ابتدا ياد آوري مي کنم که ارتباط بين کامپيوتر ها به سه روش ممکن است :

1. از طريق کابل شبکه (RJ-45) که براي اين نوع اشتراک به تعدادي از اين کابل ها و يک دستگاه تقسيم کننده يا HUB نياز داريد. تعداد پورت هاي HUB بايد حداقل يکي بيشتر از تعداد کامپيوترهاي شما باشد (مگر اينکه از يکي از خود کامپيوترها براي تقسيم اينترنت استفاده کنيد). استفاده از اين کابل ها بهترين، ارزانترين و پرطرفدارترين روش براي تشکيل شبکه است. اشکال اين روش نياز به سيم کشي است.
2. روش دوم استفاده از شبکه هاي بي سيم يا WiFi است که اين روزها خيلي ها بجاي استفاده از کابل از اين سيستم ها استفاده مي کنند. برتري اين کار عدم نياز به سيم کشي و امکان حمل و نقل است که به ويژه براي laptop ها احميت دارد. اشکال آن يکي هزينه بسيار بالاي آن (چند صد دلار براي يک شبکه ساده) است و ديگري اينکه مقدار زيادي از قدرت آن بجاي افزايش سرعت براي جلوگيري از اشکال در ارتباطات مصرف مي شود. ولي با اين همه سرعت اين سيستم ها خوب است و قيمت بالا اشگال عمده آنها است.
3. روش دوم استفاده از خط تلفن يا HomePNA است که همانطور که در مقاله 27 توضيح دادم روش خوبي است چون خيلي از سيستمهاي بي سيم ارزانتر است و برخلاف شبکه هاي کابلي نياز به سيم کشي ندارد. اگر از اين روش استفاده مي کنيد حتما از کارتهاي جديدتر استفاده کنيد که سريعتر هستند. سيستم هاي قديمي که به HPNA1 مشهور است آرام هستند و ممکن است گاهي دچار قطع ارتباطات شوند.
اگر فقط از دو کامپيوتر استفاده مي کنيد خيلي از شرکتهاي ارائه دهنده سرويس به شما اجازي استفاده هر دو کامپيوتر را از طريق HUB مي دهند و نيازي به تقسيم اينترنت نخواهيد داشت. ولي براي بيشتر از دو کامپيوتر، از هر کدام از روشهاي بالا که استفاده کنيد.

سه روش براي تقسيم يک (يا چند) خط اينترنت بين تمام کامپيوترهاي شبکه وجود دارد:

1. پر طرفدارترين روش استفاده از دستگاهي بنام Router است که يک خط اينترنت را بين چند کامپيوتر تقسيم مي کند. اين روش براي استفاده از شبکه هاي کابلي بخصوص براي تعداد محدودي کامپيوتر بهترين راه است چون اکثر Router ها يک دستگاه HUB در داخل خود دارند و ميتوانيد مستقيما کامپيوترها را به آنها وصل کنيد. بعضي شرکتهاي اينترنت به شما امکان اين را مي دهند که از Router بجاي Modem هاي معمولي که در اختيارتان قرار مي دهند استفاده کنيد. البته براي اين کار بايد از Router ويژه اي که شرکتها در اختيارتان قرار مي دهند استفاده کنيد. متاسفانه فعلا هيچکدام از شرکتهاي اصلي در تورنتو اين امکان را ندارند ولي برخي شرکتهاي جديد DSL بجاي اجاره Modem به شما امکان خريد Router يا Modem را مي دهند که در اين صورت اجازه انتخاب داريد. ويندوز XP و لينوکس کامپيوترها را براحتي براي استفاده از Router تنظيم مي کنند. قبل تنظيم کردن کامپيوترها ابتدا آنها را آزامايش کنيد زيرا معمولا نيازي به تنظيم آنها نخواهيد داشت. اگر کامپيوترها قبلا مستقيما به Modem وصل مي شدند بايد ابتدا تنظيمات Modem را پاک کنيد.
2. بجاي استفاده از Router ميتوانيد يکي از کامپيوترها را مستقيما به اينترنت وصل کنيد تا کامپيوترهاي ديگر از اينترنت آن استفاده کنند. خرج اين کار کم است، ولي براي اينکه کامپيوترهاي ديگر به اينترنت وصل شوند، کامپيوتر اصلي بايد هميشه روشن باشد. در ضمن اين کامپيوتر نياز به دو کارت شبکه دارد که يکي به شبکه وصل ميشود و ديگري به Modem (مگر اينکه Modem طور ديگري به کامپيوتر وصل شود – مانند USB). براي استفاده از اين روش در ويندوز بايد از Internet Connection Sharing و در لينوکس از سرويس هايي به همين نام يا مشابه آن (بستگي به پخش لينوکس) استفاده کنيد. براي تنظيم کامپيوترهاي ديگر کامپيوتر اصلي حکم يک Router را دارد.
3. روش بهتر ساختن Router خودتان با استفاده از يک کامپيوتر قديمي است. (همانطور که گفتم اگر از شبکه هاي کابلي براي تعداد کمتري کامپيوتر استفاده مي کنيد و هنوز دستگاه HUB تهيه نکرده ايد بهتر است بجاي آن يک دستگاه Router بخريد، در غير اين اين صورت احتمالا اين روش سوم بهترين است). براي اين کار به يک کامپيوتر قديمي (مانند 386) با دو کارت شبکه و يک Floppy Drive و يک نرم افزار رايگان (نرم افزار هفته را بخوانيد) نياز داريد. اين سيستم بهتر از يک Router پرقدرت و گرانقيمت عمل مي کند و براي کاربراي منزل و حتي شرکت هاي بزرگتر ايده عال است.
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سايت با نام کاربري : irandvb
/ج