آموزش پرورش ميگو
گونه‌هاي ميگوي آب شيرين جنس Macrobrachium در سراسر مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري جهان پراکنده‌اند. اين گونه‌ها در اغلب آبهاي شيرين داخلي شامل درياچه‌ها ، رودخانــه‌ها، باتلاقها ، نهرهاي آبياري ، کانالها و استخرها يافت مي‌شوند. اغلب گونه‌ها در مراحل نخستين چرخه زندگيشان به آب لب شور نياز دارند و بنا بر اين در آبهايي يافت مي‌شوند که مستقيم يا غير مستقيم به دريا مي‌پيوندند، هر چند بعضي از آنها چرخه زندگيشان را در درياچه‌هاي داخلي آب شور يا آب شيرين کامل مي‌کنند. بعضي از گونه‌ها ، رودخانه‌هايي با آب شفاف را ترجيح مي‌دهند، در حالي که بعضي ديگر در آبهاي بسيار گل آلود يافت مي‌شوند.
چرخه زندگي
براي رشد ، تمام ميگوهاي آب شيرين مانند ساير سخت پوستان بطور منظم اسکلت خارجي يا پوسته خود را مي‌اندازند. اين فرآيند به پوست اندازي موسوم است و با افزايش ناگهاني در اندازه و وزن همراه است. چهار شکل مشخص در چرخه زندگي ميگوي آب شيرين وجود دارد: تخم ، لارو ، پست لارو ، و بالغ. اين جانوران همه چيز خوارند و جيره غذايي آنها در نهايت شامل حشرات آبزي و لاروهايشان ، جلبکها ، دانه گياهان ، حبوبات ، بذر و گياهان ، ميوه‌ها ، نرم‌تنان ريز و سخت پوستان ، گوشت ماهي و پس مانده‌هاي ماهي و ساير جانوران است. به علاوه ممکن است همجنس خوار باشند.
پراكنش
عمليات پرورشي
مديريت استخر
گياهان امتداد ديواره‌هاي استخر ، فرسايش آنها را به حداقل مي‌رسانند و زير خط آب نيز غذا و زيستگاهي براي ميگوها فراهم مي‌کنند. به هر حال بايد توجه داشت که رشد آنها نبايد چنان زياد شود که با برداشت کردن تداخل بوجود آيد. از رشد گياهان ريشه‌دار آبزي و جلبکهاي کف‌زي نيز بايد با اعمال مديريتي جلوگيري کرد. استخرهاي تازه بايد آهک پاشي شوند. در عمل ، کاربرد استاندارد 1000Kg/ha سنگ آهک کشاورزي هر بار پس از تخليه استخر پرورش ميگوي آب شيرين توصيه مي‌شود. پس از آهک دهي استخرها بيش از ميگودار کردن آنها پر مي‌شوند.
کود دهي در کشت ميگوي آب شيرين به ندرت لازم مي‌شود. در هر حال استخرهاي ساخته شده در خاکهاي شني-رسي ممکن است نياز به کوددهي داشته باشند. اجرا کننده بايد در طي مدت پرورش ، مراقب خوب نگه داشتن استخرها باشد. براي جلوگيري از فرسايش ديواره‌ها ، کنترل گياهان ريشه‌دار آبزي ، تعمير و نگهداري تجهيزات خروجي و ورودي آب بويژه توريها بـايد مـراقـبت خـاصـي انجام گيرد. گياهان Elodea و Hydrilla بستر خوبي براي ميگوها مي‌سازند.
ميگودار کردن
پست لاروها را مي‌توان بلافاصله پـس از پـر آب شـدن اسـتخرهـا در آنها ريخت . معمولا پست لاروهايي که تنها 4 - 1 هفته سن دارند (پس از دگرديسي) براي ميگودار کردن استخرها بکار برده مي‌شوند که تا زمان برداشت در آن باقي مي‌مانند. به محض ورود پست لاروها به کناره استخر بايد دقت شود که در پي شناور کردن کيسه‌هاي انتقال در استخر به مدت 15 دقيقه قبل از خالي کردن آنها در آب به درجه حرارت استخر عادت داده شوند.
اختلاف PH استخر و کيسه انتقال نيز موجب مرگ و مير مي‌شود. ميزان ميگودار کردن استخر به اندازه بازاري مطلوب و مديريت استخر ، خصوصا روش برداشت ، بستگي دارد. در جاهايي که اندازه مطلوب براي فروش حدود 70 گرم است و بسياري از استخرها به علت ذخيره آب فصلي دچار محدوديت فصلي در حدود 8 ماه هستند، پيشنهاد مي‌شود ميزان ميگو 5 پست لارو در متر مربع (5000/ha) باشد.
