اينکه معمولاً کشورها هميشه حواسشان به کارهايي که ديگر کشورها انجام مي دهند ، هست ، نبايد ما را متعجب کند . به طور معمول اين فعاليت هاي تجسسي ، مورد توجه عموم قرار نمي گيرد . منظور اين که معمولاً اجازه نمي دهند که در محضر عموم فاش شوند .

عکس شماره ي 1

يک هواپيماي جاسوسي EP-3H

در اين مقاله نگاهي به هواپيماي تجسسي خيلي پيچيده ي EP-3E ARIES II ( که مخفف سيستم الکترونيک يک پارچه ي شناسايي هوايي نسخه ي دوم است ) خواهيم انداخت و مي فهميم که چگونه به جمع آوري اطلاعات مي پردازد .

استراق سمع :

مقامات نظامي يک نوع جارو برقي به EP-3E وصل کرده اند تا در آسمان با استفاده از ابزار مدرن ارتباطات الکترونيک مثل : تماس هاي تلفني ، ايميل ها ، مخابرات ساحل به دريا ، فاکس ها و پيام هاي ماهواره اي را جمع کند . به طور اصولي ، وظيفه ي اصلي هواپيماهاي تجسسي استراق سمع کردن بر سر نواحي مشخص شده ، پردازش کردن يافته ها و فرستادن اطلاعات به فرماندهان ارتش است .

عکس شماره ي 2

هواپيماي EP-3E گوشهاي عمليات تجسسي و شناسايي آمريکا است .
EP-3E به وسيله ي برخي از پيشرفته ترين تجهيزات تجسسي جهان مجهز شده است . بيشتر سيستم هاي هواپيما جز مدارک طبقه بندي شده محسوب مي شوند اما يک سري اطلاعات در مورد برخي سيستم هاي اين هواپيما وجود دارد .

عکس شماره ي 3

اين هواپيما به وسيله ي سنسورها ، دريافت کننده ها و آنتن هاي صفحه به جمع آوري سيگنال هاي الکترونيکي مي پردازد . 2 اتاقک در هواپيما وجود دارد يکي در بالا و ديگري هم در پايين که آنتن ها را در خود جاي مي دهد . ( منظور از آنتن ، مفهوم کلي آن به معني موج گير است ) . همچنين EP-3E به وسيله ي يک رادار AN/APX-134 و يک پوشش رادار مجهز شده است که به طور ويژه اي به هواپيما متصل شده است . اين پوشش راداري ( همان طور که در عکس 3 مي بينيد ) در زير هواپيما نصب شده است .

هواپيما و کارکنان آن :

در دهه ي 1990 ، نيروي دريايي 12 هواپيماي لاکهير مارتين P-3CS را به EP-3E ARIES II تبديل کرده بود . اين هواپيماهاي جديد طراحي شدند تا جايگزين هواپيماهاي ARIESI قديمي شوند . آنها در اواخر دهه ي 1960 و اوايل دهه ي 1970 ساخته شده بودند .
روند بهسازي هواپيماهاي EP-3E در سال 1996 آغاز شد و آخرين آنها هم در سال 1997 ، آماده شد .
هواپيماهاي EP-3E براي ماموريت هاي شناسايي در پشتيباني از چندين عمليات نظامي از جمله ناتو در بوسني و نيروهاي مشترک در کره ، استفاده شدند .

عکس شماره ي 4

هواپيماي EP-3E داراي چهار موتور توربوپراپ ALLISON T65-A16 است . هر کدام از اين موتورها ، 4900 اسب بخار توليد مي کند تا هواپيما با سرعت متوسط 555 کيلومتر بر ساعت بتواند حرکت کند . ملخ هاي چهار پره ي Hamilton - Standard 54 H60-77s نيروي موتورها را به نيروي پيشران تبديل مي کنند . هواپيما 5 مخزن سوخت دارد ، 4 مخزن سوخت در بالها و يکي هم اضطراري . مخزن سوخت اضطراري از نوع بادکنکي است که در زير ذماغه هواپيما جاي گرفته است . اين هواپيماي غير مسلح داراي 24 خدمه است که شامل : 3 خلبان ، يک ناوبر ، 3 ارزياب تاکتيکي ، يک مهندسي پرواز ، کاربران تجهيزات ، تکنسين ها و مکانيک ها مي شوند . هواپيما داراي محل استقرار براي 19 نفر و 24 محل نشيمن است .

مشخصات هواپيما :

طول بالها : 30/36 متر
ارتفاع : 10/42 متر
طول : 32/28 متر
موتور : 4 موتور بوپراپ Allison T65-A14
خدمه : 24 نفر
برد : 4828 کيلومتر يا 12 ساعت
حداکثر سرعت : 648 کيلومتر بر ساعت
منبع : www.How stuff works.com
کپي يا استفاده از اين مقاله بدون ذکر نام مترجم ، منبع اصلي و نقل از راسخون ممنوع است و شرعاً هم مجاز نمي باشد .
/خ