گروهي از دانشمندان هلندي با کمک يک ميکروسکوپ الکترونيکي ويژه موفق شدند نانو ساختارهاي هندسي و رنگهاي خيره کننده بالهاي پروانه را تشريح کنند.
به گزارش خبرگزاري مهر، تيمي از فيزيکدانان هلندي دانشگاه "گرونينگا" موفق شدند راز زيبايي بال پروانه ها را که داراي خطوط رنگي خيره کننده، چشمهاي کاذب و اشکال هندسي است با کمک يک ميکروسکوپ الکترونيکي ويژه کشف کنند.
اين دانشمندان با مشاهده جزئيات بالهاي بعضي از گونه هاي "کاولاياي سفيد" که پروانه هاي خانواده Pieridae هستند به بررسي اين نکته پرداختند که رنگها از اين ساختارهاي نانومتري چگونه تاثير مي گيرند.
به گفته اين دانشمندان، بالهاي پروانه ها از تعداد زيادي فلسهاي رنگي پوشيده شده است که هر يک از آنها در حدود 50 در 250 ميکرون هستند. اين ساختارها را در يک تصوير مايکروسکوپي مي توان همانند پيسکلهاي دوربينهاي ديجيتال تصور کرد.
ساختار اين فلسها که از گونه اي به گونه ديگر تغيير مي کند در عين حال داراي تعداد زيادي ويژگيهاي کلي مشترک است. به طوري که در هر يک از اين فلسها يکسري شيار موازي و طولاني وجود دارد که فاصله ميان آنها در حدود يک تا دو ميکرون است و رنگ و درخشش آنها بستگي به نوري دارد که روي اين نانو ساختارها تابيده و جذب هريک از اين دانه هاي رنگي مي شود.
همچنين روي هر بال را دوباره دو لايه فلسي مي پوشانند. اين لايه ها کمک مي کنند که نور با شدت بيشتري منعکس شوند و اثربخشي بيشتري داشته باشند.
به علاوه اين محققان موفق شدند با کمک اين ميکروسکوپ الکترونيکي توضيح دهند که چرا پروانه هاي نر ژاپني نسبت به گونه مشابه اروپايي توانايي بيشتري در شناسايي جفت خود دارند.
در حقيقت پروانه هاي ماده ژاپني در بالهاي خود با فقدان يک نوع دانه رنگي مواجهند. اين رنگ پرتوهاي فرابنفش را جذب مي کند. در حالي که رنگدانه در جنس نر اين گونه وجود دارد. اين تفاوت نانويي که در پروانه هاي نر اروپايي وجود ندارد، موجب شده است که اين پروانه ها نسبت به گونه ژاپني توانايي کمتري در شناسايي جفت مناسب خود داشته باشند.