دهه 1950

در اواسط دهه 1950 تکنولوژي بطور مناسبي توسعه پيدا کرد که به شرکت بوئينگ امکان توسعه وتوليد محصولات جديد را فراهم کرد. يکي از اولين آنها راکت کوتاه برد کنترل شونده بود که مي‌توانست هواپيماهاي دشمن را شناسايي و هدف قرار دهد. درآن موقع جنگ سرد يک حقيقت جدي براي زندگي شد و شرکت بوئينگ از تکنولوژي راکت کوتاه برد براي توسعه و توليد راکتها و موشکهاي قاره پيما استفاده کرد.
در سال 1958، شرکت بوئينگ شروع به ارائه هواپيماي بوئينگ 707 (707 اولين جت ايرلاينر تجارتي ايالات متحده آمريکا) ، در پاسخ به، د . هاويلند کامت انگليسي، سود اويشن کاراوله، فرانسه و توپولف ،اتحاد جماهير شوروي،توپولف تي يو-104 که از جمله اولين نسل هواپيماهاي تجارتي جهان بودند ، کرد،. با 707 ، يک هواپيماي چهار موتوره ، هواپيمايي 156 مسافري ، ايالات متحده آمريکا در صدر کشورهاي توليد کننده هواپيماهاي تجاري قرار گرفت. چند سال بعد ، بوئينگ دومين نوع اين هواپيما ، بوئينگ 720 را به توليدات خود اضافه کرد که کمي سريعتر بود و براي فواصل کوتاهتري بود.. چندين سال بعد بوئينگ 727 (727 هواپيماي تجاري ديگر که مشابه اندازه نوع قبلي بود ولي سه موتور داشت و براي راههاي با حوزه متوسط طراحي شده بود) را معرفي کرد. بوئينگ 727 فورا به عنوان هواپيماي راحت ومناسب براي مسافر، خدمه و خطوط هوايي قبول شد. اگرچه توليد آن تا سال 1984 ادامه نيافت ، در آغاز قرن بيست و يکم نزديک به 1300 فروند بوئينگ 727 در خطوط هوايي جهان در سرويس و مشغول کار بودند.

دهه 1960

هليکوپتر پياسکي در سال 1960 به بوئينگ سفارش داده شد و توسط بخش ورتول براي ساخت آن اقدامات لازم به عمل آمد. روتور دوقلو شينوک CH-47 که توسط ورتول توليد شد ، اولين پرواز خود را در سال 1961 انجام داد. اين هليکوپتر با نيروي بالابرنده قوي تا به امروز وسيله کاري و مناسب باقي مانده‌است. در سال 1964 ورتول همچنين شروع به توليد CH-46 کرد.

Boeing 737-300

در سال 1967، شرکت بوئينگ هواپيماي ديگري با حوزه پرواز متوسط و کوتاه، با دو موتور بوئينگ 737 کرد. بوئينگ 737 پرفروش ترين هواپيماي جت تجارتي جهان در تاريخ هوانوردي شد. بوئينگ 737 هنوز توليد مي‌شود و توسعه‌ها و پيشرفتهاي مداومي برروي آن صورت مي‌گيرد. چندين نوع آن بر اساس ظرفيت صندلي و حوزه پرواز آن توسعه و تکميل شده‌اند.

707 و 747

هواپيماي بوئينگ 747 اولين پرواز خود رايک سال بعد انجام داد . اولين پرواز تجاري آن در سال 1970 انجام شد. بوئينگ 747 حوزه پرواز قاره پيما و ظرفيت صندليهاي بيشتري از هواپيماي بوئينگ قبلي داشت.
شرکت بوئينگ همچنين ضد زيردرياييها را توليد و توسعه داد. خدمه پروازUSS High Point (PCH-1)يک ضد زيردريايي تجربي بود. ضد زيردرياييهاي USS Tucumcari (PGH-2) بيشتر موفق بود. فقط يکي از آنها ساخته شد اما در ويتنام و اروپا قبل از استفاده در سال 1972 سرويس ديد. نوآوريهاي جت آبي و کاملاً غوطه ور شونده مدلي براي ضد زيردرياييهاي پگاسوس و جت‌هاي آبي در سال 1980 بود. توکومکاري و قايقهاي بعدي در رنتون توليد شدند. هنگامي که ملوانان ضد زيردريايي‌ها از کار برکنار مي‌شدند، سويفتهاي شيرجه رو شکارچي و جتهاي آبي هنوز در آسيا در خدمت بودند.

