نامگذاري ستارگان متغير:
کميته اي در انجمن بين المللي نجوم نامگذاري ستارگان متغير را بر عهده دارد. براي نامگذاري از حروف بزرگ انگليسي استفاده مي شود. روش نامگذاري به اين صورت است که اولين متغير کشف شده در هر صورت فلکي را با R ، بعدي را S و به همين ترتيب تا Z نامگذاري مي کنند. متغيرهاي بعدي را با RR ، سپس RS و... RZ ، حالا ازSS و..... SZ استفاده مي شود.نامگذاري همين روند را تا ZZ طي مي کند. بعد سراغ ابتداي حروف الفبا مي روند و ازAA ، شروع مي کنند. اين روش تا QZادامه پيدا مي کند. در اين روش نامگذاري از حرف J در هيچ ترکيبي استفاده نمي شود. اين نامگذاري در اطلس هاي ستاره اي به کار مي رود. متغيرهايR -اسد ،RV -ثور ، BY -تنين بر اين اساس نامگذاري شده اند.
مبدع اوليه استفاده از حروف لاتين ،Friedrich Argelander، پدر علم مطالعه ستارگان متغير است .او در اواسط قرن نوزدهم نامگذاري را باRشروع کرد. وي اعتقاد داشت که متغير ها اجرامي کمياب هستند بنا بر اين در هر صورت فلکي بيش از9متغير وجود ندارد. با اين روش در هر صورت فلکي مي توان 334متغير را نامگذاري کرد. بقيه متغيرها با V334 ،V335و.... نامگذاري مي شوند. البته اگر در نامگذاري ستاره ي متغيري از حروف يوناني استفاده شده باشد همان نام براي آن حفظ مي شود.
روش ديگري نيز براي معرفي متغير ها به کار مي رود. در اين روش که به« توصيف هاروارد » معروف است از مختصات سماوي جرم استفاده مي شود. اشکال اين روش اين است که به علت حرکت تقديمي زمين ، مختصات سماوي اجرام تغيير مي کند و اين نامگذاري تابع زمان است. به همين دليل اخترشناسان هر سال مختصات ستارگان و اطلس هاي خود را تصحيح مي کنند. به عنوان مثال با اين روش ستاره R -اکليل شمالي با بعد 15ساعت و 44 دقيقه و ميل+28( در اعتدال بهاري 1900) به صورت 1544+28 نامگذاري مي شود.
منبع:http://zanyar6767.blogfa.com
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله