معمولاً چنين تصور مي‌شود که همة ويروس‌ها پاتوژن هستند. با توجه به سازمان‌يافته بودن ساختار ويروس‌ها و امكان تكثير آسان آنها، اخيراً دانشمندان مطالعاتي را در زمينة کاربردهاي بالقوة آنها در فناوري‌نانو، فتونيک و الکترونيک آغاز کرده‌اند.
گروه تحقيقاتي در ايالات متحده آمريکا با مطالعة روي ويروس‌ها دريافتند که آنها بسيار سخت‌تر از پلاستيک هستند. اين کشف در كنار يافته‌هاي قبلي(که نشان مي‌دادند ويروس‌ها قادر به تشکيل مجموعه‌هايي با ساختار مکانيکي مستحکم هستند)، موجب شد که از ويروس‌ها در توليد نانوساختارها و nanotemplate استفاده شود.
تحقيقات اين گروه بر روي ويروس‌هايWIV ("wiseana iridovirus") انجام گرفت و نتايج نشان داد که استحکام آنها دو برابر پروتئين‌هاست و از پلاستيک‌هاي محکمي مانند PMMA وps نيز محكم‌تر بوده، به‌رغم کلوئيدهاي پليمري، مي‌توانند اتصالات مکانيکي خارق‌العاده‌اي را تشکيل دهند. چنين ويژگي‌هايي براي تشکيل نانوساختارها بسيار حياتي و مهم است.
به کمک روش‌هاي نوين اسپکتروسکوپي تفرق نوري، مي‌توان فرکانس تکان‌هاي ويروس‌ها را محاسبه کرد و بدين ترتيب سختي آنها را تخمين زد. فايدة اين روش در مقايسه با ساير روش‌ها در اين است که مستقيم، غير مخرب و بدون تماس با ويروس انجام مي‌شود. با استفاده از آن مي‌توان سختي بلورهاي فتونيک و نانوساختارهاي پليمري را نيز اندازه‌گيري کرد. محققان معتقدند که ويژگي‌هاي ويروس‌ها کاملاً وابسته به "DNA" آنهاست. ويروس‌ها بلوک‌هاي ساختماني بسيار مناسب با کاربردهاي زيادي در فناوري‌نانو هستند و در بسياري از نقاط جهان تحقيقات دربارة استفاده از آنها در ابزارهاي نوري(فتونيک) و الکترونيک در حال انجام است.
منبع: نانو تکنولوژي