تغذيه
نوع تغذيه
کشت تجارتي موفق ميگوي آب شيرين به غذاي مکمل نياز دارد. نوع اين غذا بسيار متنوع است و مواد زير را دربر دارد: مواد خام جانوري يا گياهي ، مخلوطهاي غذايي تهيه شده در کنار استخر و غذاهاي ترکيبي. در بعضي جاها نيز از برنـج و محـصولات فـرعـي بـرنـج به صـورت مـخلوط با غذاهاي ديگر استفاده مي‌شود.
مقدار تغذيه
تـوصـيه کلي براي مقدار تغذيه روزانه وجود ندارد زيرا اين مقدار بستگي به اندازه و تعداد ميگوها در استخر ، کيفيت آب و خاصيت غذا دارد. بهترين رهنمود براي مجريان استخر ، تغذيه تا حد تقاضا است. غذا بطور معمول در اطراف محيط استخر در محلهاي کم عمق که منطقه خوبي براي تغذيه است پخش مي‌شود. در بعضي از مواقع غذا به منطقه تغذيه در چند متري کناره محدود مي‌گردد.
در هر دو مورد مجري استخر مي‌تواند ببيند چه مقدار غذا مصرف شده است. اگر هيچ غذايي در روز بعد باقي نماند، مقدار غذا بايد افزايش يابد. اگر مقدار زيادي غذا بماند، مقدار آن را بايد کاهش داد و يا حتي به مدت يک روز قطع کرد. مقدار اوليه غذاي پيشنهادي با استفاده از جيره خشک ، همچون غذاي ترکيبي جوجه در يک استخر داراي 5 عدد در متر مربع بايد در حدود 6/25 Kg/ha در روز باشد.
برداشت
زمان برداشت بستگي به ميزان رشد و اندازه بازاري مطلوب و تا حدي تکنيک مديريت استخر دارد. اصولا در مديريت استخر ميگوي آب شيرين دو روش بسيار رايج وجود دارد. نخست ، تکنيک پرورش دسته‌اي که امکان مي‌دهد جانوران تا اندازه بازاري متوسط يا تا هنگام تخليه استخر به دلايل ديگر (مثلا کمبود آب ، پايين بودن درجه حرارت) رشد کنند، و سپس تمام محصول برداشت مي‌شود.
تکنيک ديگر ، پرورش مداوم است به اين ترتيب که معمولا يکبار در سال با تراکمي بسيار بيشتر از پرورش دسته‌اي به ميگودار کردن استخر مي‌پردازند و معمولا پس از 7 - 5 ماه بسته به ميزان رشد (درجه حرارت) و اندازه قابل فروش محلي ، جانوران با اندازه بازاري بوسيله پره در فواصل زماني منظم دست‌چين مي‌شوند. استخرها را معمولا به طور کامل هر ماه يکبار و يا نصف استخر را ماهي دو بار براي جلوگيري از گل آلودگي تمام استخر پره کشي مي‌کنند.
عمليات پس از برداشت
اغلب ميگوهاي آب شيرين ، در نزديکي محل پرورش در يخ يا زنده فروخته مي‌شوند. ميگوها را نيز مي‌توان در تانکهاي حمل هوادار به مشتريان عرضه کرد. ميگوهاي آب شيرين خصوصا در معرض صدمات آنزيمي پس از برداشت و مرگ هستند و بعضي پرورش دهندگان ميگوها را در آب يخ فرو مي‌کنند و آنها را در آب 65 درجه سانتيگراد به مدت 20 - 15 ثانيه نگه مي‌دارند تا سفيد شوند و سپس آنها را در يخ به فروشگاه حمل مي‌کنند.
بيماريها
بيماريها معمولا عامل ثانوي هستند و از نقص بهداشت تانک ، تعويض غير کافي آب ، کميت يا کيفيت غذا ، و اکسيژن محلول در شرايط بد ناشي مي‌شوند. تک سلوليها شايع‌ترين عامل بيماريهاي لارو مي‌باشند. عفونتهاي قارچي لاروها در مواردي مشاهده شده است اما غالبا در پي بهداشتي‌تر کردن غذا و کاهش تراکم لاروها رفع مي‌گردد. فورمالين 200 - 250 p.p.m روزانه به مدت 30 دقيقه ، عامل موثري براي درمان بيماريهاي ناشي از تک سلوليها و قارچهاست.
بيماري صدفي يا لکه‌هاي سياه که بديهي‌ترين بيماريهاي پست لارو و ميگوهاي در اندازه بازاري هستند از تهاجم باکتريهاي تجزيه کننده کيتين ناشي مي‌شوند و در بعضي از مواقع با قارچها آلوده مي‌گردند. تاري يا سفيدي بافتهاي عضلاني که غالبا به طرف دم صورت مي‌گيرد، احتمال دارد که واکنشي در برابر استرس باشد.
