چگونگي انجام مأموريت به وسيله ماهواره و زمان به پايان رسيدن عمر آن

بيشتر ماهواره ها از يک مرکز کنترل در روي زمين هدايت مي شوند. رايانه ها و انسان در مرکز کنترل، موقعيت ماهواره را اداره مي کنند، راهنمايي هاي لازم را به رايانه هايش مي فرستند و اطلاعاتي که ماهواره جمع کرده است را دريافت مي کنند. مرکز کنترل با ماهواره از طريق راديو ارتباط برقرار مي کند. ايستگاه هاي زميني از طريق تعدادي از ماهواره ها علايم راديويي را مي فرستند و مي گيرند.
يک ماهواره معمولاً از مرکز کنترل به مسير دايمي نمي رسد. بلکه مثل يک روبات گردان عمل مي کند. صفحات خورشيدي را کنترل مي کند تا آنها را رو به جانب خورشيد نگه دارد و آنتن ها را آماده نگه دارد تا فرمان ها برسند. ابزار آن به طور اتوماتيک اطلاعات را جمع آوري مي کند.
ماهواره هاي در ارتفاع بالا هميشه با زمين تماس دارند. ايستگاه هاي زميني اغلب 12 بار در يک روز مي توانند با ماهواره ها در مدارهاي کوتاه تماس بگيرند. در طول هر تماس ماهواره اطلاعات را منتقل مي کند و فرمان ها را مي گيرد. اين تماس در هر عبور مي تواند ده دقيقه به طول انجامد.
حتي اگر بخش هايي از ماهواره بشکند، ماهواره مي تواند به کار مفيدش ادامه دهد و امکان اداره آن وجود دارد. در بعضي موارد کنترل کننده هاي زميني مي توانند آن را تعمير کنند يا دوباره به ماهواره برنامه بدهند. در نمونه هاي نادر، کارکنان شاتل فضايي ماهواره ها را در فضا تعمير و اصلاح مي کنند. اگر ماهواره ديگر نتواند به کارش ادامه دهد و دوباره تعمير و برنامه ريزي نشود، اداره کنندگان از مرکز کنترل يک علامت را مي فرستد تا کار آن تعصيل شود.

سقوط از مدار

يک ماهواره در مدار باقي مي ماند تا شتابش کم شود و نيروي جاذبه اي آن را به پايين به داخل بخش نسبتاً متراکم جو بکشد. سرعت ماهواره همزمان با برخورد با مولکول هاي هوا در جو بالايي و فشار ملايم انرژي خورشيد آهسته مي شود. موقعي که نيروي جاذبه ماهواره را به قدر کافي به داخل جو پايين مي کشد، ماهواره به سرعت هواي جلويش را متراکم مي کند. اين هوا به قدري داغ مي شود که بيشتر يا همه ماهواره مي سوزد.
منبع:www.020.ir