آنچه تاکنون گفته شده است :
بخش اول : معرفي پروتکل TCP/IP بهمراه لايه هاي آن
بخش دوم : بررسي پروتکل هاي موجود در TCP/IP
بخش سوم : بررسي برنامه ها و ابزارهاي کمکي در رابطه با پروتکل TCP/IP
در اين بخش به بررسي Name Resoulation ، خواهيم پرداخت . ماحصل فرآيند فوق، يافتن آدرس IP مپ (map) شده به يک نام است ( در صورتيکه عمليات با موفقيت انجام گردد ) . تمامي اسامي User-friendly ، مي بايست به آدرس معادل IP مربوطه مپ تا زمينه ارتباط بين دستگاههاي متقاضي در يک شبکه مبتني بر TCP/IP ، فراهم گردد .
پروتکل TCP/IP کامپيوترهاي مبداء و مقصد را از طريق آدرس IP آنان ، شناسائي مي نمايد . کاربران ، تمايل بيشتري براي بخاطرسپردن و استفاده از اسامي ، نسبت به اعداد ( آدرس هاي IP ) را دارند . براي آدرس دهي يک کامپيوتر از انواع متفاوتي نام ( user friendly names ) ، استفاده مي گردد. ويندوز 2000 ، بمنظور ذخيره سازي اسامي و آدرس IP معادل آنان ، از رويکردهاي متفاوتي استفاده مي گردد .با توجه به نوع نام استفاده شده ، از يک فايل ايستا و يا پويا بمنظور ذخيره نمودن اسامي و آدرس هاي IP مپ شده به آنان استفاده مي گردد . برخي از برنامه ها نظير IE و FTP ، قادر به استفاده از آدرس IP و يا نام براي برقراري ارتباط با مقصد مورد نظر مي باشند .زمانيکه از نام استفاده مي گردد ، قبل از آغاز يک ارتباط از طريق پروتکل TCP/IP ، از فرآيندي با نام Name Resolution استفاده تا آدرس IP کامپيوتر مورد نظر ، مشخص گردد . در صورتيکه آدرس IP ، مشخص شده باشد ( در مقابل مشخص شدن نام ) ،ارتباط بلافاصله برقرارخواهد شد .

انواع نام

دو نوع نام user friendly وجود دارد : اسامي ميزبان (Host) و اسامي NetBIOS . نام ميزبان ، نامي است که به يک آدرس IP کامپيوترنسبت داده شده تا آن را بعنوان يک ميزبان TCP/IP مشخص نمايد. نام ميزبان ، مي تواند داراي حداکثر 255 کاراکتر ( حروف الفبائي ، کاراکترهاي عددي ، نقطه و hyphens ) باشد . اسامي ميزبان داراي اشکال متفاوتي مي باشند . نام مستعار (Alias) و Domain names ، دو نمونه متداول در اين زمينه مي باشند. نام مستعار، نامي خاص و مرتبط شده به يک آدرس IP است . (نظير : Tehran ) . يک Domain name ، بمنظور استفاده بر روي اينترنت سازماندهي و از نقطه بعنوان يک جداکننده استفاده مي نمايد ( مثلا" Tehran.Citys.com ) .
نام NetBIOS ، يک نام شانزده کاراکتري است که از آن بمنظور مشخص نمودن يک منبع NetBIOS بر روي شبکه استفاده مي گردد . از يک نام NetBIOS ، بمنظور مشخص نمودن يک و يا مجموعه اي از کامپيوترها ، استفاده ميگردد .در اين راستا ، صرفا" از پانزده حرف اول آن براي نام و از کاراکتر نهائي بمنظور مشخص نمودن منبع و يا سرويسي که به يک کامپيوتر اشاره مي نمايد، استفاده مي گردد. نمونه اي از يک منبع NetBIOS ، عنصر File and Print Sharing for Microsoft Networks در شبکه هاي مبتني بر ويندوز 2000 است . زمانيکه کامپيوتر فعاليت خود را آغاز مي نمايد ، عنصر فوق ، يک نام منحصر بفرد NetBIOS را ريجستر(ثبت) مي نمايد . نام ثبت شده شامل نام کامپيوتر و کاراکتري است که بيانگر عنصر ثبت کننده است ( براي در نظر گرفتن نام کامپيوتر از حداکثر پانزده حرف و براي مشخص نمودن عنصر ثبت کننده نام ، از يک حرف ديگر استفاده مي گردد ) . درويندوز 2000 ، نام NetBIOS ، مي تواند حداکثر پانزده کاراکتر باشد . ويندوز 2000 ، خود نيازي به اين نوع اسامي نداشته و نسخه هاي قبلي ويندوز نيازمند استفاده از اسامي NetBIOS بمنظور حمايت از قابليت هاي شبکه اي، دارند.