دهه 1970

در اوايل دهه 1970بوئينگ با بحران جديدي روبرو شد. پروژه آپولوکه بوئينگ در آن بطور گسترده‌اي در دهه قبلي شرکت داشت ، تقريباً بطور کامل انصراف داده شد. يکبار ديگر بوئينگ اميدوار بود که اين خسارت را با فروش هواپيماهاي تجاري خود جبران کند. اما با وجود اين ، در آن موقع رقابت شديدي در صنعت خطوط هوايي در جريان بود بطوريکه بوئينگ نتوانست حتي يک سفارش در مدت يک سال بدست آورد. ريسک بوئينگ براي آينده ، توليد هواپيماي 747 جديد تاخير پيدا کرد و مواجه با هزينه‌هاي بالاتري از هزينه‌هاي پيش بيني شده گرديد. مشکل ديگر در سال 1971 کنگره ايالات متحده آمريکا بود که تصميم گرفت که حمايت مالي براي توسعه هواپيماي مافوق صوت،بوئينگ 270 را در پاسخ به کنکورد انگليسي – فرانسوي که مواجه با توقف پروژه بودند ، متوقف کند. شرکت مجبور بود که تعداد کارکنان خود را فقط در منطقه سئاتل به نيمي از آنها يعني 80000 نفر کاهش دهد. در ژانويه سال 1970 اولين هواپيماي بوئينگ 747 ، چهار موتوره با حوزه پرواز طولاني تر ، اولين پرواز تجاري خود را انجام دهد. اين هواپيماي معروف کاملاً شيوه پرواز را به وسيله450 مسافر ظرفيت صندلي و نشستن بيشتر و دکل بالايي آن عوض کرد. تا سال 2001 بوئينگ تنها شرکت سازنده هواپيما بود که چنين هواپيمايي توليد مي‌کرد و نزديک به 1400 واحد از آنها را توليد کرده بود.( حالا ايرباس A380 را که هنگام توليد بزرگ‌ترين هواپيماي عملياتي و مورد استفاده بود، توليد مي‌کند.) هواپيماي بوئينگ 747 تحت کارهاي توسعه و پيشرفتي رفته‌است که آن را از نظر تکنولوژيکي مطابق روز نگهدارد. در طي دهه 1970 ، بوئينگ همچنين وسايل نقليه با ريلهاي کوچک را توسعه داد که در سان فرانسيسکو و بوستون از آنها استفاده مي‌شد. آنها موفقيت کمتري داشتند چونکه مدلهاي مختلفي براي جايگزيني با آنها تا دهه 2000 انتخاب شدند.

دهه 1980

Boeing 757

در سال 1983، وضعيت اقتصادي شروع به بهبود کرد. شرکت بوئينگ يک هزارمين هواپيماي مسافري 737 را توليد کرد.در طي سالهاي فوق ، هواپيماهاي تجاري و انواع نظامي وسايل اصلي خطوط هوايي و نيروهاي نظامي شدند. همگام با افزايش مسافران ترافيک خطوط هوايي افزوده شد، رقابت اساسا از طرف اروپا به عنوان شرکتهاي جديد در توليد هواپيماهاي تجاري ايرباس سخت تر و بيشتر شد بوئينگ مجبور بود که هواپيماي جديدي ارائه کند و انواع يک سکانه بوئينگ 757 توسعه يافت و بزرگ‌تر شد و به نوع دوسکانه بوئينگ 767 عوض شدند و انواع ارتقا داده شده 737 بودند. يک پروژه مهم دراين دو سال برنامه شاتل فضايي بود که شرکت بوئينگ با تجربياتي در مورد راکتهاي فضايي در طي برنامه آپولو بدست آورده بود، درآن شرکت کرد. شرکت بوئينگ همچنين در مورد محصولات ديگري در زمينه برنامه‌هاي فضايي شرکت کرد و اولين مقاطعه کار براي ايستگاه فضايي بين المللي بود. درهمان زمان چندين پروژه نظامي به زير توليد رفت، هليکوپتذ کومانچي، (هليکوپتري داراي ايراد که در قرن بيست و يکم هرگز به خط توليد نرفت) سيستم دفاع فضايي آونجر و نسل جديدي از راکتها با برد کوتاه نيز توليد شدند. شرکت بوئينگ در ارتقا و توسعه تجهيزات نظامي موجود و توسعه انواع جديد خيلي فعال و کوشا بود.

