چکيده :

بحث از پرخاشگري انسان کار آساني نيست. زيرا پرخاشگري معاني گوناگوني دارد . در همان گونه که روانشناسان و روان کاروان مي گويند پرخاشگري طيف گسترده اي از رفتارهاي انسان را در بر ميگيرد نوزاد برفروخته اي که براي شيشه شير ضجه مي زند ستيزه خوسن . نگهبان مرکز آدم سوزي که قرباني بي دفاع خود را شکنجه مي کند شتيزه خو پرخاشگر است.
دراين پژوهش سعي شده که به موضوع پرخاشگري تعاريف و علل آن بيان شود. همچنين نظريه هايي چند از روان شناسان و روان کاوان معروف ارائه شده اميد است که اين تحقيق راهي نو در پيش روي والدين و مربيان آموزشي جهت کاهش سايق پرخاشگري کودکان باز کن.
بسياري قبول دارند که نوزادن از بدو تولد قابليت ستيزه جويي رارند و در دو روان کاوان متخصص کودکان مدعي هستند که حتي نوزادان نيز از تخيلات نابود گرانه و وحشتزا خوششان مي آيد ميگويند که بخشي از اين تخيلات ناشي از پرخاشگري ذاتست . روان کاوان نيز اختلافات مادر زادي و فطري نوزادان را قبول دارند و ميپذيرند که برخي مريض تر يا برخي جنب و جوش تر از ديگران باشند البته رونکاوان عمدتاً به تربيت انسان توجه دارند تا سرشت آن . پس شکفت نيست که روانکاوان در مورد سر چشمه پرخاشگري نوزادان به محيط نامناسب يا يا خصومت آميز بسيار بيشتر اهميت مي دهند تا عوامل ذاتي .
اميداست که راهکارهايي که در پايان اين تحقيق (پژوهش ) ارائه شود مفيد واقع شوند.

تعاريف پرخاشگري :

روانشناسان که اعتقادات نظري متفاوتي دارند ئر مورد چگونگي تعريف پرخاشگري اساساً با هم توافق ندارند . موضوع اصلي اين است که آيا بايد پرخاشگري را بر اساس پيامدهاي قابل ديد آرا تعريف کنيم يا بر اساس مقاصد شخصي که آن را نشان مي دهد .
گروهي پرخاشگري را رفتار مي دانند که به ديگران آسيب مي رساند يا بالقوه مي تواند آسيب برساند. پرخاشگري ممکن است بدني باشد (زدن – لگد زدن – گاز زدن - ) يا لفظي (فرياد زدن – رنجاندن ) يا بصورت تجاوز به حقوق ديگران (چيزي را به زور گرفتن ) ، نقطه قوت اين تعريف عيني بودن آن است به رفتار قابل مشاهده اطلاق مي شود. نقطه ضعف آن اين است که شامل بسياري از رفتارهايي است که ممکن است بطور معمول پرخاشگري تلقي نشود.
پرخاشگري وسيله اي رفتاري است در جهت رسيدن به هدفي پرخاشگري خصمانه رفتاري است در جهت آسيب رساندن به ديگران . بيشتر پرخاشگر هاي بين کودکان کوچک از نوع وسيله اي است.
اين نوع پرخاشگرب بخاطر متعلقات است . کودکان از يکديگر اسباب بازي مي قاپند ، يکديگر را هل مي دهند تا به اسباب بازي که مي خواهند دست يابند . به ندرت اتفاق مي افتد که کودکان بخواهند به کسي آسيب برساننديا از روي عصبانيت دست به پرخاشگري بزنند.

ثبات پرخاشگري:

هرچند که سطح پرخاشگري کودکان از سطحي به سطح ديگر فرق مي کند ولي کودکان از لحاظ تداوم رفتار پرخاشگرانه در طول زمان با هم فرق دارند . کودکاني که در سالهاي اوليه به شدت پرخاشگرند احتمال زياد در جواني و بزرگ سالي هم پرخاشگر باشند و کودکاني که پرخاشگر نيستند به احتمال زياد در بزرگسالي هم پرخاشگر نخواهند بود.
بعضي متالعات نشان مي دهد که ثبات پرخاشگري دخترها در طول زمان کمتر از پسرها است و چند تحقيق ديگر نشان داده است که دخترها و پسرها از اي لحاظ تفاوتي ندارند . البته کودکان به هنگامي که وقايع تنش زا مثل جدائي پدر و مادر يا به دنيا آمدن کودکي جديد رو به رو مي شوند بيشتر پرخاشگر مي شوند ، ولي پرخاشگري شديد که بيش از چند ماه به طول انجامد غلباً حاکي از تداوم داشن اين الگوي رفتاري است . پرخاشگري در حد معمول کمتر جاي نگراني دارد . به خصوص در سالهاي پيش از مدرسه شايد اين اندازه پرخاشگري صرفاً نشان دهنده اين باشد که کودک مي خواهد انواع مختلف کنش متقابل اجتماعي را داشته باشد .
ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : reza_afravi
/س