Static IP mapping

زمانيکه کاربران يک نام را بمنظور برقراري ارتباط با يک کامپيوتر مقصد ، مشخص مي نمايند ، پروتکل TCP/IP همچنان نيازمند يک آدرس IP براي تحقق انتقال اطلاعات است . در اين راستا لازم است که نام کامپيوتر به يک آدرس IP ، مپ گردد. ماحصل عمليات فوق ( mapping ) ، در يک جدول ايستا و يا پويا ذخيره مي گردد . در صورتيکه از يک جدول ايستا استفاده گردد ، نتايج مورد نظر در يکي از فايل هاي Hosts و يا Lmhosts ذخيره مي گردند( فايل ها ي فوق، متني مي باشند ) . مهمترين مزيت استفاده از يک جدول ايستا ، امکان سفارشي نمودن آن با توجه به ماهيت فايل ( متني ) و محل ذخيره سازي ( ذخيره بر روي هر کامپيوتر) آن است. در اين راستا هر يک از کاربران مي توانند براي دستيابي به منابعي با فرکانس بالاي دستيابي ، به هر ميزان که ضرورت دارد ، entry در جدول فوق ثبت نمايند . بهنگام سازي جداول ايستا ، يکي از چالش هاي اصلي در اين زمينه بوده و در موارديکه تعداد آدرس هاي IP مپ شده ، زياد و آدرس هاي فوق متناوبا" تغيير يابند ، بهنگام سازي جداول ايستا مسائل خاص خود را خواهد داشت .
فايل Hosts . فايل فوق ، يک فايل متني و شامل آدرس هاي IP مپ شده به اسامي ميزبان است . فايل فوق، داراي ويژگي هاي زير است :
• مي توان چندين نام ميزبان را به آدرس IP مشابهي نسبت داد .در اين حالت ، امکان مراجعه به يک سرويس دهنده در آدرس IP : 167.91.45.121 از طريق نام حوزه Tehran.Citys.Com و يا نام مستعار Tehran وجود خواهد داشت . در اين راستا ، کاربران مي توانند بمنظور مراجعه به سرويس دهنده از نام مستعار Tehran در مقابل نام Domain ، استفاده نمايند .
• هر Entry در فايل فوق ، با توجه به نوع پلات فرم ، نسبت به حروف بزرگ و کوچک حساس خواهد بود . در رابطه با کامپيوترهائي که ويندوز 2000 و يا NT بر روي آنها نصب شده است ، حساسيت فوق ، وجود نخواهد داشت .
فايل LmHosts . فايل فوق ، يک فايل متني وشامل آدرس IP مپ شده به نام NetBIOS است . بخشي از فايل Lmhosts در ابتدا وارد حافظه شده و به آن اصطلاحا" NetBIOS name Cache مي گويند.