دهه 1990

Air France 777-300ER

در ماه آوريل 1994 ، شرکت بوئينگ هواپيماي جت تجاري بسيار مدرن دوموتوره بوئينگ 777 با ظرفيت صندلي بيشتر بين 300 تا 400 مسافر را در شکل سه کلاس استاندارد ، در بين 767 و 747 معرفي کرد. اين هواپيماي دوموتوره با طولاني ترين مسافت پروازدر جهان بود. بوئينگ 777 که اولين هواپيماي بوئينگ با مشخصات سيستم کنترل پرواز هواپيما پرواز با کابل بود و در پاسخ به ايرباس اروپايي بود که بداخل بازار سنتي بوئينگ داخل شده بود توليد گشت. اين هواپيما عموماً به نام سه پايه هفتم ناميده مي‌شود که نقطه عطفي به عنوان اولين هواپيماي کاملاً طراحي شده با استفاده از تکنيکهاي طراحي کامپيوتري CAD بود. همچنين در اواسط دهه 1990 محصول شرکت نوع تجديد شده 737 بود که بنام نسل بعدي 737 يا 737/NG شناخته شده‌است. اين هواپيما به عنوان هواپيماي با فروش فوق العاده و سريع در تاريخ هواپيماي بوئينگ معروف شد ودر 20 ماه آوريل سال2006 از فروش نوع «کلاسيک 737» مطابق سفارش 79 هواپيما از خطوط هوايي جنوب غربي گذشت.خطهاي « نسل بعدي 737» که شامل 737-600، 737-700، 737-800 و737-900مي‌شود.
در سال 1996 شرکت بوئينگ از شرکت هوا وفضايي راک ول و واحدهاي دفاعي سفارشهايي دريافت کرد. محصولات راک ول به عنوان وسايل فرعي بوئينگ شدند که به اسم کمپاني بوئينگ آمريکاي شمالي معروف شدند. يک سال بعد ، بوئينگ با شرکت مک دانل داگلاس ادغام شد. مطابق ادغام بين بوئينگ و مک دانل داگلاس ، شرکت مک دانل داگلاس MD-95 به بوئينگ 717-200 تغيير نام پيدا کرد و توليد MD-11 بعدا متوقف شد. شرکت بوئينگ هويت اتحاديه جديدي با تکميل اين ادغام ، و با تهيه لوگو وآرم بوئينگ و نوع سبک سمبل مک دانل داگلاس رابرگزيد که از لوگوي هواپيماي داگلاس در دهه 1950 مشتق مي‌شد ، بخود گرفت.

