فناوري نانو يا نانوتکنولوژي رشته‌اي از دانش کاربردي و فناوري است که جستارهاي گسترده‌اي را پوشش مي‌دهد. موضوع اصلي آن نيز مهار ماده يا دستگاه‌هاي در ابعاد کمتر از يک ميکرومتر، معمولاً حدود 1 تا 100 نانومتر است. نانوفناوري يک دانش به شدت ميان‌رشته‌اي است و به رشته‌هايي چون فيزيک کاربردي، مهندسي مواد، ابزارهاي نيم رسانا، شيمي ابرمولکول و حتي مهندسي مکانيک، مهندسي برق و مهندسي شيمي نيز مربوط مي‌شود.بيشتر کار اين رشته درباره? اين است که دانش جديد و فناوري از راه پژوهش به کجا مي‌رسند. نانوفناوري مي‌تواند به عنوان ادامه? دانش کنوني به ابعاد نانو يا طرح‌ريزي دانش کنوني بر پايه‌هايي جديدتر و امروزي‌تر باشد.
اصول بنيادي
يک نانومتر (nm) يک ميليارديم متر است. براي سنجش طول پيوندهاي کربن-کربن، يا فاصله? ميان دو اتم بازه? 12 تا 15 نانومتر به کار مي‌رود؛ همچنين طول يک جفتِ دي‌ان‌آ نزديک به 2 نانومتر است. و از سوي ديگر کوچک‌ترين باکتري سلول‌دار 200 نانومتر است. اگر بخواهيم براي دريافتن مفهوم اندازه? يک نانومتر نسبت به متر سنجشي انجام دهيم مي‌توانيم اندازه? آن را مانند اندازه? يک تيله به کره? زمين بدانيم.[1]. يا به شکلي ديگر يک نانومتر اندازه? رشد ريش يک انسان در طول زماني است که براي بلند کردن تيغ از صورتش بايد بگذرد.[2]
[ويرايش] شاخه‌هاي اصلي
مي‌توان موردهاي زير را شاخه‌هاي بنيادين دانش نانوفناوري دانست:
• نانو روکش‌ها
• نانو مواد
o نانو پودرها
o نانو لوله‌ها(نانو تيوب‌ها)
o نانو کامپوزيت‌ها
• مهندسي مولکولي
o موتورهاي مولکولي(نانو ماشين‌ها)
• نانو الکترونيک
o نانو سيم‌ها
? DNA نانوسيم ها
o نانو حسگرها
o نانو ترانزيستورها
[ويرايش] کاربردها
فناوري نانو کاربردهاي گسترده‌اي در دانش‌هاي گوناگون دارد که از موردهاي مهم آن مي‌توان به کاربردهايش در پزشکي براي ساخت داروهاي بدون اثرهاي جانبي اشاره کرد که تنها بر يک بافت ويژه تأثير مي‌گذارند.