آيا تا کنون به واژه مخابرات فکر کرده ايد؟

امروزه کاملا اين امر واضح است که بخش مهمي از زندگي ما در گير اين نوع مخابرات است که تا حد اعلي زندگي ما را تسهيل مي بخشد. با پيشرفت علم و تکنولوژي امکان ايجاد ارتباطات به صورت آسانتر و سريعتر به وجود مي آيد. روش هاي سنتي جاي خود را به روش هاي نوين داده و عيوب و نواقص هر يک را نسبت به ديگري آشکار تر مي سازد.
با پيشرفت تکنولوژي اطلاعات امروزه فن آوري هاي مدرنتري پاسخ گوي نياز بشر هستند. در اين بخش سعي بر آن داريم تا اطلاعاتي محدود از روش پروسس ديتا در راديو ديجيتال براي شما ارائه دهيم.

تکنيک هاي پروسس ديتا در راديو ديجيتال:

ورودي هاي راديو ديجيتال يکي از فرمتهاي ماکس ديجيتال مانند 2-8-34 و 140 مگا بايت است و يا شامل چند ورودي مي باشند مانند دو تا 2MB و يا دو تا 8MB.
حالت اخير چون يک استاندارد CCITT نيست ( مثلا ماکس 4MB/ 16MB) بنابر اين عمليات مالتي پلکس کردن دو ورودي در خود راديو صورت مي گيرد. اين عمل در جاهايي کاربرد دارد که مثلا تعداد کانال هاي تلفني بيش از 30 کانال و کمتر از 120 کانال باشد. . چون در اين صورت مقرون به صرفه نيست که از يک ماکس و راديو 8 مگا بيت که جهت ارسال 120 کانال است استفاده شود. بنابر اين از دو ماکس 30 کانال استفاده مي شود. و خرئجي اين ماکس در راديو مالتي پلکس ميشود.
در راديو ديجيتال بايد بر روي مسير سيگنال هاي لاجيک عمليات صورت گيرد تا آن را آماده سوار کردن بر روي کارير راديو يي کند. به طور کلي عملياتي که بر روي سيگنال هاي مالتي پلکس تا قبل از مدولاتور صورت مي گيرد به شرح زير است:
1)مالتي پلکس کردن چند سيگنال ورودي ( مثلا تر کيب دو ورودي 2MB و توليد 4MB) البته اين فقط در حالتي است که راديو ها داراي چند ورودي باشند.
2)يکنواخت سازي خط (line equalization) : اين عمل حتي تا قبل از مرحله پيشين صورت مي گيزد. و جهت جبران تغيير شکل بيت هاي ورودي در اثر تلفات خط انتقال است که ديتا را از ماکس تا راديو انتقال داده مثلا تقويت سيگنال- فيلتر کردن و ..... مي باشد. لازم به ذکر است که عمل مهمتر از استخراج کلاک مي باشد.
3)تغيير کد سيگنال بيست باند: سيگنال هايي که از ماکس مي آيند داراي کد هاي خاصي مانند CMI- HDB3... هستند که بايد تمام اين کد ها به کد NRZ(None return to zero تغيير يابند.
justification:(4 و يا همزمان کردن مسيرهاي سيگنال ماکس که از مسير هاي مختلف و يا دستگاهاي خاص مي آيند . زيرا ارسال به طريق همزمان صورت نمي گيرد.
5)اضافه کردن بيت هاي مربوط به Service ch /o.w و سوپر وايزري و مالتي پلکس کردن اين بيت ها و بيت هاي سيگنال اصلي
scrambling (6 در اين عمل سعي مي شود که تعداد بيت هاي 0 و 1 تقريبا مساوي و يک در ميان شوند تا اسپکتروم موج راديو مددوله شده و همچنين به دست آوردن sk از اين بيت ها در مقصد به راحتي صورت گيرد.
7)توليد Parity code: همانطوري که در سيستم هاي fm-fdm (راديو مالتي پلکس آنالوگ ) يک سيگنال به عنوان سيگنال pilot به سيگنال اصلي اضافه مي شود تا بتوان در گيرنده از کيفيت سيگنال در يافتي به طور مداوم آگاهي پيدا کرد در سيگنال هاي ديجيتال و راديو هتي ديجيتال نيز يک يک سري بيت که بيت هاي parity نام دارد به سيگنال اضافه مي شود تا در مقصد از ميزان خطاهاي در يافن شده و کيفيت سيگنال در يافتي آگاه شد.

