در هر نوع سيستم مخابره اطلاعاتي وجود برخي از عوامل غير قابل کنترل باعث ايجاد نويز در محيط مي شود. منابع نويز شامل نويز محيط و نويز گيرنده مي باشند. در يک سيستم مخابراتي گسترده که از چندين تکرار کننده که هر کدام شامل فرستنده و گيرنده هاي زيادي مي باشند در هر مرحله نويز محيط و گيرنده به سيگنال اصلي اضافه مي شود . حتي در بهترين گيرنده و کانال مخابراتي نويز به سيگنال اصلي اضافه مي شود.
در يک سيستم مخابراتي آنالوگ هر گز نمي توان نويز را از سيگنال اصلي جدا کرد و بهترين سيستم مخابراتي نه تنها نويز را از بين نمي برد بلکه نويز اضافه مي کند و تنها ميتوان از سيستم هاي low noise استفاده کرد. در حالي که اين برتري براي سيستم هاي مخابرات ديجيتال نسبت به آنالو گ وجود دارد که مي توان در شرايط مناسب نويز را به طور کامل از سيگنال اصلي جدا کرد و سيگنال اصلي را در گيرنده بازسازي کرد.
در مخابرات آنالوگ تنها به وسيله فيلترهاي ميان گذر مي توان نويز هايي را که خارج از باند قرار دارد جدا کرد ولي نمي توان نويزي که در باند سيگنال اصلي وجود دارد جدا کرد اما در ارسال ديجيتال اگر به وسيله يک مقايسه کننده سيگنال دريافتي را با يک vref که برابر v/2 مي باشد مقايسه کنيم سيگنال اوليه به دست مي آيد.
اگر دو سيستم ارسال آنالوگ و ديجيتال را مقايسه کنيم به سه مورد بايستي اشاره کرد:
1- يکي از برتري هاي عمده مخابرات ديجيتال نسبت به آنالوگ بازسازي سيگنال مخابرات ديجيتال است.
2- براي انتقال چندين کانا تلويزيوني از روش هاي مالتي پلکس استفاده مي شود. در در مخابرات آنالوگ از روش هاي fdm و در مخابرات ديجيتال از رو ش هاي tdm استفاده مي شود . مدارات مالتي پلکس FDM پر حجم و احتياج به فيلتر هاي متعدد و دقيقي جهت جدا کردن کانال ها از هم مي باشد و نمي توان مدارات مجتمع IC آنالوگ با تراکم زياد ساخت. اين مدارات احتياج به خازن- سلف و فيلتر هاي مکانيکي بسياري دارند که نمي توان آنها را به صورت IC در آورد. ولي مدارات مجتمع مربوط به مخابرات ديجيتال را مي توان با تراکم بسيار ساخت و از ميکرو پرو سسور ها و کامپيوتذر مي توان در مخابرات ديجيتال استفاده کرد که باعث افزايش سر عت ارسال و کاهش حجم مي شود.
3- فرق ديگر مخابرات ديجيتال و آنالوگ در پهناي باندي است که احتياج دارند. در سيستم هاي آنالوگ براي ارسال يک کانال تلفني فقط به 4 کيلو هرتز پهناي باند احتياج است ولي در مخابرات ديجيتال پهناي باند زيادي اشغال ميشود. . مثلا در مدلاسيون bpsk براي ارسال يک کانال تلفني 6 کيلو هرتز پهناي باند است.
شايد اين را به حساب ضعف مخابرات ديجيتال بتوان گذاشت ولي با استفاده از مدلاسيون هاي پيشرفته بعدا براي ارسال يک کانال تلفني 64 QAM فقط احتياج به 2 کيلو هرتز پهناي باند است. اين کمتر از حالت آنالوگ است!!
ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : raharaha
/س