سايت‌هاي دفن زباله نيروگاه بوشهر آماده است .

پسمانده‌ها و زباله‌هاي هسته‌اي نيروگاه اتمي بوشهر براساس برنامه‌هاي مدون، مطابق استانداردهاي جهاني و معيارهاي ايمني دفن مي‌شوند. سوخت مصرف شده سالانه تمام راكتورهاي جهان را مي‌توان درون يك ساختمان دوطبقه‌اي كه در محوطه يك زمين بسكتبال ساخته شده جاي داد.
در حال حاضر يكي از مهمترين نگراني هاي موجود در ميان مردم عادي چگونگي دفن زباله‌هاي اتمي است. همواره ناشناخته بودن پديده‌اي جديد علمي در هر كشوري موجب مي‌شود فضاي علمي و عملي با شايعات بيالايد و موجب رشد نگراني در ميان مردم شود. گرچه هنوز در ايران نيروگاه اتمي با مقياس اقتصادي راه‌اندازي شده و به طبع زباله‌اي نيز براي دفن وجود ندارد، اما كارشناسان نيروگاه بوشهر تمامي پيش‌بيني‌هاي لازم را براي دفن پسمانده‌ها كرده‌اند. به‌طوري كه كارشناس پسمانداري معاونت نيروگاه‌هاي سازمان انرژي اتمي ضمن اعلام استاندارد بودن دفن زباله‌هاي اتمي نيروگاه بوشهر در آينده مي‌گويد: «چون نيروگاه اتمي بوشهر هنوز سوخت مصرف نكرده، زباله‌اي برجا نگذاشته است اما شرايط ايمني كامل براي مراحل راه‌اندازي تدوين شده است.
زهرا صابوني مي‌افزايد: زباله‌هاي هسته اي در اين نيروگاه به سطوح كم، متوسط و زياد مطابق استانداردهاي كشور روسيه طبقه‌بندي شده و هركدام مراحل لازم و ايمن خود را تا دفن مي‌گذرانند.
او اطمينان مي‌دهد كه در آينده تمامي زباله‌ها از نظر ايمني و محيط‌زيست بررسي و كنترل مي‌شوند و جاي نگراني نيست. قسمتي از آب استفاده شده در نيروگاه اتمي بوشهر هم كه دوباره به دريا باز مي‌گردد تحت كنترل تمام موازين بهداشتي خواهد بود.

سايت‌هاي دفن زباله نيز مطابق با استانداردهاي

نظام ايمني طراحي و پيش‌بيني شده كه پسمانده‌هاي حد متوسط در اين سايت نگهداري مي‌شوند.

هديه طبيعت پاكيزه
جادوي نيروي هسته‌اي آن است كه مي‌توان از يك مشت عنصر اورانيوم كه با غلظت‌هاي بسيار بالا در زيرزمين يافت مي‌شود، مقدار زيادي نيرو به‌دست آورد. پسمانده‌هاي هسته‌اي نيز همين ارزش را به ميزان كمتري دارند و مي‌توان آن را با اطمينان و بدون خطر با ذخيره كردن در زمين به كره زمين باز گرداند.
از آنجا كه اين مقدار عظيم انرژي تنها پسمانده محدودي را كه قابل كنترل نيز هست برجا مي‌گذارد، اورانيوم را هديه طبيعت براي توسعه پاكيزه اقتصادي مي‌نامند. در عوض ضايعات ناشي از سوخت‌هاي فسيلي زياد و غيرقابل كنترل است و نمي‌توان آن را نگهداري كرد بلكه بايد ضايعات سوخت‌هاي فسيلي را در محيط رها كرد.
براساس سياست‌هاي كنوني، سوخت‌هاي فسيلي و نيروي هسته‌اي براساس اصول متفاوتي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. يعني دولت‌ها كه به دليل تأمين «نيروي ارزان» از سوي مردم تحت فشار هستند، از محيط زيست به‌عنوان زباله‌داني براي ضايعات سوخت‌هاي فسيلي استفاده مي‌كنند. در عين حال در بيشتر كشورها هزينه نيروي هسته‌اي در بردارنده سهمي است كه براي نگهداري و نابودي دايمي و بدون خطر پسمانده‌هاي آن كنار گذاشته مي‌شود.