صيادان
صيادي را اصولا ساير گونه‌هاي آبزي ، پرندگان ، مارها و انسان انجام مي‌دهند. استفاده از تورهاي با ارتفاع 60 سانتيمتر با چشمه‌هاي ريز در اطراف استخرها براي جلوگيري از ورود صيادان مشکل‌آفرين به استخرها مفيد است. مشکلات ناشي از هيدروزوآ بويژه به هنگام استفاده از منابع آب سطحي نمايان مي‌شود. استفاده از مواد شيميايي نيز براي مبارزه با هيدروزوآ بکار مي‌رود. عمده‌ترين صيادان مشکل آفرين مارها و گربه ماهي رودخانه‌اي هستند. خرچنگهاي گرد نيز مشکلاتي را بوجود مي‌آورند، بويژه از آن‌رو که سوراخهايي در ديواره استخرها ايجاد مي‌کنند. البته مي‌توان آنها را با قرار دادن تله‌هايي در ديواره استخرها از بين برد.
پرورش ميگوي آب شيرين در هندوستان
در هندوستان كه سهم هر فرد از منابعي چون گوشت و شير ناچيز است ، ماهيها و ميگوها نقش اساسي در توازن جيره غذايي افراد به عهده دارند . در حدود 9 گونه از 39 گونه شناخته شدة ميگوي آب شيرين جنس ماكرو براكيوم روزنبرگي بعنوان گونه هاي مهم تجاري در رودخانه هاي هند وجود دارند . دوگونه يكي بنام ميگوي مالزي يا ميگوي بزرگ آب شيرين ( ماكرو براكيوم روزنبرگي ) و ميگوي رودخانه اي بنام M.Malcolmsonii در حال حاضر در كشور هند پرورش داده مي شوند، گونه كوچكي بنام M.idea كه بايد نسل آن محافظت شود ، بوسيله ماهيگيران بطور بي رويه صيد مي شود .
توسعه صنعت پرورش ميگوي آب شيرين
پرورش ميگوي آب شيرين در بسياري از كشورهاي جهان گسترش يافته است در حاليكه تاكنون درهند از آن غافل
بوده اند . بهر جهت ، پس از تنزل كيفيت ميگوهاي دريايي بدليل بروز بيماري جديد ويروسي در آنها ، پرورش ميگو بسرعت ، روند در آمدي رو به رشدي پيدا نمود كه با عرضه آن به بازار ، با افزايش قيمت قابل توجهي روبرو شد . هم اكنون هند در توليد 1000 تن از 32000 تن برآورد توليد ساليانه جهاني ،كه از ميگوهاي آب شيرين انتظار مي رود ، شركت دارد . پرورش ميگوي آب شيرين در هند يك روند اعتدالي را دنبال مي نمايد ، اين كشور ازسطح توليد سنتي به سوي پرورش نيمه متراكم با توليد بالا حركت نموده و امروزه نيز توليد بصورت متراكم را پيش رو دارد . اين كوششها توسط دولت هندوستان به كمك مركزتحقيقات كشاورزي ودانشگاههاي مختلف ونيزتشكلهاي رسمي ماهيگيري، تحقق يافته است.
در توليد به روش سنتي ، ميگوهاي جوان در استخرها ، مخازن ، مزارع برنج و ديگر روشهاي توليدي ، ذخيره و نگهداري مي شوند و پس از رشد قابل ملاحظه ، صيد آنها انجام مي گيرد . در سالهاي اخير افزايش ميزان ميگوهاي جوان در طبيعت و تأسيس هچري ها ( محلي كه در آن تخمهاي لقاح يافته به لارو تبديل مي شوند ) عامل محركي جهت پرورش ميگو در ايالات ساحلي هند بوده است . در برخي از ايالات هندوستان ، عدم استقبال افراداز تكنولوژيهايي كه با استفاده از آبهاي شور موجود مي توان به توليد ماهيان مولد پرداخت ، سبب شده تا روند رو به رشد اين صنعت پرسود با مشكل مواجه گردد .
مديريت هچري
پس از موفقيت در توليد ميگوي بزرگ آب شيرين كه با راه اندازي هچري هاي بزرگ انجام شد ، براي توليد ميگوهاي رودخانه اي نيز كوششهاي زيادي انجام گرفت .
در كشور هندوستان سيستمهاي هچري به دو شكل داخلي ( بصورت مسقف ) و يا در فضاي باز با محوطه وسيع به چشم مي خورد ،كه در همگي آنها از آب تميز ، آب دريا و آب شور سبزرنگ استفاده مي شود . هر امكانات ويژه اي در هچريها با توجه به شرايط محلي مد نظر قرار مي گيرد.
توليد ميگوي بزرگ آب شيرين در مناطقي از هندوستان كه ميزان درجه حرارت آب 32- 28 درجه سانتي گراد
مي باشد ، در طول سال انجام مي شود .