تاريخ نوين شرکت بوئينگ

مقايسه بوئينگ و ايرباس در بازار فروش

در تاريخ شرکت بوئينگ، بعد از چندين دهه موفقيتهاي بسيار، بوئينگ بازار اروپا را به ايرباس واگذار کرد و در نتيجه رهبري بازار جهاني را در سال 2003 از دست داد. پروژه‌هاي چندگانه بوئينگ لغو و انصراف داده شدند. هواپيماي مافوق صوت بوئينگ در ميان اين پروژه‌ها بود.پروژه هواپيماي مافوق صوت بوئينگ در سال 2001 همراه با برنامه آگهي جديد براي تحرک بخشيدن به پروژه " حد جلوداران" و نمايش تصوير آن اجرا و انجام شد. شرکت بوئينگ حالا برنامه بوئينگ 787 را در سکوي احياي نوين کلي اجرا کرده که موفقيت وسود زيادي در پروژه در فروش بزرگ به هزينه ايرباس مطابق سفارشهاي رقابت کنندگان داشته‌است.
در دهم اکتبر سال 2001 با توجه به رقابت شديد براي کنتراتJSF، شرکت بوئينگ موقعيت خود را به رقباي خود لاکهيد مارتين در يک معامله چندين بيليون دلاري باخت. هواپيماي بوئينگ x-32 بود که در برابرجنگنده حرفه‌اي F-35 رد شد. هواپيماي x-32 براي طراحي و توسعه دوباره بعد از پيدا شدن ايراداتي چند در نوع اوليه فرستاده شده‌است.
در اوايل ماه مه سال 2004 بوئينگ هواپيماي 717 را معرفي کرد که آخرين هواپيماي طراحي شده توسط مک دانل داگلاس بود که توليد آن در سال 2006 قطع شد، و هواپيماي C-17 حمل ونقل نظامي به عنوان آخرين هواپيماي طراحي شده توسط مک دانل داگلاس هنوز در خط توليد باقي ماند.

رهبري غير اصولي

در ماه مه سال 2003 نيروي هواي ايالات متحده آمريکا اعلام داشت که 100 هواپيماي تانکرKC-767 را به منظور جايگزيني 136 فروند از تانکرهاي قديمي خودKC-135 را اجاره خواهد کرد. مدت 10 سال اجاره به USAF امکان خريد اين هواپيماهارا در انتهاي مدت کنترات مي‌داد. در سپتامبر سال 2003، در پاسخ به انتقادات گفته شد که اجاره کردن تانکرها از خريد مستقيم آنها پرهزينه بوده و DOD اعلام داشت که يک قرارداد تجديد نظر شده براي اجاره 74 هواپيماي تانکر و خريد 26 هواپيما را مد نظر دارد.
در دسامبر سال 2003 پنتاگون اعلام داشت که پروژه در پي اعلام خرابي توسط يکي از کارمندان رسمي در هواپيماها لغو و متوقف شده ، Darleen Druyun( کسي که در ماه ژانويه به شرکت بوئينگ منتقل شد) در مورد آن تحقيق کرده بود. نتييجه اين واقعه استخدام مجدد افسر اجرايي واحد رئيس، فيليپ . ام . کونديت و خاتمه خدمت افسر مالي واحد رئيس،ميکائيل . ام. سيرسشد. هري استونسفررئيس سابق مک دونل داگلاس و معاونت بوئينگ کونديت را جايگزين کرد.
Druyun بخاطرشناور کردن قيمت کنترات به نفع کارفرماي آتي خود و دادن اطلاعات به شرکت رقيبAirbus A330 MRTT در سفارش ( از EADS) گناهکار شناخته و محکوم شد. در اکتبر سال 2004 به جرم فساد به 9 ماه زندان و جريمه نقدي 50000 دلار و از دست دادن سه سال خدمت و 150 ساعت از سرويس‌هاي شرکت محکوم شد.

جاسوس‌هاي صنعتي

در ماه ژوئن سال 2003 لاکهيد مارتين اظهار داشت که شرکت بوئينگ براي برنده شدن در رقابت اجراي وسيله قابل باز شدن،EELV به کارها وصنعت جاسوسي متوسط شده‌است. لاکهيد اظهار داشت کارمند سابق شعبه کنت، که براي مک دونل داگلاس و بوئينگ کار مي‌کرد ، 25000 مدرک و اطلاعات مخصوص را به کارفرماي جديد خود داده‌است. لاکهيد اظهار داشت که اين مدارک بوئينگ را قادر ساخته‌است که 21 پروژه از 28 پروژه مورد مناقصه رابراي پرتاب ماهواره‌هاي نظامي برنده شود.
در ماه ژوئيه سال 2003 شرکت بوئينگ توسط پنتاگون با حذف 1 بيليون دلار از کنتراتها از اين شرکت و دادن آنها به لاکهيد جريمه شد. بعلاوه ، شرکت بوئينگ از سفارش دادن براي براي کنترات‌هاي راکتها براي مدت 20 ماه متوالي تا آخر ماه مارس سال 2005 قدغن شد.
در اوايل سپتامبر سال 2005 گزارش شد که شرکت بوئينگ در حال انجام برنامه‌اي با اداره دادگستري ايالات متحده آمريکا است که در طي آن مبلغ 500 ميليون دلار رشوه براي جبران و مخفي کردن اين مسئله و رسوايي دارلين درويون مي‌باشد.