پسمانده‌هاي تمدن جديد

تمدن جديد مقادير متنابهي پسمان صنعتي توليد مي كند كه بايد تحت كنترل و يا نابود شوند. در ميان اين پسمان‌ها، پسمان‌هاي هسته‌اي - كه تعداد آنها در مقايسه با ساير زباله‌ها بسيار ناچيز است – قابل كنترل هستند. در حالي كه پسمانده‌هاي اتمي مورد بمباران تبليغاتي و خبري قرار گرفته، در حال حاضر با روش‌هاي جديد 90 درصد پسمانده‌هاي هسته‌اي قابل بازيافت است و تنها 10 درصد آن غيرقابل مصرف و البته قابل كنترل است. در عوض زباله‌هاي شيميايي هزاران بار از نظر حجمي بيشترند، مي‌توانند براي هميشه سمي باقي بمانند و مسأله نابودي آنها بسيار دشوار است. اين در حالي است كه بنابر تحقيقات انجمن جهاني هسته‌اي (WNA) پسمان‌هاي هسته‌اي غيرنظامي در صورتي كه به‌طور مؤثر و مفيد مورد حفاظت قرار گيرند، هيچ‌گاه براي انسان و محيط‌زيست زيبانبار نخواهند بود.
پسمان‌هاي هسته‌اي كه به شدت راديو اكتيو هستند، نياز به انبار كردن طولاني با طراحي مناسب دارند تا شدت راديو اكتيويته آنها به سطوح طبيعي تنزل كند. به هر حال سوخت مصرف شده سالانه تمام راكتورهاي جهان را مي‌توان درون يك ساختمان دوطبقه‌اي كه در محوطه يك زمين بسكتبال ساخته شده، جاي داد.

زلزله هم خطرساز نيست

آيا در پهنه جغرافيايي اماكني هست كه بتواند پسمان‌هاي هسته‌اي را بدون خطر براي كره زمين، در خود حفظ و قرنطينه كند؟
چنانچه ترديدي در اين مورد وجود دارد، كافي است به يادآوريم ميليون‌ها سال است، تريليون تريليون ليتر از گاز طبيعي در زير زمين و در يك جاي ثابت قرار دارد. در مقايسه با اين حجم، مقدار پسمان هسته‌اي كه نياز به انبارشدن دايمي دارد بسيار ناچيز است.
ديگر اينكه اين پسمان‌ها مايع و فرار نيستند بلكه به صورت سراميك‌هاي پايدار دفن مي‌شوند.
طبيعت نمونه خوبي از «انبار كردن» پسمان‌هاي هسته‌اي را دراختيار ما قرار داده است. حدود دو ميليارد سال پيش در جايي كه اكنون كشور آفريقايي گابن قرار دارد، ذخاير طبيعي و غني اورانيوم موجب شد تا فعاليت‌هاي خود به‌خودي از واكنش‌هاي عظيم هسته‌اي ايجاد شود. از آن زمان با وجود بارش هزاران ساله باران‌هاي استوايي و وجود سفره‌هاي آب زيرزميني «پسمان» حاوي راديو اكتيويته ناشي از «راكتورهاي طبيعي» تنها كمتر از 10 متر جابجا شده است.
دانشمندان هسته‌اي، زمين شناسان و مهندسان، طرح‌هاي مفصلي براي انبار كردن بدون خطر و زيرزميني پسمان‌هاي هسته‌اي ارائه كرده‌اند.
يك سازه زمين‌شناختي پايدار با حصارهاي بسيار مطمئن ساخته مي‌شود.
لايه‌هاي اضافي حفاظتي آن از «حصارهاي متعدد مهندسي‌ساز» تشكيل شده است كه سراميك سوخت و كانتينرهاي بزرگ را با طول عمر زياد در خود جاي مي‌دهد. اين مخازن زير زميني با اين تضمين كه تشعشع زيانبار حتي براثر زلزله‌هاي شديد يا گذشت زمان نيز به سطح زمين نفوذ نكند، طراحي شده‌اند.
در صورتي كه فناوري‌هاي جديد راه‌هايي را براي استفاده مجدد از مواد يا تسريع زوال راديواكتيويته ارائه دهند، پسمان‌هاي هسته‌اي را نيز مي‌توان بازيافت كرد.
منبع: bionuclear.mihanblog.com
/خ