حدوداً 6 ماه زمان لازم است تا ميگوها به بلوغ برسند .ميگوها در طول عمرشان ، 4 تا 5 مرتبه زادو ولد مي كنند . ماده هاي بالغ از استخرهاي نواحي شرقي يا مكانهاي طبيعي جمع آوري شده و در مخازن فايبر گلاس يا در استخرهاي بزرگ پلاستيكي ، نگهداري مي گردند . آب مورد استفاده در اين سيستم معمولاً تعويض شده و هوادهي مي گردد . ميگوها در طول روز با نرم تنان دوكفه اي – روغن نارگيل وسبوس برنج تغذيه مي شوند .
ميگوها به نسبت يك
نر به 2 تا4 ماده نگهداري شده و با ايجاد جايگاه هاي مصنوعي از همجنس خواري آنان جلوگيري مي گردد.جفت گيري در ميگوها ،
ساعات كمي پس از پوست اندازي انجام مي شود . 24 ساعت پس از باروري تخمها ، پاهاي شنا در آنها ظاهر مي گردد. انكوباسيون تخمها، 24-22 روز بطول مي انجامد . از زمان تخم ريزي ماده هاي رسيده تا رسيدن به مرحله لاروي 24- 22 روز زمان لازم است .
مديريت پرورش لارو
اخيراً انجمن مركزي پرورش ميگوي آب شيرين براي توليد مولدين از يك سيستم صحرايي كه ساده و كم هزينه مي باشد استفاده نموده است.
در اين سيستم آب دريا با شوري 13-11 ( ppt ) مورد استفاده قرار
مي گيرد . جهت جيره غذايي لارواز حيواناتي مانند كرمهاي chopped
و نرم تنان دو كفه اي استفاده مي شود .
در مقايسه با سيستم توليد لارو رايج دركشورهند ، در اين سيستم جديد ، مقدار تعويض آب ، استفاده از نيروي الكتريسيته، هزينه هاي غذا و مدت پرورش تا ميزان 20 % كاهش مي يابد .
در سيستم جديد آب شور سيستم ، بطور نسبي و بتدريج درمدت زمان 24 ساعت با آب شيرين فيلتر شده ، تعويض مي گردد . اگر در اجراي فرايند و انجام كار تاخيري رخ دهد ، بيشترين تلفات در زمان همجنس خواري ديده خواهد شد . ميگوهاي جوان جهت پرورش در مناطق ديگر، به تعداد 50 قطعه در هر ليتر بسته بندي شده و براي حمل ونقل آماده مي گردند .
تغذيه و فرمول غذادهي
سطح مناسب پروتئين براي رشد ماكرو براكيوم روزنبرگي درحدود35-27 درصد مي باشد ، اين در حاليست كه نيازهاي پروتئيني در ميگوهاي جوان در سطح بالاتري قرار دارد. برخي محققين براين باورند كه اگر پروتئين در غذاي ميگو بيش از 40 درصد باشد ،در ميگوها رشد منفي مشاهده مي شود . ماكرو براكيوم روزنبرگي از نظر نيازهاي كيفي به 10 نوع اسيد آمينه ضروري بجز اسيد آمينه ليزين ، همانند ميگوهاي خانواده پنائيده مي باشد.
در يك آزمايش بعمل آمده ، نياز ماكرو براكيوم روزنبرگي به اسيد آمينه ليزين در جيره غذايي، مقدار 4/1 درصد ليزين به اثبات رسيده است . در هندوستان ، از پلي ساكاريدها به ميزان 40- 30 درصد در جيره غذايي خشك ماكروبراكيوم روزنبرگي استفاده مي شود . تحقيقات بيشتري لازم است تا نيازهاي ماكرو براكيوم روزنبرگي و ميگوهاي رودخانه اي را نسبت به كربو هيدراتها در مراحل مختلف رشد مشخص نمايد تا از اين طريق امكان توسعه در شرايط مختلف پرورشي ، ايجاد گردد .
اسيدهاي چرب ضروري از جمله مجموعه اسيدهاي لينولنيك براي سخت پوستان دريايي داراي اهميت زيادي هستند در حاليكه ماكرو براكيوم ها نياز بيشتري به مجموعه اسيدهاي لينولنيك دارند تا اينكه تركيبي از آنها را مور داستفاده قرار دهند .در نيازهاي غذايي ميگوي آب شيرين بايد از اسيدهاي لينو لنيك به ميزان 10-2 درصد استفاده شود ، اين در حاليست كه نياز قطعي ماكروبراكيوم روزنبرگي و M.Malcolmsonii به كلسترول تأييد نشده است .اطلاعات كمي در مورد نيازهاي ويتاميني و مواد معدني ميگوهاي آب شيرين در دسترس قرار دارد.بهرجهت ، اين شناخت وجود دارد كه اگر سطوح ويتامين در جيره غذايي ميگوي آب شيرين ، كافي نباشد ، اين روند سبب توقف يا تأخير در دگرديسي گرديده و در نتيجه تلفات زيادي را در طول دوره لاروي شاهد خواهيم بود .