Dynamic IP mapping

مهمترين مزيت جداول پويا ( مسئول ذخيره سازي IP مپ شده ) ، بهنگام سازي اتوماتيک آنان است.در اين راستا ، جداول پويا از دو سرويس استفاده مي نمايند : DNS)Domain Name System) و WINS)Windows Internet Neame Service) . سرويس دهنده DNS و WINS عمليات مشابه اي را نظير فايل هاي Hosts و Lmhosts انجام خواهند داد ( بدون نياز به پيکربندي دستي ) .

DNS)Domain Name System)

DNS ، روشي بمنظور نامگذاري کامپيوترها و منابع شبکه است . شبکه هاي مبتني بر TCP/IP ، از بانک اطلاعاتي اسامي DNS ، بمنظور يافتن کامپيوترها و سرويس ها از طريق اسامي User friendly مربوط به Domain names ، استفاده مي نمايند. زمانيکه کاربري نام يک Domain را در برنامه اي وارد ( مشخص ) مي نمايد، سرويس دهنده DNS ، نام مورد نظر را به IP مربوطه ، map خواهد کرد .ساختار سيستم نامگذاري DNS ، بصورت سلسله مراتبي است ، بدين ترتيب امکان استفاده از سيستم فوق،در شبکه هاي بزرگي نظير اينترنت وجود خواهد شد . با استفاده از يک سيستم سلسله مراتبي بمنظور ايجاد اسامي Domain ، کامپيوترهائي که اسامي Domain و معادل IP مربوطه را ذخيره مي نمايند ، داراي mapping لازم براي صرفا" ناحيه مربوط به خود مي باشند . اين نوع از کامپيوترها اصطلاحا" ، سرويس دهنده DNS ، ناميده شده و صرفا" پردازش هاي لازم براي کامپيوترهائي که در ميدان عملياتي آنان مي باشد را انجام خواهند داد . زمانيکه mapping در ناحيه مربوطه تغيير نمايد ، سرويس دهندگان DNS مبتني بر ويندوز 2000 ، بصورت اتوماتيک عمليات بهنگام سازي را انجام خواهند داد .

WINS)Windows Internet Name Service)

WINS ، يک بانک اطلاعاتي توزيعي را براي ثبت mapping پوياي اسامي NetBIOS استفاده شده در شبکه ، ارائه مي نمايد . WINS ، اسامي NetBIOS را به آدرس هاي IP مپ و اين امکان را فراهم خواهد آورد که اسامي NetBIOS در طول روترها ، قابل استفاده باشند .

Name Resoulation در ويندوز 2000

Name Resoulation ، فرآيندي است که بر اساس آن مشکل يک نام برطرف و يا به يک آدرس IP مپ مي گردد . زمانيکه کاربري يک نام را در يک برنامه ، وارد مي نمايد، برنامه مشخص مي نمايد که نام فوق يک ميزبان و يا يک نام NetBIOS است. برنامه هاي فعلي در ويندوز 2000 ، از فرآيند host name resolution ، استفاده مي نمايند ولي برخي از برنامه هاي قديمي تر نظير برنامه هائي که مختص ويندوز NT و يا ويندوز 95 , 98 طراحي شده اند ، همچنان از اسامي NetBIOS استفاده مي نمايند. در صورتيکه فرآيند فوق ، با موفقيت همراه نگردد ، برنامه متقاضي قادر به برقراري ارتباط با مقصد مورد نظر خود نخواهد بود. در صورتيکه از يک آدرس IP استفاده مي نمائيد ، name resolution نياز نخواهد بود .

