مقدمه
مشاهده بيش از شصت هزار بشقاب پرنده و اختفاي اسرار ساخت و روش کار آنها از سوي سازندگان و استفاده کنندگان اين شي سبب شده است تا بشقاب پرنده بصورت يک معماي غامض و لاينحل جلوه‌گر شود. اشياي مشاهده شده در آسمان يا در روي زمين را که تعبير و تفسير رفتار ، حرکت ، نماي ظاهري ، نورافشاني و ساير ويژگيهايشان در چارچوب دانش ما ، مشکل يا غير ممکن به نظر آيد و يا ظاهرا چنان نشان دهد که فناوري آنها نتواند فناوري زمين باشد يوفو (UFO) مي‌نامند. کلمه يوفو از ترکيب حرق اول نام انگليسي اين اشياء يعني Unidentified Flying Objects ، گرفته شده و معادل فارسي آن "اشياي پرنده ناشناخته" است.
اين اشياء را بشقابهاي پرنده (Flying Saurars) ، اشياء مرموز آسمان (Sky’s Mystenous Objects) ، اشياء فضايي نامتعارف (Unconventional arial Objcts) و نامهاي ديگر ناميده‌اند. اين نامها بويژه اصلاح بشقاب پرنده و برداشت مردم از ماهيت و منشأ آن توسط مطبوعات عنوان و منتشر و متداول شده است. در جامعه علمي از اصلاح بشقاب پرنده براي اشياء ياد شده استفاده نمي‌شود، زيرا همه آنها به شکل بشقاب نيستند. اطلاعات جمع آوري شده درباره بشقابهاي پرنده در چند دهه گذشته ، شامل عکس ، مشاهده راداري ، شواهد عيني و اثرهاي بجاي مانده روي زمين يا محيط اطراف محل فرود اين شي پرنده ، همه دلالت بر وجود آن مي‌کنند.
تاريخچه بشقاب پرنده
در اسناد تاريخي بطور وضوح ، مطلبي درباره بشقاب پرنده يافت نمي‌شود، مطالبي که در اسناد تاريخي به عنوان پديده‌هاي غير متعارف نام برده شده‌اند، همان پديده‌هاي آسماني هستند. اگر چه باستان شناسان ، در گوشه و کنار جهان ، اشکالي را يافته‌اند که تا آنها را به عنوان تصوير سفينه‌هاي انسان ماورا زمين قلمداد مي‌کنند، اين برداشتها درست نيست. بشقاب پرنده‌هاي زيادي در سال 1276 (1897) در آمريکا ديده شده‌اند. مردم آنها را کشتي هوايي (Air ship) مي‌ناميدند، که شبيه ديژيرابل بودند (Dirigeable) بودند. بشقابهاي پرنده به مفهوم امروزي آنها ، ابتدا از سال 1322 (1943) تا پايان جنگ جهاني دوم مشاهده شده‌اند که همان فوفايتر (Foo Fighter) آلمانيها بودند.
در روزنامه‌هاي 22 آذر 1327 (13 دسامبر1944)، گلوله‌هاي نقره‌اي شناور در هوا ، که متناوبا خاموش و روشن مي‌شدند و هواپيماهاي شکاري و بمب افکنها را تعقيب مي‌کردند، سلاحهاي جنگي نازيها معرفي شدند. درست در زماني که فناوري ساخت موشک و هواپيما به مرحله‌اي رسيد که امکان سفرهاي فضايي را بطور واقعي متصور کرد، فعاليت بشقابهاي پرنده بطور ناگهاني افزيش يافت. روز جهاني بشقاب پرنده را بايد 2 تير 1326 (14 ژوئن 1947) در نظر گرفت، زيرا در بعد از ظهر اين روز بود براي نخستين بار بعد از جنگ جهاني دوم ، گزارش مشاهده بشقاب پرنده در مطبوعات ايالات متحده آمريکا چاپ شد و از اين روز صحبت بشقاب پرنده ميان مردم شايع شد. مشاهده بيش از بيش بشقاب پرنده در کشورهاي مختلف جهان در سال 1326 (1957) سبب شد تا اين سال را "سال جهاني بشقاب پرنده" نام گذاري کنند.
