افسانه حوت ( PISCES )

اين صورت فلکي در اوائل آبانماه در بهترين وضعيت رصدي قرار مي گيرد. در نقشه ها بصورت دو ماهي ترسيم شده اند که با طنابي به هم متصل هستند .خورشيد در زمان عبور از نقطه اعتدال بهاري يعني شروع بهار در محدوده اين صورت فلکي قرار مي گيرد .پرنورترين ستاره اين صورت فلکي رشاء نام دارد که در زبان عربي به معناي گره مي باشد.اين گره در طنابي که دو ماهي را در برگرفته وجود دارد.
صورت فلکي حوت هيچ ستاره پرنور ديگري ندارد ، به نحوي که بسياري از ساکنان شهرهاي بزرگ هيچ گاه اين صورت فلکي را مشاهده نمي کنند . بابليان باستان ستارگان اين صورت فلکي را به صورت مادر و پسري نمايش مي دادند ، که خود را به شکل ماهي در آورده اند . يونانيان نيز داستان کاملا" مشابهي در اين مورد دارند . " آفروديت " ( Aphrodite ) ، الهه عشق و پسرش " اروس " ( eros ) تحت تعقيب مردي به نام " تيتونوس " ( tithonos ) بودند ، که سرنوشت عجيبي داشت : او هر چند که فناناپذير بود ، ولي مانند انسانهاي معمولي پير مي شد . " تيتونوس " ، که روميان او را به صورت غول نفرت آوري مجسم مي کردند ، در پي آفروديت – که روميان او را " ونوس " مي ناميدند – و پسر کوچکش بود .

پيش از آن که تيتونوس بتواند به آنها برسد ، مادر و پسر به دريا پريدند و خود را به شکل دو ماهي در آوردند . پس از آن اين ماهي ها از سوي خدايان به آسمان انتقال يافتند و به وسيله نوار پهني با يکديگر مرتبط شدند . اين طريقه ارتباطي به عنوان نمود و نشاني از عشق مادري به شمار مي آيد .

صورت فلکي حوت براي مسيحيان پيشين نيز اهميت ويژه اي داشت . دوران مسيحيت حدود 2000 سال قبل آغاز گرديد ، يعني زماني که نقطه اعتدال بهاري از برج حمل به برج حوت انتقال يافت .

بابليان باستان ستارگان اين صورت فلکي را به صورت مادر و پسري نمايش مي دادند، که خود را به شکل ماهي درآورده اند. يونانيان نيز داستان کاملاً مشابهي در اين مورد دارند. «آفروديت» ، الاهه ي عشق و پسرش «اروس» تحت تعقيب مردي به نام «تيتو نوس» بودند، که سرنوشت عجيبي داشت: او هرچند که فناناپذير بود، ولي مانند انسانهاي معمولي پير مي شد. «تيتو نوس»، که روميان او را به صورت غول نفرت آوري مجسم مي کردند، در پي آفروديت- که روميان او را «ونوس» مي ناميدند- و پسر کوچکش بود. پيش از آنکه تيتو نوس بتواند به آنها برسد، مادر و پسر به دريا پريدند و خود را به شکل دو ماهي در آوردند. پس از آن اين ماهي ها از سوي خدايان به آسمان انتقال يافتند و به وسيله ي نوار پهني با يکديگر مرتبط شدند. اين طريقه ي ارتباطي به عنوان نمود و نشاني از عشق مادري به شمار مي آيد. صورت فلکي حوت براي مسيحيان پيشين نيز اهميت ويژه اي داشت. دوران مسيحيت حدود 2000 سال قبل آغاز گرديد، يعني زماني که نقطه ي اعتدال بهاري از برج حمل به برج حوت انتقال يافت. عيسي مسيح (عليه السلام) ، در دوران ابتدايي مسيحيت با اين صورت فلکي ارتباط داده مي شد.

منابع :
کتاب صورتهاي فلکي دکتر اوبلاکر ترجمه بهروز بيضايي
پايگاه دانشنامه ستاره شناسي
انجمن ستاره شناسي ثاقب
منبع:www.ali-azadegan.com