براي انجام عمل جوشکاري چهار منبع اصلي انرژي وجود دارد که عبارتند از:
• انرژي الکتريکي
• انرژي شيميايي
• انرژي مکانيکي
• انرژي تشعشعي
انرژي الکتريکي
از انرژي الکتريکي به سه شکل براي تامين انرژي جوشکاري استفاده مي شود. يکي از شکل هاي مورد استفاده بهره گيري از انرژي الکتريکي به صورت قوس الکتريکي است. قوس الکتريکي جهش الکترون ها در فضاي نارسانا مي باشد. اين کار از طريق اعمال ولتاژ و جريان مناسب در يک فاصله فضايي که موجب يونيزه شدن فضاي ميان قطب هاي الکتريکي مي گردد، انجام مي پذيرد. جوش برق يا جوش قوس الکتريکي از اين ويژگي براي تامين انرژي استفاده مي کند. يکي ديگر از روش هاي بکارگيري انرژي الکتريکي براي جوشکاري استفاده از خاصيت حرارت مقاومتي است. وقتي جريان الکتريکي از يک رسانا عبور داده شود متناسب با مقاومت الکتريکي رسانا در محل عبور جريان گرما توليد مي شود که اين گرما مي تواند براي جوشکاري مورد استفاده قرار بگيرد.جوش مقاومتي که به نقطه جوش معروف است از اين ويژگي براي تامين دماي مورد نياز جوشکاري استفاده مي کند.
روش سوم بکارگيري انرژي الکتريکي به منظور جوشکاري، استفاده از ويژگي القاء الکتريکي است. در اين روش جريان الکتريکي از يک سيم پيچ عبور داده مي شود و يک ميدان الکتريکي ايجاد مي کند که اين ميدان اگر متغيير باشد مي تواند جرياني را در رساناهاي اطراف ميدان القاء نمايد. براي جوشکاري با اين روش ميدان الکتريکي ايجاد شده در محل جوش کاري جريان القاء کرده و موجب گرم شدن محل مورد نظر مي شود. جوش هاي القايي به دليل هزينه بالا کاربرد هاي محدودي دارند و بيشتر در شرايط خاص مورد استفاده قرار مي گيرند.
انرژي شيميايي:
انرژي شيميايي به دو صورت مورد استفاده قرار مي گيرد که مرسوم ترين آن استفاده از واکنش هاي ترکيب با اکسيژن يا سوختن است. در اين روش ها يک ماده سوختني که ميل ترکيبي زيادي با اکسيژن دارد در مجاورت اکسيژن قرار داده مي شود و با ايجاد واکنش سوختن گرماي مورد نياز جوشکاري تامين مي گردد. روش ديگر بکارگيري واکنش هاي گرمازاي جداي از سوختن مي باشد. در اين واکنش ها با ترکيب دو ماده، اختلاف انرژي پيوندي اوليه و ثانويه به صورت گرما بروز مي کند و از اين گرما مي توان براي عمل جوشکاري بهره گرفت.
انرژي مکانيکي:
دو روش معمول براي استفاده از انرژي مکانيکي به عنوان منبع تامين انرژي جوشکاري وجود دارد. يکي از اين روش ها روش آهنگري است. عامل اتصال در اين روش فشار ناشي از ضربه است اين فشار موجب امتزاج مکانيکي مواد مي شود. در اين روش محل هاي اتصال دو قطعه را بر روي هم قرار داده و با استفاده از ضربه هاي مکانيکي بر روي محل اتصال موجب اتصال قطعات به يکديگر مي گردند.
روش آهنگري به دو صورت گرم و سرد مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در روش گرم نواحي اتصال را وابسته به نوع مواد تا رسيدن به نرمي مناسب گرم کرده سپس با اعمال ضربه موجب اتصال دو قطعه مي شوند. روش ديگري که از انرژي مکانيکي براي اتصال قطعات استفاده مي‌کند، جوش اصطکاکي است. اين روش با گرداندن يکي از قطعات و سرعت دادن به آن قطعه انرژي مکانيکي را در آن ذخيره مي کند که در زمان برخورد با فشار قطعه گردنده به قطعه ديگر به دليل وجود اصطکاک پيش آمده ميان قطعات انرژي مکانيکي ذخيره شده به گرما تبديل شده و با کمک فشار مي تواند موجبات اتصال را فرهم نمايد.
انرژي تشعشعي:
از انرژي تشعشعي نيز براي تامين انرژي مورد نياز جوشکاري استفاده مي شود. از آنجاييکه عموم اين روش ها بسيار گران قيمت هستند و به تجهيزات خاصي نياز دارند بسيار محدود و در کاربردهاي ويژه مورد استفاده قرار مي گيرند. در تمامي اين روش ها يک پرتو پر انرژي مانند پرتو الکتروني توليد شده توسط يک تفنگ الکتروني و يا يک پرتو الکترومغناطيس مانند اشعه ليزر مورد استفاده قرار مي‌گيرد و گرماي لازم براي انجام جوشکاري را فراهم مي نمايد.
منبع:http://power.smsm.ir//س