ماهيت بشقاب پرنده
بررسي گزارشهاي مشاهده بشقاب پرنده توسط افراد مطلع و آشنا ، فقط معتبر است. زيرا ، بسياري از کساني که مدعي مشاهده بشقاب پرنده شدند، اشياء يا پديده‌هاي شناخته شده را به عنوان بشقاب پرنده تلقي کردند. مشهورترين و آشناترين اين اشياء يا پديده‌ها عبارتند از: موشکهاي پرتاب شده توسط هواپيما ، ماهواره‌هاي برخاسته از زمين ، شهاب ، قطعات شهاب سنگ خرد شده که با انمعکاس نور خورشيد روشن ديده مي‌شوند، روشن شدن ابرهاي ارتفاع پايين توسط خورشيد ، طبقات موشکهاي حامل ، نورهاي به رنگهاي مختلف حاصل از سوختن ماهواره‌ها در جو ، گلوله‌هاي منور نظامي ، هواپيماهايي که فرود آمدنشان را علامت مي‌دهند، بالونهاي آزمايش ، کره‌هاي درخشان يا قرصهاي براق و روشن حاصل از انعکاس نور توسط سطوح خارجي هواپيماهاي مدرن ، دنباله بخار هواپيماها ، سطح بالونهاي آزمايشي و هر سطح صيقل داده شده ، حشراتي که در ارتفاعات خيلي بالا پرواز مي‌کنند، پرندگان ، هاله نوراني اطراف خطوط سيمهاي انتقال برق فشار قوي در اثر احاطه شدن با کريستالهاي يخ در زمستان ، سيارات ، ستاره‌هاي درخشان ، نورافکن ، اعلانات نوراني بدنه هواپيما ، امواج انعکاس يافته رادارهاي دور برد روي صفحه رادار (در اثر تغييرات محلي جو) ، هواپيماهاي بدون خلبان ، سراب نوري جو ، سراب الکترونيکي يونوسفري ، کاغذ سفيد سرگردان در هوا که در اثر تابش نور خورشيد درخشان ديده مي‌شوند، حباب کف و غيره.
از ميان اشياء و پديده‌هاي فوق الذکر ، هيچ شي به انداره سياره زهره به عنوان بشقاب پرنده گزارش نشده است. دليل اين است که ظهور ، قطر زاويه‌اي ، رنگ ، قرمز شدگي تدريجي ، تغيير ظاهري شکل و رنگ هنگام مشاهده با دوربينهاي دو چشمي با تلسکوپهاي کوچک سبب غير طبيعي جلوه دادن سياره زهره مي‌شود. از پديده‌هاي جوي ديگر که باعث ايجاد تصورات خيالي مي‌شوند، بادهاي شديد و خشن هستند.
فعاليتهاي غير عادي خورشيدي و پديده‌هاي مختلف جوي در لايه‌هاي مختلف جو ، شفق قطبي ، گردبادهاي کوچک و ... را مي توان نام برد. ملاحظه مي‌شود که پديده‌ها و اشياء گوناگوني به عنوان بشقاب پرنده مي‌تواند جلوه‌گر باشد. از ميان آنها فقط تعداد کمي مربوط به بشقاب پرنده به مفهوم واقعي است. دليل گزارشهاي نامربوط به بشقتاب پرنده ، بيشتر از عدم آشنايي مشاهده کنندگان با پديده‌هاي طبيعي و عدم اطلاع آنها از وجود اشياء موجود در فضا و جو زمين ناشي مي‌شود.