كمبود يا عدم وجود اسيد اسكوربيك در جيره غذايي ميگو سبب سياهي رنگ مري ، پوست ، ديواره معده ، ديواره روده پسين و آبششها مي گردد.
پرورش ماكرو براكيوم روزنبرگي
ميگوهاي آب شيرين از جمله گونه هاي بسيار خوب جهت پرورش مي باشند ، براي اينكه آنها مي توانند هم در آب شيرين و هم در آب شور و هم در آبهاي باشوري كم رشد نمايند . آنها همه چيز خوار بوده و پتانسيل رشد حداكثر را در ميان ميگوهاي پرورشي دارا هستند . در مورد ميگوهاي آب شيرين ، بازاريابي داخلي و خارجي نياز مي باشد . در جدول شماره يك داده هاي مربوط به توليد آبزي پروري در گونه هاي مختلف ماكرو براكيوم دردسترس قرار
مي گيرد.
پرورش در سطوح پايين
در حاليكه زمينهاي ساحلي پوشيده از آب ، جهت كشت شلتوك ( برنج ) در نظر گرفته مي شود ، مي توان از اين زمينها جهت پرورش ميگوهاي جوان ماكرو براكيوم استفاده نمود .بخشي از اين زمينها جهت پرورش ميگو بصورت محدود مورد استفاده قرار گرفته است .در غرب بنگال ، مولدين از درياهاي اطراف جمع آوري شده و به پرورش دهندگان فروخته مي شوند . اين در حاليست كه اخيراً پرورش ماكروبراكيوم روزنبرگي و M.Malcolmsonii بصورت سازمان يافته و تجاري در هندوستان آغاز شده است .
ماكروبراكيوم روزنبرگي
در هندوستان ، يك كار آزمايشي مقدماتي در زمينه پرورش ميگوي آب شيرين (ماكروبراكيوم روزنبرگي) در كانال ، در نهالستان نارگيل ايستگاه تحقيقات Kumarakom ، انجام شد كه از اين روش ، مقدار 805 كيلوگرم ميگو در يك هكتار در طول 246 روز پرورش توليد گرديد .
آزمايش ديگري نيزدر مزرعه اي در ناحيه pokkali انجام گرفت كه درآن مقدار 506 كيلوگرم ميگو در يك هكتار
در طول 115 روز پرورش توليدشد .در برخي مطالعات كه برروي پرورش ميگو در سيستم گسترده با غذادهي مناسب ، كوددهي و كنترل كيفيت آب انجام شد، توليدي بيش از 300/3 كيلوگرم ميگو در يك هكتار در طول سال حاصل گرديد .ميگوي ماكروبراكيوم روزنبرگي به ميزان 984-280 كيلوگرم دريك هكتاردر شرايط پرورشي گسترده با ظرفيت رهاسازي 5-3 قطعه ميگوي جوان در هرمتر مربع در يك دوره پرورشي 210-180 روزه توليد شده است .
اين در حاليست كه ميزان بازماندگي در اين روش 4/62-5/58 درصد بوده است. پرورش ميگو در شرايط نيمه متراكم در گونه هاي مشابه با توليدي معادل 280/2-662/1 كيلوگرم در هكتار در طول 180 روز پرورش با استفاده از مكمل هاي غذايي و ظرفيت ذخيره سازي 10 قطعه ميگو در هر متر مربع ، به ثبت رسيده است .
ميگوي M.Malcolmsonii
درAndhra Pradesh هندوستان ، ميگوي M.Malcolmsonii در نواحي پست جلگه اي در كنار رودخانه Godavari پرورش داده مي شود .ميگوها با كمترين اعمال مديريت به اندازه قابل فروش ( سايز بازاري ) خواهند رسيد كه اين روند ، بيانگر پتانسيل بالاي اين موجود ونيز اتخاذ شرايط پرورشي مناسب و علمي مي باشد .
در آزمايشاتي كه برروي پرورش تك گونه اي و توأم ميگوهاي جوان M.Malcolmsonii در توليدات Madandhi هندوستان صورت پذيرفت ، اين نتيجه حاصل شد كه مقداري كمتر از 380 كيلوگرم ميگو در هر هكتار در طول سال توليد گرديد .
برخي مطالعات ، توليد به ميزان 640/1 -284 كيلوگرم ميگو در هكتار در طول 134-120 روز پرورش به روش تك گونه اي را در ميگوي M.Malcolmsonii گزارش نموده اند. اين در حاليست كه فقط مقدار 709-85 كيلوگرم ميگو (M.Malcolmsonii) در هكتار در طول 100 روز پرورش به روش توأم ، توليدگرديده است .
ميگوي M.Malcolmsonii در استخرهاي كوچكتر از 250 متر مربع در يك دوره 180 روزه با ظرفيت ذخيره سازي 5 قطعه ميگوي جوان در هرمتر مربع ، پرورش داده شد كه از اين طريق مقدار 999-440 كيلوگرم ميگو در يك هكتار توليد گرديد ، ميزان باز ماندگي در اين روش 2/75-2/44 در صد بوده است .
سيستم پرورش توأم
برخي از گزارشات حاكي از رشد و درصد بازماندگي بسيار خوب ميگوي M.Malcolmsonii در پرورش توأم با ماهي كپور در سيستم پرورش گسترده ، مي باشد. در اين روش ماهي كپور به تعداد 10000 ( ده هزار ) قطعه در هكتار بهمراه
ميگوهاي نر با ميانگين وزن 44 گرم در استخرهاي به مساحت 5/0 هكتار ذخيره مي شوند ، ميگوهاي ماده نيز با همان وزن ( 44 گرم ) به همراه ماهي كپور در استخرهاي 4/0 هكتاري ديگر ذخيره مي گردند . ميگوهاي نر در اين روش پرورشي به ميانگين وزن 1/295 گرم رسيده و ميزان بازماندگي آنها 88-56 درصد بوده است . ميگوهاي ماده نيز به ميانگين وزن 230 گرم رسيده و ميزان بازماندگي آنها 100 درصد بوده است .
زمانيكه ميگوها با كپور هندي در روش توأم پرورش داده مي شوند ، مقدار 500-300 كيلوگرم ميگو و 4-3 تن ماهي توليد مي گردد،كه اين حالت بيانگر آن است كه گونه M.Malcolmsonii پتانسيل پرورشي را دارا مي باشد وگونه اي است كه مي تواند درعرصه توليد ، با گونه هاي ديگر رقابت نموده و در بيش از 20 درصد توليدات آبزي پروري مشاركت داشته باشد . آزمايش ديگري بر روي پرورش ميگو به روش توأم در مركزBadampudi ( كه طرحهاي تحقيقاتي را در راستاي الگوهاي توليدي كشور هند ارئه مي نمايد ) انجام شد كه در اين روش مقدار 807-314 كيلوگرم ميگو و در حدود 3 تن ماهي در يك هكتار توليد گرديد ، در اين روش از جيره غذايي سبوس برنج،
روغن نارگيل و پودر ماهي استفاده شد . اخيراً ، از توليد به روش تك گونه اي ميگوي M.Malcolmsonii مقدار
4/690 -2/534 كيلوگرم ميگو در يك هكتار در طول 390 روز پرورش حاصل گرديد ، در اين روش از ظرفيت ذخيره سازي بالا به ميزان 60000 ( شصت هزار ) قطعه رهاسازي در هكتار استفاده گرديد. در طول دوره نيز ميگوها توسط پرورش دهندگان نگهداري گرديده و پرورش يافتند .
بيماريها
بيماريهاي متعددي در هچريها ومحيطهاي پرورشي ميگوي آب شيرين وجود دارد كه از آن جمله مي توان بيماريهاي قارچي ، انگلهاي مختلف تك ياخته ، ترماتودهاي تك جنسي و دو جنسي و تعدادي از باكتريها را نام برد .
توسعه پايدار
مولفين با توجه به تحقيقات انجام شده ، براين باورند كه بايد شرايط نگهداري مولدين ( ماكروبراكيوم ) در استخرهاي ذخيره مولدين ، وضعيت مناسبي را دارا باشد تا بتوان تخم را در طول سال توليد نمود و رهاسازي لازم را انجام داد .
اين در حاليست كه توجه به تكنيكهاي رهاسازي در سيستم پرورش متراكم جهت تبديل پست لارو به ميگوهاي جوان ، نياز ضروري خواهد بود .
در پي گسترش و تعميم پرورش تك گونه اي و توأم ميگوي آب شيرين در كشور هندوستان ، بايد محافظت از اين گونه ، جهت توليد در سطوح مختلف انجام شود . و نيز بايد پتانسيل پرورش گونه هاي ديگر ميگو نيز در هندوستان مورد ارزيابي و بررسي قرار گيرد .
شناخت ميگوي سالم و نکاتي در خصوص فرآوري آن
کيفيت ميگو :
براي تشخيص چگونگي کيفيت ميگو ، شکل ،رنگ ،اندازه و حالت آنرامشاهده نموده و علت عيب و نقص را به روشهاي زير مي توان تشخيص داد .
نقاط سياه :
اگر ميگو سرکنده نباشد (کامل باشد) و به درستي شستشو وسرد سازي نشود آنزيم هاي هاضمه اکسيد خواهند شد ،در نتيجه نقاط سياه در سر ميگو بوجود آمده که مي توان با آنتي اکسيدانها ئي مانند آسکوربيک اسيد و سديم بي سولفات به ظرف آبي که ميگو در آن شستشوو سردسازي مي شود از آن جلوگيري نمود .
نکته :
نقاط سياه خودشان مضر نيستند اما مي توانند شاخصي براي نامناسب بودن ، نحوه سردسازي ، جابجائي و نگهداري ميگو، پس ازبرداشت باشد .