بحث و مشاجرات مالي با ايرباس

در اکتبر سال 2004 ، شرکت بوئينگ يک شکايتي را در سازمان تجارت جهاني ابراز داشت که ادعا مي‌کرد شرکت ايرباس توافق نامه‌هاي دوجانبه‌اي در سال 1992 هنگامي که آن آنچه را که شرکت بوئينگ «غيرعادلانه» مي‌خواند در مورد کمک‌هاي مالي چندين دولت اروپايي سوء استفاده داشته‌است. ايرباس پاسخ آن را با ابراز شکايت ديگري که اعلام مي‌داشت که بوئينگ در مورد کمکهاي مالي هنگام دريافت کاهش‌هاي مالياتي از دولت ايالات متحده آمريکا سوء استفاده کرده‌است. بعلاوه ، اتحاديه اروپا شکايت کرد که سرمايه گذاريهاي مالي از طرف خطوط هوايي ژاپني با سوء استفاده انجام گرفته‌است.
در 11 ماه ژانويه سال 2005 دو طرف مشاجره ( بوئينگ وايرباس) براي يافتن راه حلي درباره مشاجرات و اختلافات خود خارج از WTO به توافق رسيده‌اند.
اما با وجود اين ، در ماه ژوئن سال 2005 ، بوئينگ ودولت ايالات متحده آمريکا مسئله اختلاف و مشاجره را دوباره به WTO ارجاع کردند ، و ابراز داشتند که ايرباس کمکهاي مالي غير قانوني از دولتهاي اروپايي دريافت کرده‌است. ايرباس هم عليه بوئينگ شکايت کرد و پرونده را دوباره به اجرا گذاشت و همچنين بوئينگ را متهم کرد که کمکهاي مالي غير قانوني از دولت ايالات متحده آمريکا دريافت کرده‌است

توسعه‌هاي محصولات

رقابت بوئينگ و ايرباس (Airbus-Boeing competition: Plane net orders 2002-2005)

