انيشتين براي رفتن به سخنراني ها و تدريس در دانشگاه از راننده مورد اطمينان خود کمک مي گرفت. راننده وي نه تنها ماشين او را هدايت مي کرد بلکه هميشه در طول سخنراني ها در ميان شنوندگان حضور داشت بطوريکه به مباحث انيشتين تسلط پيدا کرده بود! يک روز انيشتين در حالي که در راه دانشگاه بود با صداي بلند گفت که خيلي احساس خستگي مي کند؟

راننده اش پيشنهاد داد که آنها جايشان را عوض کنند و او جاي انيشتين سخنراني کند چرا که انيشتين تنها در يک دانشگاه استاد بود و در دانشگاهي که سخنراني داشت کسي او را نمي شناخت و طبعا نمي توانستند او را از راننده اصلي تشخيص دهند. انيشتين قبول کرد، اما در مورد اينکه اگر پس از سخنراني سوالات سختي از وي بپرسند او چه مي کند، کمي ترديد داشت.

به هر حال سخنراني راننده به نحوي عالي انجام شد ولي تصور انيشتين درست از آب درامد. دانشجويان در پايان سخنراني شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند. در اين حين راننده باهوش گفت: سوالات به قدري ساده هستند که حتي راننده من نيز مي تواند به آنها پاسخ دهد. سپس انيشتين از ميان حضار برخواست و به راحتي به سوالات پاسخ داد به حدي که باعث شگفتي حضار شد!
ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : reihaneh
/س