زردي :
قسمت زيرين ميگو ( اندام هاي شنا ،دم ) وقتي خوب شسته نشود زردي ظاهر مي شود . براي برطرف آن اغلب ، سديم بي سولفات به آب سرد شستشوي ميگو اضافه مي شود .
نيم شفافي :
يک نشانه مطمئن از استفاده کردن غير معمول از سديم تري پلي فسفات است و باعث کاهش دهيدراسيون در طول مدت زمان يخ زدائي مي شود .
پوسته هاي سوراخ سوراخ ريگ دار : اگر غلظت سولفيت ها زياد باشد و درشستشوي ميگو به کار برده شود ، در ميگو سريع تر از آب نفوذ نموده ، بصورتيکه سولفيت ها زودتر جذب پوسته ميگو شده و پوسته ميگو را مي خورند .
رگ هاي شني :
يک رگ سياه يا تيره در دم ميگو که هاضمه را انجام مي دهد . ( تعداد رگ هاي کمتر از 2 قطعه عيب و نقص نيست ) .
شکستگي و خوردگي :
تعدادي از ميگو ها که برخي از اندامشان شکسته شده است، يا يک قطعه از اندامشان را از دست داده باشند ، افت کيفيت محصول را نشان مي دهد.
رنگ ميگو:
رنگ هاي آميخته شده معمولا به گونه هاي مختلف دلالت دارد . برخي ممکن است کيفيت نامطلوب يا گونه اي داشته باشد . رنگ صورتي ناهمگن ممکن است بر فساد درون ميگو دلالت داشته باشد .
بو :
ميگو بايد بويي مثل بوي جلبک تازه يا غذاهاي دريايي داشته باشد .
بوي شبيه تخم مرغ فاسد:
به وسيله ي فساد باکتريايي محصول ناشي مي شود .
بوي آمونياک :
به وسيله ي فساد شيميايي محصول ايجادمي شود .
بافت :
ميگو بايد محکم و نمناک داشته باشد .
چرم مانند و بي مزه بودن ميگو :
اين مورد تحت نگهداري نامناسب ايجاد مي شود. همچنين با منجمد نمودن پي درپي و يا ذخيره سازي در يخچال به مدت طولاني ( تقريبا يک سال ) ايجاد مي شود .
خميري بودن ميگو :
گواه برحمل ونقل نامناسب يا جداسازي نامناسب سرمي باشد .
نکته :
تعدادي از گونه ها در طول پوست اندازي يا دوره ي مولدسازي پوستشان به صورت خميري يا گچي ديده مي شود .
انبار کردن :
ميگو محصولي فاسد شدني و بو گرفتني است . حمل و نقل مناسب و دماي مناسب الزاماتي هستند که کيفيت و رضايت مشتري از آن تبعيت مي کند . به محض برداشت ، اگر ميگو در مکاني با درجه حرارت پايين 18- درجه سانتيگراد (35 – 0 فارنهايت ) باشد رطوبت و نمناکي خود را حفظ مي کند . يک بسته ميگوي منجمد در بسته بندي اصلي مي تواند در دماي صفردرجه فارنهايت يا سردتر ،تا 18 ماه دوام بياورد .در يخچال هاي خانگي ،حداکثر مدت ذخيره سازي 3 ماه توصيه شده است .
براي ذخيره ي ميگوي يخ زدائي شده ، بهتر است که در يک سيستم پوشيده از يخ ، در مدت زمان حداکثر 2 تا 3 روز باشد . ميگو را در آب يا در تماس مستقيم با آن نگهداري نشود ، زيرا بافت آن تغيير خواهد کرد و طعم و مواد مغذي ميگو از بين مي رود . ميگو را دوبار منجمد نشود زيرا کيفيت آن کاهش مي يابد .
يخ زدائي (ديفراست) :
بهترين راه براي يخ زدائي آسان ميگوهاي منجمد ، قرار دادن آن در دماي سرد( c 4-0 ) در مدت 24الي 48 ساعت مي باشد.
يک راه سريعتر جاري کردن آب سرد بر روي قسمتي از ميگو ها مي باشد .دو مشکل در استفاده از اين روش وجود دارد . اول اينکه آب بايد سرد باشد وگرم يا داغ نباشد، زيرا درجه حرارت گرم مي تواند ميگو را بپزد . دومين مشکل جاري شدن آب روي ميگو يا قراردادن آن در آب به مدت طولاني مي باشد که موجب مي شود که رنگ و همچنين طعم ،بو ومواد مغذي خود را از دست بدهد .
ميگوهائي که در بسته بندي منجمد مي شوند تحت دماي سرد( c 4- 0 ) بهتر يخ زدائي مي شود . اگر محصول پوست کنده و رگ گيري شده باشد سريع تر ازمحصول با پوست يخ زدائي مي شود .