بالاخره ، بوئينگ بعد از چندين موفقيت متوالي ، شروع و تکميل دوباره 787 را براي واگذاري به خطوط هوايي نيپونوخطوط هوايي نيوزيلند کرد در حال حاضر ، صورت سفارشهاي هواپيماي 787 شامل بيشتر از 404 هواپيما مي‌باشد.
بوئينگ همچنين کنترات پرتاب از ريايي ايالات متحده آمريکابراي هواپيماي دريايي چندين منظوره،هواپيماي جنگي ضد زير دريايي دريافت کرد. چندين سفارش براي بوئينگ ودگتيل و هواپيماهاي AEW&C با کارآئي و قابليت فوق العاده از جمله آنها بودند ، دريافت کرد.
در نوامبر سال 2004 ، بوئينگ اعلام داشت که يک نوع هواپيماي باربري از نوع مدل عمومي 777، براساس مدل 777-200LR توليد خواهد کرد. شرکت بوئينگ اين هواپيماي حمل و نقل بوئينگ 777 را در ماه مه سال 2005 با يک سفارش از فرانسه توليد و آزمايش کرد. مشتريان ديگر که بيشتر به خريد محصولات بوئينگ علاقمند هستند شامل لوفت هانزا،خطوط هوايي EVA،ILFC، GECAS، هواپيمايي کانادا وهواپيمايي امارات متحده عربي مي باشند.
بوئينگ سفارشهاي پروژه‌هاي مبوط به هواپيماي رويايي 787 را با موفقيت تکميل کرد که فروش بيشتري از محصول رقيب ايرباس از طرف خطوط هوايي امارات بود که رئيس خطوط هوايي تيم کلارک اذعان داشت که خطوط هوايي او بايد 250 تا 290 صندلي داشته باشد. در هواپيمايA350«موارد از نظر افتاده» را که در قابليت و واگذاري ايرباس مهم بودند ،تکرار نشده بودند. کشور امارات سفارش هواپيماها را به خاطر متقاعد ساختن بوئينگ براي ساختن نوع بزرگ‌تري از 787 ، يعني هواپيماي 787-10 که هواپيمايي با ويژگيهايي مورد نظر شرکت هوايي بود، به حالت تعليق درآورد. همچنين شرکت هواپيمايي کانادا به ايرباس هجوم آورد که معامله تمامي هواپيماهاي A330 و A340 را با 96 هواپيماي بوئينگ 777 و 787 عوض کند.
درنوامبر سال 2005 بوئينگ بطور رسمي اذعان داشت که نوع بزرگ‌تري از 747، 747-8 در دو مدل، تجاري با يک مدل براي حمل محمولات با سفارشهاي شرکت براي هواپيما توليد خواهد کرد. مدل دومي، کمي از نوع مدل حمل و نقل محمولات کوتاهتر بود ولي هنوز درازتر از 747-400، طراحي شده بصورت قاره پيما براي مسافران خطوط هوايي که بوئينگ منتظر بود در آينده نزديک سفارش آنها انجام شود ، توليد خواهد کرد. هردو مدل 747-8 مشخصات بدنه يکپارچه ، جديد ، موتور و بالهاي پيشرفته راداشتند و در آنها از تکنولوژيهاي توسعه يافته براي هواپيماي 787 استفاده شده بود.
هواپيماي جديد بوئينگ که موفقيت خيلي زيادي بر طبق سفارشهاي اخير بدست آورده ، هواپيماي 737 است که براي آن ، شرکت در کل براي 387 واحد از آن در سال 2005 برطبق گزارشهاي 7 ماه اوت سفارش دريافت کرده بود. هواپيماي 737-900ER اخرين نوع از هواپيماي محبوب توليد شده توسط شرکت بوئينگ است که مدل بزرگ‌تر هواپيماي 737 با طول 138 فيت مي‌باشد.
هواپيماي خط بين المللي 777-200LR در تور نمايش جهاني عنوان بهترين و تکميل ترين هواپيما را در نيمه سال 2005 با نشان دادن ظرفيت آن براي پرواز تا مسافت بيشتري از هر هواپيماي تجاري ديگرکسب کرد. در 10 نوامبر سال 2005 هواپيماي 777-200LR رکورد جهاني را براي طولاني ترين پروازبدون توقف بدست آورد. اين هواپيما که هنگ کنگ را به مقصد لندن ترک کرد ، راه طولاني تري در پيش گرفت که شامل پرواز از فراز ايالات متحده آمريکا بود. آن 11?664 مايل هوايي ( 21?601 کيلومتر) در مدت 22 ساعت و 42 دقيقه پرواز کرد.
با افزايش تعداد مسافراني که مايل هستند با کامپيوترهاي خود در تماس باشند ، بوئينگ با سيستم ارتباط توسط بوئينگ يک سرويس ارتباط اينترنتي براساس سيستم ماهواره را که به مسافران هوايي قول داده بود بصورت دسترسي غير منتظره به وب جهاني گسترده ارائه کرده‌است. شرکت اين محصول را براي خبرنگارها در سال 2005 به نمايش گذاشت ، که عمومي مشاهدات و بررسيهاي مطلوبي بدست آورد. اما با وجود اين مواجهه رقابتي با انتخابها و نظريه‌هاي ارزانتر ، مانند شبکه تلفنهاي همراه ، ثابت شد که فروختن آن به بيشتر خطهاي هوايي بسيار مشکل است. در ماه اوت سال 2006 ، بعد از يک جستجوي کوتاه و ناموفق براي خريداران تجاري شرکت بوئينگ از ادامه ارائه اين سرويس منصرف شد.

معرفي انواع بوئينگ 747

در سال 1964 «نيروي هوايي ايالات متحده» مناقصه اي را براي ساخت يک هواپيماي ترابري نظامي غول پيکر مطرح کرد. هرچند شرکت لاکهيد (C-5) به دليل قيمت ارزان برنده ي مناقصه شد، شرکت بوئينگ هم طرح 747 پيشنهادي خود را تدريجاً ادامه داد. سرپرستان بوئينگ معتقد شده بودند که با 15% نرخ رشد سالانه ي مسافر، خطوط هوايي در نيمه ي دهه ي 1970 به هواپيمايي نياز دارند که بتواند تا 375 نفر مسافر را در يک مسافت طولاني منتقل کند. به اعتقاد آنان، هواپيماي مناسب براي اين بازار بايد حداقل 40 سال پيشتر از زمان خودش آماده شود.

