«تاکنون دورنماي حجم استعاره ديگري را براي نقش اصلي و هميشه خلاق مادي کردن روح و آفرينش شکل عرضه کرده است»
اسطوره کهن آفرينش ماخوذ از هليوپوليس در مصر، نمونه اي از چگونگي اين خيال بافي را بدست مي دهد. نون، اقيانوس کيهاني، فضاي محض و نامتمايز روح بدون شکل بيکران را ارايه مي دهد.
آنچه بر هر جامعيت تقدم دارد نيروي محض است که با خواست خالق درون اين نون قرار دارد، فضاي نامتمايز بر آن شده است تا خود را در اين حجم منعقد و ادغام کند. از اين رو آتوم ( خالق ) در آغاز خود را خلق مي کند يا با حجم بخشيدن به خويشتن خود را از نون تعريف نشدني متمايز مي کند تا آفرينش آغاز گردد.
پس حجم آغازين چه شکلي مي توانست داشته باشد؟ در واقع اصلي ترين اشکال حجم پذير کدامند؟

به نظر مي رسد پنج حجم تصلي با لبه و زواياي بيروني وجود داشته باشند. جسم چهار ضلعي ، هشت ضلعي : مکعب،دوازده ضلعي،بيست ضلعي و جلوه هايي از مثلث در حجم،مربع و پنج ضلعي 5،4،3. مابقي حجمهاي منظم فقط ناقص شده اين پنج اند. اين 5 جسم فضايي نام افلاطوني گرفته اند چون فرض شده است که افلاطون اشکال مزبور را در تيمايوس در ذهن داشته است، گفتگويي که او در آن فلسفه نظم گيتي را از طريق استعاره هندسه فضايي و سطح طرح ريزي مي کند. در اين گفتگو که يکي از آثار کاملا فيثاغورثي اوست چهار عنصر اصلي جهان يعني خاک،آب،باد،آتش تعيين و هر يک از اين عناصر به يکي از اشکال فضايي نسبت داده مي شود. در عرف مکعب را با زمين ، چهارضلعي را با آتش ، هشت ضلعي را با هوا و بيست ضلعي رابا آب پيوسته مي دانند. افلاطون ( ترکيب معين پنجمي ) را ذکر مي کند که براي ساختن کاينات به وسيله خالق به کار رفته است. بنابر اين جسم دوازده ضلعي با عنصر اثيري ( اصل زندگي ساز در آيين ودايي ) پيوند دارد. سازنده کاينات افلاطون نظم و ترتيب را از ميان بي نظمي کهن در قالب اعداد و اشکال آفريد.نظم بخشيدن بر حسب عدد و شکل در سطح بالاتر، از ترتيب تعمدي اين 5 عنصر در جهان فيزيکي نتيجه شده است.بنابراين اعداد و اشکال اصلي ميان قلمرو هاي داني و عالي به صورت بين وجهين عمل مي کنند.آنها در خود از طريق تشابهاتشان با عناصر، داراي توان شکل بخشيدن به جهان مادي اند.
منبع:http://www.academist.ir
/خ