پختن ميگو :
ميگو را خواه بخار دهيد ،بجوشانيد ،بريان کنيد ،در روغن سرخ کنيد يک غذاي مطلوب در امريکا مي باشد . اگر ميگو کوچک باشد يا حجم زيادي آب در درون خود داشته باشد سريعا پخته مي شود . ميگويي که کاملا پخته شده باشد ،شيرين ،آبدار ،مرطوب و نازک خواهد بود .متاسفانه تعدادي از مردم ميگو را دو بار مي پزند ، پس مانده ي آن سفت ، سخت و خشک مي شود . مدت زمان پخت ميگو به درستي بايد حساب شده و براي داشتن کيفيت مناسب در ويترين ها اهميت زيادي دارد . پخت ميگو درتوليد محصولات فرآوري شده باعث مطلوبيت رنگ ، پوست کني آسان ، آنزيم بري و آسان بودن مصرف مي شود.
تعدادي سوال رايج و تکميلي درباره ي پخت ميگو :
1 - چگونه بدانيم که يک ميگو پخته شده است ؟
گوشت و رنگ ميگو را بررسي کنيد ،اگر در پوست پخته شده باشد ،شکل آن به نوع ميگو وابسته خواهد بود . ميگوي پخته با پوست ، سوراخهاي عميق قرمز و نارنجي خواهد داشت .
به طور کلي ميگوي خام ، با پخته شدن نيم شفاف و پيچ و تاب خود را از دست مي دهد . اگرچه وقتي گرماي ان حذف شود ، با گرمايي که دردرونش حبس شده است ميگو به پخته شدن ادامه مي دهد .
از پخت دوباره اجتناب کنيد ، زيرا وقتي گرما را حذف مي کنيد ، به آرامي گرماي درون مرکز ميگو آن را مي پزد .
کنترل ديگر که به کار مي رود اين است که ميگوي پخته شده را بين انگشتان خود قرار دهيد و آن را فشار دهيد . اگر احساس مي کنيد نرم شده است و سختي و پايداري را ندارد ميگو بيش از حد پخته شده است .
2 - اختلاف بين پختن ميگو با پوست و بدون پوست در چيست ؟
پختن ميگو با پوست ،طعم ،رطوبت و بوي گوشت را حفظ مي کند . ميگو با پوست ،آسان پخته مي شود . براي آماده سازي با سس يا سرخ کردن عميق ميگو ، بايد بدون پوست پخته شود . ( سرآشپز ها و خدمه رستوران اعتقاد دارند که ميگو در پوست ، طعم واقعي اش افزايش مي يابد ) .
3 - بهترين راه براي جوشاندن ميگو چيست ؟
يک ديگ بزرگ را تا 3/2 پر از آب کنيد و به جوش بياوريد . بسته به نوع ميگو ، به آن
( 2 – 1% ) نمک اضافه کنيد ،مي توانيد ديگر ادويه ها را نيز اضافه کنيد . ميگو در حجم کمترسريع تر مي پزد .
4 - اطلاعاتي براي پخت ميگو :
وقتي ميگو بدون پوست جوشانده مي شود نيم دقيقه زود تر آن را کنترل کنيد . ميگو که در روغن سرخ مي شود ،يا کباب مي شود نيز براي پخت همان زمان بالا را لازم دارد .
بسته بندي ميگو :
بسته بنديهاي ميگو داراي تنوع زيادي مي باشد که مي تواند قدرت خريد را افزايش دهد . با توجه به ميزان وزن ميگو ، انجام عمليات پخت ، با سر و بدون سر بودن و ... از بسته بنديهاي متنوع استفاده مي شود . بسته بنديها بيشتر به صورت بسته هاي ميگو ي منجمد رايج هستند ، بيشتر بسته بند يهاي رايج در آمريکا 5 پوندي مي باشند . وزن کل ، که شامل لعاب يخ (گليز) نيزمي باشد ، معمولا 6 پوند است .
بسته هاي ميگو :
1 - بسته بندي مختلط ممکن است ناميده شود. اين يک روش ازقرار دادن ميگو در داخل بسته به وسيله ي پر کردن جعبه ميگو تا رساندن به وزن ضروري است. در اين نوع بسته بندي تخمين زدن وزن ، همساني و سايزميگو مشکل مي باشد .
2 - نوع ديگر بسته بندي ميگوها در يک لايه از بسته ها مثل بسته هاي يک انگشتي لايه ها به وسيله ي دست ايجاد مي شوند .ميگو ها در کنار هم دريک ظرف تميز قرار گرفته و منجمد مي شوند .مزيت اين بسته بندي اين است که به آساني مي توان هر آنچه را که در بسته وجود دارد مثل شکل ، سايز ميگو و... را مشاهده نمود .
منابع:
www.forum.p30world.com
www.shilat.com
www.fisheryandfish.blogfa.com
/س