براي 747 ابتدائاً موتوري از جنرال الکتريک مورد نظر بود، ولي نهايتاً موتور JT9D ساخت پرات اند ويتني مناسبتر تشخيص داده شد. پرات اند ويتني براي اين موتور توربوفن، که حاصل شش سال تلاش مداوم بود، کارخانه ي جديدي برپا کرد، چون بسياري از ابزارها و روش ها بايد به روز مي شد. براي آزمايش موتور عظيم JT9D با دهانه ي ورودي 2.5 متري، آن را بر روي يک فروند B-52 متعلق به نيروي هوايي نصب کردند. هرچند نتايج آزمايشات رضايت بخش بود، اصلاحاتي هم بر روي موتوربوئينگ 747 انجام شد.
چون يکي از اهداف اوليه ي ساخت 747 حمل محموله هاي بزرگ (مثل کانتينر هاي عظيم دريايي) بود، بدنه ي هواپيما چنان طراحي شد که دو کانتينر با سطح مقطع 8x8 فوت بتواند در کنار هم درون آن قرار گيرد. به اين ترتيب، در طرح نهايي بيش از آنکه آسايش مسافر مورد نظر باشد، امکانات حمل بار، نقش تعيين کننده اي داشت. البته طرح مذکور مي توانست صرفاً براي حمل مسافر، و يا حتي ترکيبي از مسافر و بار، تدارک شود. طرح نهايي بدنه ي 747 شامل 3 عرشه بود: عرشه ي فوقاني (شامل کابين خلبان)، عرشه ي مياني (براي مسافران)، و عرشه ي تحتاني (براي حمل بار). در مدل هاي صرفاً باربري، امکان بارگيري از درب لولايي دماغه هم پيش بيني شد. در مدل هاي مسافر بري، سالن استراحت مرفهي در پشت کابين خلبان (عرشه ي فوقاني) طراحي شد که از پلکان مدوري به عرشه ي اصلي راه مي يافت. در مدل هاي مسافربري، در هر رديف ده صندلي جاي مي گرفت که کابين درجه يک، پيشاپيش آن قرار داشت.
در آوريل 1966 با انعقاد يک قرارداد نيم ميليارد دلاري بين پان امريکن و بوئينگ براي تحويل 25 فروند، بسياري از مشکلات مادي طرح رفع شد، و زمين هاي جديدي براي احداث کارگاه هاي مورد نياز خريداري شد، چنين هواپيماهاي عظيمي (با حجم قابل توجه 285 ميليون فوت مکعب) به کارگاه هاي عظيمي براي اجراي عمليات توليد نياز داشت.
پس از پايان مرحله طراحي، براي اطمينان از محاسبات انجام شده، حدود 14000 ساعت آزمايشات مختلف در تونل باد انجام شد، و ده ميليون نفر – ساعت براي اين آزمايشات صرف شد. پس از آغاز اولين عمليات ساخت در ژانويه ي 1967 ، امور مونتاژ در سپتامبر شروع شد. به دليل حجم زياد کار، بوئينگ از پيمانکاران ديگري هم براي اجراي عمليات توليد استفاده کرد، و همزمان با فعاليت هاي مونتاژ، ساخت يک ماک آپ را هم آغاز کرد. اين ماک آپ، که فاقد موتور و صندلي و يک بال بود، فقط طرح نهايي را مجسم، و ابزارهاي مورد نياز براي توليد را مشخض مي کرد.
سرانجام، در نهم فوريه ي 1969 اولين پيش نمونه 747 در معيت يک فروند F-86 به پرواز درآمد و اولين پرواز آزمايش را با موفقيت انجام داد. پس از سپري شدن آزمايش هاي پروازي همه ي پنج فروند پيش نمونه ي 747 ، «اداره ي هوانوردي فدرال» گواهينامه ي صلاحيت پروازي 747 را در 30 دسامبر همان سال صادر کرد. با اين حال، هنوز هم مشکلاتي وجود داشت. مهمترين مشکل، تغيير شکل موتورها از شکل دايره اي به بيضوي (پس از قرار گرفتن تحت بار) بود. هرچند پرات اند ويتني پوسته ي جديدي را براي موتور ها طرح کرد، و براي همين کار مدتي وقت صرف شد، بوئينگ باز هم توانست که سفارش هاي پان امريکن را مطابق برنامه تحويل دهد. مدير جديد پان امريکن، که خلبان متبحري هم بود، پروازي آزمايشي با يک فروند 747 انجام داد و مانورهاي شديد شيرجه رفتن و وامانده شدن را آزمود. هرچند تمام بدنه ي هواپيما مي لرزيد و نوک بال ها به اندازه ي 12 فوت به بالا و پايين خم مي شد، هيچ حادثه اي رخ نداد، و 747 را ايمن ترين هواپيماي تاريخ صنعت هواپيمايي معرفي کردند. حتي در حين آزمايش هاي استاتيکي 747 ، نوک بال ها تا قبل از شکسته شدن، به اندازه ي 26 فوت به بالا خم شد.