مخابرات ديجيتال و آنالوگ:

چرا از مخابرات ديجيتال استفاده مي شود؟

در هر نوع سيستم مخابره اطلاعاتي وجود برخي از عوامل غير قابل کنترل باعث ايجاد نويز در محيط مي شود. منابع نويز شامل نويز محيط و نويز گيرنده مي باشند. در يک سيستم مخابراتي گسترده که از چندين تکرار کننده که هر کدام شامل فرستنده و گيرنده هاي زيادي مي باشند در هر مرحله نويز محيط و گيرنده به سيگنال اصلي اضافه مي شود . حتي در بهترين گيرنده و کانال مخابراتي نويز به سيگنال اصلي اضافه مي شود.
در يک سيستم مخابراتي آنالوگ هر گز نمي توان نويز را از سيگنال اصلي جدا کرد و بهترين سيستم مخابراتي نه تنها نويز را از بين نمي برد بلکه نويز اضافه مي کند و تنها ميتوان از سيستم هاي low noise استفاده کرد. در حالي که اين برتري براي سيستم هاي مخابرات ديجيتال نسبت به آنالو گ وجود دارد که مي توان در شرايط مناسب نويز را به طور کامل از سيگنال اصلي جدا کرد و سيگنال اصلي را در گيرنده بازسازي کرد.
در مخابرات آنالوگ تنها به وسيله فيلتر هاي ميان گذر مي توان نويز هايي را که خارج از باند قرار دارد جدا کرد ولي نمي توان نويزي که در باند سيگنال اصلي وجود دارد جدا کرد اما در ارسال ديجيتال اگر به وسيله يک مقايسه کننده سيگنال دريافتي را با يک vref که برابر v/2 مي باشد مقايسه کنيم سيگنال اوليه به دست مي آيد.
اگر دو سيستم ارسال آنالوگ و ديجيتال را مقايسه کنيم به سه مورد بايستي اشاره کرد:
1- يکي از برتري هاي عمده مخابرات ديجيتال نسبت به آنالوگ بازسازي سيگنال مخابرات ديجيتال است.
2- براي انتقال چندين کانا تلويزيوني از روش هاي مالتي پلکس استفاده مي شود. در در مخابرات آنالوگ از روش هاي fdm و در مخابرات ديجيتال از رو ش هاي tdm استفاده مي شود . مدارات مالتي پلکس FDM پر حجم و احتياج به فيلتر هاي متعدد و دقيقي جهت جدا کردن کانال ها از هم مي باشد و نمي توان مدارات مجتمع IC آنالوگ با تراکم زياد ساخت. اين مدارات احتياج به خازن- سلف و فيلتر هاي مکانيکي بسياري دارند که نمي توان آنها را به صورت IC در آورد.
ولي مدارات مجتمع مربوط به مخابرات ديجيتال را مي توان با تراکم بسيار ساخت و از ميکرو پرو سسور ها و کامپيوتذر مي توان در مخابرات ديجيتال استفاده کرد که باعث افزايش سر عت ارسال و کاهش حجم مي شود.
3- فرق ديگر مخابرات ديجيتال و آنالوگ در پهناي باند ي است که احتياج دارند. در سيستم هاي آنالوگ براي ارسال يک کانال تلفني فقط به 4 کيلو هرتز پهناي باند احتياج است ولي در مخابرات ديجيتال پهناي باند زيادي اشغال ميشود. . مثلا در مدلاسيون bpsk براي ارسال يک کانال تلفني 6 کيلو هرتز پهناي باند است.
شايد اين را به حساب ضعف مخابرات ديجيتال بتوان گذاشت ولي با استفاده از مدلاسيون هاي پيشرفته بعدا براي ارسال يک کانال تلفني 64 QAM فقط احتاج به 2 کيلو هرتز پهناي باند است. اين کمتر از حالت آنالوگ است!!
منبع: http://forum.parsigold.com
/س