چسبيدن ارگانيسم‌هاي دريايي‌ مثلbranacle، به کشتي‌ها هر ساله منجر به بروز خسارات ميلياردي در صنايع دريايي مي‌شود. به همين منظور تحقيقاتي در دانشگاه Twente در زمينة تکثير و رشد branacleها صورت گرفت تا چگونگي چسبيدن آنها به سطح کشتي‌ها كشف شود؟ اين ارگانيسم دريايي، سيماني پروتئيني مي‌سازد و اثري که پس از چسبيدن به کشتي بر جاي مي‌گذارد، «جاي پا» ناميده مي‌شود.
اين جاي پا حاوي مواد شيميايي‌اي است که لاروهاي ديگر را به‌سمت خودش جذب مي‌کند. بنابراين اولين قدم براي تجمع و کلون شدن لاروها، همين جاي پاست. به کمک فناوري‌نانو براي اولين بار محققان دانشگاه Twente توانستند جاي پاها را اندازه‌گيري نمايند که در حدود 30 ميکرون بود. اين کار با کمک ميکروسکوپ اتمي(AFM) انجام گرفت.
اين ميکروسکوپ، پس از جستجوي يك سطح، اختلاف‌هاي موجود در ارتفاع نقاط مختلف سطح را با استفاده از يک سوزن ظريف اندازه‌گيري مي‌كند. اين روش جديد نه تنها قادر به مشاهده اجسام بسيار کوچک است، بلکه در محيط‌هاي طبيعي مثل زيرِ درياها نيز کارايي دارند.
Branacle جانداران دو جنسي با ابعادي در حدود سانتي‌متر هستند، اين جانداران داراي اسکلتي از جنس کربنات کلسيمي هستند که مثل يک سپر عمل مي‌کند. اين اسکلت بيروني مانند صدف دو‌کفه‌اي‌ها در هم قلاب شده، موجب اصطکاک زيادي بين آب و کشتي مي‌شود، اين امر مصرف سوخت را بالا مي‌برد. حذف اين پوسته‌هاي کربنات کلسيمي از بدنه کشتي‌ها بسيار پرهزينه و مشکل است.
منبع: نانو تکنولوژي