بوئينگ 747

در ژوئن 1969 پيش نمونه ي 747 براي شرکت در نمايشگاه هوايي در پاريس، مسافت 5160 مايل را يکسره پيمود. ابعاد 747 چنان عظيم بود که آن را جمبوجت ناميدند. قابليت هاي 747 مشتريان زيادي را جذب کرد و بوئينگ قرارداد هاي متعددي را براي فروش آن منعقد کرد. خط توليد 747 فعالتي ديرپا را آغاز کرد که وقوع بحران نفتي سال 1973 ، فقط ضعفي موقتي در آن بوجود آورد. فعاليت توليدي 747 چنان بود که در 1994 يک هزارمين فروند آن از خط توليد خارج شد.
مدل هاي متعددي از 747 ساخته شد که به جز 747 SP با بدنه ي اندکي کوتاهتر ، همگي ابعاد ظاهري مشابهي دارند. خدمات ويژه ي 747 تاکنون شهرت زيادي برايش داشته است. مثلاً با يک فروند 747 ويژه ، به نام «پست فرماندهي پرنده» (E-4) رئيس جمهور مي تواند در شرايط بحراني حمله به ايالات متحده، کليه ي پايگاه هاي نظامي آمريکا را در حين پرواز، رهبري کند. همچنين ، استفاده ي ناسا از 747 براي حمل فظاپيماهاي شاتل، محبوبيت زيادي براي جمبوجت داشته است. اگرچه 747 اساساً هواپيماي ايمني است ولي سوانحي را هم تجربه کرده که به دليل ظرفيت زيادش، هر کدام به فاجعه اي بدل شده اند.
هواپيماي بوئينگ 747 بزرگترين هواپيماي مسافربري تا امروز مي باشد (اگر چه هواپيماي ايرباسA380 اخيرا جايگزين وي گرديده.) هواپيماي 747 چهار موتوره با ساختار 2 طبقه اي که دارد، تا 450 نفر مسافر را مي تواند جابجا کند. (طبقه بالا که کوچکتر هم هست براي مسافران بيزينس کلاس استفاده مي شود.)
مدل 400-747 پروازهاي بين قاره اي (13570 کيلومتر) طي مي کند به طور مثال توانايي انجام پرواز بين لندن و سيدني بدون توقف را داراست. (در حالي که هيچ هواپيمايي اينچنين مسيرهاي طولاني را در برنامه پروازي خود ندارد.) تا ماه جولاي 2003 تعداد 1372 هواپيما در مدلهاي مختلف 747 ساخته و يا سفارش داده شده است.
منابع تحقيق :
Fa.wikipedia.org
tebyan.net
air-mag.blogsky.com
boeing.com
fortune.com
www.imi.ir
www.mmicinternational.com
مجله صنايع هوايي شماره 188 ـ صفحه 6
learntofly.blogsky.com
avia.ir
newcoy.persianblog.ir
/ن