مشخصات کلي بشقاب پرنده
بشقابهاي پرنده صورتهايي از يک شي با پيچيدگي متغير است و معمولا از شکل هندسي کروي مشتق مي‌شوند و به شکل ديسک ، بيضوي (شبيه به توپ راگبي) ، دوکي ، استوانه‌اي و مخروطي ديده شدند. بيشتر آنها به شکل بشقاب با قطري حدود 7.5 متر و با گنبدي به ارتفاع 1.5 تا 1.8ر در وسط بودند. بشقابهاي پرنده قادرند به سرعت ابعاد خود را تغيير دهند. بشقاب پرنده شي کاملا مجهزي است که شکل سطح قابل مشاهده آن نقش ثانوي در پرواز دارد و معمولا فاقد بال و چرخ است. اين اشياء وقتي از فاصله نزديک مشاهده مي‌شوند، داراي ابعاد نسبتا کوچک ، غالبا کوچکتر از 20 متر هستند، ولي ابعاد انعکاسي راداري آنها تقريبا به اندازه يک هواپيماي جت بوتينگ 707 است.
بشقابهاي پرنده ، معما بصورت دسته جمعي پرواز مي‌کنند، ولي بصورت انفرادي نيز زياد ديده شده‌اند. آنها ، گاه در فضا به قطعات کوچکتر تقسيم مي‌شوند و در چندين مورد هم قطعات کوچک نوراني بهم پيوسته و شي واحدي را بوجود مي‌آوزند. ازعجايب اينکه ، بشقابهاي پرنده قادرند بطور ناگهاني و آني خود را از نظرها ناپديد کنند. بشقابهاي پرنده قابليت ساکن ايستادن در هوا را دارند و مي‌توانند شتاب و سرعت زياد را داشته باشند. از ويژگيهاي جالب و جذابشان نور افشاني آنها مي‌باشد. گزارشها نشان مي‌دهند که آنها در دو فاز مختلف تاريک و روشن مشاهده مي‌شوند، اغلب روي زمين مي‌نشينند، گاه چنان آرام مي‌نشينند که گويي روي قشري از مه آرميده‌اند.
از ويژگيهاي ديگرشان ، وجود يک يا چند سرنشين در آنهاست که معمولا مايل به مشاهده شدن نيستند. سرنشينان بشقابهاي پرنده مجهز به دستگاهي با توانايي تابش پرتوهايي هستند که از ميان اشخاص و ديوار عبور مي‌کند. سرنشينان قادر به پرواز بوده ، اصابت تير را احساس نکرده و متقابلا مي‌توانند مشاهده کنندگان را فلج کنند. در برخي گزارشها آمده که سرنشينان شبيه انسان هستند. بشقابهاي پرنده در پرواز در ارتفاعات کم و يا در روي زمين اثرهايي بر دستگاههاي ساخت بشر و محيط اطراف بر جاي مي‌گذارند. بشقابهاي پرنده از تواناييهاي هواپيماهاي مدرن کاملا آگاهند، از اينرو فاصله خود را اسلحه هوايماها و توپهاي ضد هوايي طوري حفظ مي‌کنند تا هموراه در خارج از برد موثر آنها قرار گيرند و مي‌توانند کليه سيستمهاي الکترونيکي و موتوري و راداري و ... هواپيماها را از کار بياندازند.
مشاهده کنندگاني که به بشقابهاي پرنده خيلي نزديک شدند، در معرض آثار راديواکتيو قرار گرفتند. به علاوه ، اين اشياء قادرند رادار را به موقع حس و خنثي نمايند و مانع قفل شدن رادارهاي کنترل آتش شوند و در ديد رادارهاي دور برد واقع نشوند. سرنشينان بشقاب پرنده مجهز به سيستم مولد نيروي دافعه قابل حمل‌اند، که پرواز و شناور شدن آنها را در فضا ممکن مي‌سازد. به علاوه ، پديده‌هاي عدم اصابت گلوله به دستگاه و سرنشينان آن به کمک ميدان دافعه قابل توجيه‌اند.
منبع:http://daneshnameh.roshd.ir