محققان ايراني، طي پژوهشي، با ساخت نسل جديدي از نانوذرات انسولين و بررسي اثر آن روي سلول‌هاي سرطاني روده‌ي کوچک، گام مهمي در جهت حفاظت داروهاي پپتيدي از اسيد معده و آنزيم‌هاي روده، برداشته اند.
عسل ميرمحمدصادقي، فارغ‌التحصيل دکتري داروسازي دانشگاه ليدن هلند (Leiden – Hollandدارورساني موفق را، حفاظت داروها از اسيد معده و آنزيم‌هاي روده، و جذب مناسب دارو از جدار سلولي روده مي داند .او مي گويد: "محافظت از انسولين براي استفاد? خوراکي و بررسي اثر آن بر روي سلول‌هاي سرطاني روده‌ي کوچک، انگيزه‌هاي اصلي انجام اين پژوهش بودند".
دکتر ميرمحمدصادقي، درباره نحوه ساخت نانوذرات انسولين مي گويد: "براي تهيه‌ي نانوذرات انسولين، از روش Polyelectrolyte Complexation (PEC) استفاده مي‌گردد که روشي بسيار آسان و بي‌ضرر براي پروتئين است. در اين روش، انسولين داراي بار منفي با پليمر کيتوزان داراي بار مثبت و يا مشتقات آن، در pH مناسب، به طور مستقيم واکنش مي‌دهند و نانوذرات تشکيل مي‌شوند".
در اين پژوهش، پس از بررسي ويژگي‌هاي اين نانوذرات، از قبيل قدرت انباشتگي، اندازه‌ي ذره‌اي، بار سطحي و آزمايش‌هاي رهش انسولين در pHهاي مختلف، اثر اين نانوذرات بر روي سلول‌هاي سرطاني روده، مورد بررسي قرار گرفته است.
به گفته پژوهشگر اين طرح، نانوذرات انسوليني، قابليت استفاده از طريق قرص‌هاي خوراکي را دارند.
ميرمحمدصادقي، مهمترين مشکلات توليد انبوه اين نانوذرات را، عدم انجام آزمايش‌هاي تکميلي سلولي، به دليل تحريم‌هاي موجود، مشکلات دستگاهي، عدم وجود مواد مورد نياز براي توليد آن در مقياس انبوه مي داند.
جزئيات اين پژوهش که با راهنمايي پروفسور هانس جونگينگر (از دانشگاه ليدن هلند)، دکتر رفيعي تهراني (عضو هيئت علمي دانشگاه تهران) و دکتر عوادي (مدير بخش تحقيقات داروسازي حکيم) انجام شده، در مجلات European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics (جلد 70، صفحات 278 - 270، سال 2008) وInternational Journal of pharmaceutics (جلد 355، صفحات 306-299، سال 2008) منتشر گرديده است.
منبع: نانو تکنولوژي