فرآيند Host name Resolution

آدرس IP اسامي ميزبان ( Host Names) ، با استفاده از فايل Host و يا بکمک سرويس دهنده DNS ، مشخص خواهد شد . فرآيند فوق ، بصورت زير انجام خواهد شد .
• کامپيوتر A دستوري را نظير FTP بهمراه نام کامپيوتر ميزبان B ، وارد مي نمايد .
• کامپيوتر A ، بررسي مي نمايد که آيا نام مشخص شده با نام ميزبان محلي مطابقت مي نمايد.
• در صورتيکه نام مشخص شده با نام ميزبان محلي مطابقت ننمايد ، کامپيوتر A ، فايل ميزبانان خود را (Hosts File ) بمنظور آگاهي از کامپيوتر ميزبان B ، جستجو مي نمايد. در صورتيکه نام کامپيوتر ميزبان پيدا گردد ، آدرس IP مپ شده به آن ، برگردانده خواهد شد . پس از مشخص شدن آدرس IP ، زمينه ارتباط با کامپيوتر مورد نظر فراهم خواهد شد .
• اگر کامپيوتر A ، نام ميزبان کامپيوتر B را پيدا ننمايد ، در ادامه يک query براي سرويس دهنده DNS ارسال مي گردد. در صورتيکه نام ميزبان پيدا گردد ، آدرس IP نسبت داده شده به آن مشخص خواهد شد. پس از مشخص شدن آدرس IP ، زمينه ارتباط با کامپيوتر مورد نظر فراهم خواهد شد .
• درصورتيکه نام کامپيوتر ميزبان در سرويس دهنده DNS پيدا نگردد ، ويندوز 2000 ، Cache مربوط به اسامي NetBIOS را بررسي مي نمايد .اين امر بدين علت است که ويندوز 2000 ، با NetBIOS name بمنزله host name ، رفتار مي نمايد.
• در صورتيکه Cache فوق ، شامل نام ميزبان مورد نظر نباشد ، يک query براي سرويس دهنده WINS ارسال مي گردد .
• در صورتيکه سرويس دهنده WINS قادر به حل مشکل نام نباشد ، يک پيام Broadcast بر روي شبکه ارسال مي گردد.
• در صورتيکه ميزباني به پيام منتشر شده پاسخ ندهد ، فايل Lmhosts بمنظور نام ميزبان( NetBIOS) ، بررسي خواهد شد.

فرآيند NetBIOS Name Resolution

بصورت پيش فرض ، اسامي NetBIOS بر روي يک شبکه مبتني بر TCP/IP کار نخواهند کرد . ويندوز 2000 ، امکان برقراري ارتباط در شبکه هاي مبتني بر TCP/IP را براي سرويس گيرندگان NetBIOS ، از طريق پروتکل NetBT ، فراهم مي نمايد . NetBT ، از کلمات NetBIOS over TCP/IP اقتباس شده است . پروتکل فوق ، امکان برقراري ارتباط را براي برنامه هاي مبتني بر NetBIOS ، توسط TCP/IP و از طريق ترجمه نام NetBIOS به يک آدرس IP ، فراهم مي نمايد . درصورتيکه سرويس دهنده WINS براي استفاده ، پيکربندي شده باشد ، فرآيند NetBIOS Name Resolution ، بصورت زير خواهد بود :
• کامپيوتر A ، دستوري نظير Net use را بهمراه نام NetBIOS کامپيوتر B ، وارد مي نمايد .
• کامپيوتر A ، بررسي مي نمايد که آيا نام مشخص شده در Cache اسامي NetBIOS ، موجود است .
• در صورتيکه نام موجود نباشد ، کامپيوتر A يک query را براي سرويس دهنده WINS ارسال مي دارد.
• در صورتيکه سرويس دهنده WINS قادر به يافتن نام نباشد ، کامپيوتر A از Broadcast در شبکه ، استفاده مي نمايد .
• در صورتيکه Broadcast ، قادر به حل مشکل نام نگردد ، کامپيوتر A ، فايل Lmhosts را بررسي مي نمايد.
• در صورتيکه روش هاي NetBIOS فوق ، قادر به حل مشکل نام نگردند ، کامپيوتر A ، فايل Hosts را بررسي مي نمايد.
• در نهايت ، کامپيوتر A ، يک query براي يک سرويس دهنده DNS ارسال مي نمايد .
در بخش پنجم اين مقاله به بررسي نحوه انتقال اطلاعات خواهيم پرداخت .