايشان باز شد و فرمود:
هر روز پيش هم بوديم. هميشه، اگر يک روز نمي رفتم، مي فرستاد دنبالم که چرا نيامدي؟
عرض کردم:
آقا از خدا خواسته ام مورد عنايت حضرت عالي واقع شوم!
با ملاطفت و مهرباني فرمود:
شما خوبيد و خادم اهل بيت، آنها اصل هستند و همه چيز از آنها است، معاصي و گناهان مانع از وصول است.
عرض کردم: هر وقت ما توفيق پيدا کنيم براي عرض ادب به ائمه و مخصوصا" امام زمان ( عج) قبل از سلام و عرض ادب مورد عنايت آن بزرگواران واقع شده ايم، که اين توفيق نصيبمان شده است؟
آقا فرمودند:
بله همين طور است، عنايت آنها است ( که آنها ما را ياد مي کنند بعد ما ياد آنان مي کنيم)...

سيره استاد در ادعيه و اذکار

سيره استاد نسبت به عموم و تلامذه خاص فرق مي کرد.
هر کس طلب اوراد و ادعيه و توسلاتي مي نمود، عطا مي کردند.
اما نسبت به خواص دستور تفکر و تعقل مي دادند و نکات ضعف و وقت و آثار وصفي و اخروي را متذکر مي شدند.

برخي که طريق بعضي ... را داشتند خيال مي کردند استاد فقط ذکر مي دهند، که اينطور نبود، و هميشه مي فرمودند:
اذکار و ادعيه با شرايط تأثير مي گذارد و مراقبه حرف اول، از شرايط لازم است چنانکه بارها از مرحوم آقاي قاضي نقل نمودند.
استاد نوع اذکار، از نظر کمي و کيفي، لفظي و قلبي، زماني و مکاني، روحي و جسمي، دنيوي و اخروي را براي خواص متذکر مي شدند و اين رشته کار ساده و آساني نيست و کسي مي تواند که هم خود راه را رفته و هم حاذق به طالبان باشد.
مثلا" بعضي اوراد براي قوي شدن اراده، و بعضي براي رؤيت ارواح و عده اي براي زياد شدن رزق، و دسته اي بريا توحيد و فناء في الله، و تعدادي براي محبت مي باشد.
از نظر استاد مثلا" براي توحيد بعضي اذکار فقر ظاهري مي آورد و بعضي ها نمي توانند تحمل کنند، لذا متذکر آثار مي شدند. استاد ميان افراد مجذوب و غير مجذوب فرق مي گذاشتندو چه ميل کلي و جزئي فاصلة بسيار دارد و ثمرات روحي و مزاجي هم تفاوت اندک ندارند.

سه چيز با برکت

از چيزهايي که براي برآمدن حاجت دنيايي و آخرتي، اجازه نمي خواهد و آثار هم دارد، استاد در موارد مختلف به افراد مي فرمودند سه چيز است:
اول: ذکر استغفار، استغرالله ربي و اتوب اليه.
دوم: ذکر صلوات: اللهم صلي علي محمد و آل محمد.
سوم: صدقه دادن.

ذکر به اندازه و نظر استاد

سيره استاد بر اين بود که هر چه استاد طريق گفت به همان اندازه بايد ذکر گفت.
از پيش خود و با خواندن از کتابي، نبايد اذکار را گفت.
ظرف و مظروف چون تطابق نداشته باشند عوارض پيدا مي کند.
مي فرمودند:
فلان اهل دانش در نجف اشرف عدد ذکر محبت را بيشتر گفته بود و ستون ( مسجد يا تکيه اي را ) مي بوسيد.
فلان عوام ، ذکري در اين باره مي خواند و ديدند الاغي را مي بوسيد.
فرمودند نبايد از دستور استاد بيشتر گفت و تجاوز کرد ( که افراد ناقابل و بي ظرفيت براي آنان مشکل ايجاد مي شود).

شب زنده داري و نماز شب

امام عسکري عليه السلام فرمود:
ان الوصول الي الله سفر لا يدرک الا بامتطاء اليل: اتصال و وصول به خداوند سفري است که جز با شب زنده داري طي نمي شود.
در دستورالعمل هاي استاد نسبت به سالکين، مسئله بيداري شب و رياضت در سحر بوده، و سحر را أفضل از بين الطلوعين مي دانستند.
امر به نماز شب از سفارشات اکيد ايشان بوده که رمز موفقت سالک مي دانستند.
منبع: کتابهاي آفتاب خوبان ، روح و ريحان ، صحبت جانان