پيمان كيوتو قراردادي است كه در سال ? 1997?در كنفرانس سازمان ملل در شهر كيوتوي ژاپن مورد توافق دولت‌ها قرار گرفت. هدف اين پيمان آنست كه ميزان انتشار گازهاي گلخانه‌اي توسط كشورهاي توسعه يافته، از سال ? 2008?تا ? ،2012?به دست كم پنج درصد كمتر از سطح اين گازها در سال ? 1990?برسد. در مجموع ? 174?كشور جهان اين پيمان را تصويب كرده‌اند.
آيا پيمان كيوتو نخستين پيمان از اين نوع است؟
دولت‌ها در سال ? 1992?در “اجلاس زمين” در شهر “ريودوژانيرو”ي برزيل توافق كردند كه با مساله تغييرات اب و هوايي مقابله كنند. پيمان كيوتو به دنبال اين نشست مورد توافق قرار گرفت.
آيا پيمان كيوتو از لحاظ قانوني الزام‌آور است؟
پيمان كيوتو از ? 16?فوريه سال ? 2005?لازم الاجرا شد.
اين پيمان نماينده ? 61/6?درصد از كل گازهاي گلخانه‌اي منتشر شده توسط كشورهاي توسعه يافته است.
آمريكا كه بزرگترين منبع انتشار گازهاي گلخانه‌اي در جهان است، در سال ? 2001?با اين پيمان مخالفت كرد و اعلام داشت كه اجراي آن بسيار پرهزينه است و كشورهاي در حال توسعه را از دور نخست هدف‌هاي تعيين شده تا ?2012? مستثني مي‌كند كه كار غلطي است.
پيمان كيوتو چگونه به اجرا در مي‌آيد؟
بر اساس اين پيمان، كشورهايي كه تا سال ? 2012?نتوانند به اهداف اين پيمان دست يابند بايد علاوه بر اين كه انتشار گازهاي گلخانه‌اي خود را تا حدي كه قبلا تعيين شده بود كاهش دهند، در دوره بعد كه از سال ? 2013?آغاز مي‌شود، انتشار اين گازها را ? 30?درصد ديگر كم كنند.
آيا همه كشورهاي جهان بايد تا پنج درصد از انتشار گازهاي گلخانه‌اي خود را كاهش دهند؟
خير، براساس اين اصل كه كشورهاي ثروتمندتر در زمينه انتشار گازهاي گلخانه‌اي بيشتر نقش دارند، تنها حدود ? 36?كشور نسبتا توسعه‌يافته با اين اهداف براي سالهاي ? 2008?تا ? 2012?موافقت كرده‌اند.
كشورها چگونه به پيمان كيوتو عمل مي‌كنند؟
اتحاديه اروپا ژانويه سال ? 2005?بازاري را ايجاد كرد كه براساس آن براي حدود ? 12?هزار كارخانه و نيروگاه سهميه‌هايي براي انتشار دي اكسيد كربن تعيين مي‌شود.
در صورتيكه آنها از اين سهميه عدول كنند مي‌توانند سهميه بيشتري را در اين بازار خريداري كنند يا جريمه مالي بپردازند وچنانچه كمتر از اين سهميه گاز دي اكسيد كربن منتشر كنند، مي‌توانند سهميه‌هاي خود را بفروشند.
چه سازوكارهاي ديگري در اين پيمان وجود دارد ؟
كشورهاي توسعه يافته مي‌توانند با تامين مالي فناوري‌هاي پاك مانند انرژي خورشيدي دركشورهاي فقيرتر، عدم دستيابي به اهداف خود را جبران كنند. يك راه ديگر براي اين كار نيز سرمايه‌گذاري مشترك در كشورهاي جمهوري سابق شوروي است.