يکي از بزرگترين ويژگي هاي اينترنت عدم تعلق آن به فرد و يا شرکت خاصي است . اينترنت ، متشکل از شبکه هاي کامپيوتري ( بزرگ و کوچک ) متعددي است که با استفاده از روش هاي مختلفي به يکديگر متصل تا موجود جديدي با نام "اينترنت" را خلق نمايند. در اين شبکه عظيم ، تعدادي از کامپيوترها به عنوان سرويس دهنده مطرح بوده که از طريق آنان سرويس هاي متعددي در اختيار کاربران اينترنت قرار مي گيرد . اين نوع از سرويس دهندگان به منزله "ميزبان " ( host ) سرويس ها و خدمات مطرح بوده و به منظور ارائه خدمات خود مي بايست داراي يک آدرس ثابت در مدت زمان حيات خود باشند . متقاضيان با آگاهي از آدرس کامپيوتر ميزبان ، قادر به ايجاد يک ارتباط با آن مي باشند.کامپيوترها با اعداد ( کد ) سروکار دارند و انسان ها علاقه مند به اسامي هستند .
در سال 1969 هسته اوليه اينترنت امروزي متشکل از چهار کامپيوتر ميزبان تشکيل گرديد. با توجه به روند رشد اعجازگونه اينترنت ، تعداد کامپيوترهاي ميزبان نيز بسرعت افزايش يافت ،بگونه اي که ما امروزه شاهد حضور ميليون ها کامپيوتر ميزبان در اينترنت مي باشيم . در ابتداي اين مطلب به اين موضوع اشاره گرديد که اينترنت در تملک شخص و يا شرکت خاصي نيست ولي اين بدين مفهوم نيست که مانيتورينگ و نگهداري آن نيز تابع مجموعه مقررات و سياست هائي نمي باشد . Internet Society در سال 1992 تاسيس و مسئوليت تدوين سياست ها و پروتکل هاي مورد نياز به منظور ارتباط با اينترنت را برعهده گرفت .
در ابتدا به منظور ارتباط با کامپيوترهاي ميزبان ، کاربران ملزم به استفاده از آدرس هاي ( IP :Internet Protocol) بودند . استفاده مستقيم از آدرس هاي IP ( يک عدد 32 بيتي منحصر بفرد ) به منظور ايجاد ارتباط با کامپيوترهاي ميزبان در صورتي که تعداد کامپيوترهاي ميزبان کم باشد ، مي تواند مفيد و کارساز واقع شود ، ولي همزمان با رشد سريع اينترنت و حضور سازمان و موسسات متعددي در عرصه جهاني ، روش فوق مشکلات خاص خود را بدنبال داشت .بدين منظور تلاش هاي متعددي در جهت ارائه راه حل هاي جايگزين ، صورت پذيرفت .
در اولين تلاش ، پيشنهاد استفاده از يک فايل متني با نام HOST.TXT به منظور ذخيره اطلاعات مرتبط با کامپيوترهاي ميزبان ( نام و آدرس مربوطه )، مطرح گرديد . در فايل فوق براي هر کامپيوتر يک نام و معادل آدرس آن به عنوان يک رکورد اطلاعاتي ذخيره مي گرديد . مسئوليت نگهداري و بهنگام سازي اين فايل به موسسه تحقيقاتي استنفورد در کاليفرنيا واگذار گرديد . فايل فوق از طريق يک کامپيوتر اصلي با نام SRI-NIC در اختيار ديگران قرار مي گرفت . مديران فني شبکه ، تغييرات مربوطه را از طريق پست الکترونيکي و يا به صورت دستي هر هفته يک مرتبه اعمال مي کردند . همزمان با رشد اينترنت ، حجم فايل فوق بزرگ و عملا" امکان استفاده از آن با مشکل مواجه گرديد . در روش فوق ، امکان بروز مسائل متعددي وجود داشت :
• Name Collisions : امکان درج اسامي يکسان براي دو کامپيوتر
• Trafic&Load : افزايش ترافيک و لود عمليات بر روي کامپيوتر حاوي فايل آدرس دهي
• Consistency : بروز مشکل در پشتيباني،کنترل يکپارچگي اطلاعات و بروز رساني
در سال 1983 ، در دانشگاه Wisconsin سيستم ( DNS ( Domain Name System ، ايجاد گرديد . در سيستم فوق ، به منظور معادل سازي نام و آدرس از يک بانک اطلاعاتي توزيع شده و با يک ساختار سلسله مراتبي و "سرويس دهندگان نام" مرکزي که به منزله هسته اين سيستم مي باشند ، استفاده مي گردد . مسئوليت نگهداري و پشتيباني از "سرويس دهندگان نام مرکزي " به منظور پيشگيري از تعريف اسامي تکراري به سازمان خاصي واگذار گرديد .
در سال 1993 U.S. Department of Commerce با همکاري چندين بخش دولتي و خصوصي ، InterNIC را به منظور نگهداري يک بانک اطلاعاتي مرکزي مشتمل بر تمامي اسامي دامنه ريجستر شده بهمراه آدرس هاي IP مرتبط در امريکا ايجاد نمود. ( ساير کشورها مسئوليت نگهداراي NIC:Network Information Center خود را بر عهده دارند ).شرکت Network Solutions ، عضوي از InterNIC به منظور مديريت و نگهداري رشد اسامي دامنه هاي اينترنتي و آدرس هاي IP آنان انتخاب گرديد . بانک اطلاعاتي مرکزي بر روي سرويس دهندگان "سطح بالاي دامنه " ( TLD:Top Level Domain ) در سراسر جهان تکثير و جداول روتينگ اوليه به منظور ارتباط هر کامپيوتر با اينترنت را ايجاد مي نمايد .