1) کامپيوتر را روشن مي کنيد ولي اتفاقي نمي افتد.

نه چراغي، نه صدايي؛ و نه غژ غژ پره هاي بادبزن. اولين کاري که بايد بکنيد، چيست؟ قبل از هر چيز، مطمئن شويد که دو شاخه ي کامپيوترتان را به برق زده ايد!
حتي اگر صد درصد اطمينان داريد که دو شاخه ي کامپيوتر را به برق زده ايد، بازهم آن را بررسي کنيد.
با اين فرض که دو شاخه را به برق زده ايد، بايد اين احتمال را بدهيد که ممکن است منبع تغذيه ي کامپيوترتان خراب شده باشد. منبع تغذيه ي کامپيوتر، جعبه اي فلزي است که در پشت کامپيوتر و در بالاي ساير قطعات قرار گرفته است. اين جعبه ي فلزي معمولاً با چهار پيچ در جاي خود محکم شده و کابل برق به آن وصل شده است. يک بادبزن هم در پشت اين جعبه وجود دارد که هوا را به بيرون مي فرستد. يک سري سيم کشي هاي رنگ به رنگ از منبع تغذيه ي کامپيوتر بيرون مي آيد. در انتهاي بعضي از سيم ها فيش هاي خاصي تعبيه شده است، که به پشت درايو ها، بادبزن، و احتمالاً ادوات ديگر فرو مي روند تا برق آن ها را تأمين کرده باشند. اين سيم ها يک فيش خاص براي بردمادر نيز دارند. تا وقتي که فيش ها در مادگي مورد نظر فرو روند، هيچ اهميتي ندارد که چه سيمي به کجا وصل مي شود. وقتي قاب کامپيوتر را باز مي کنيد، اين سيم کشي هاي جورواجور مي توانند هر آدمي را بترسانند، امّا اگر خوب آن ها را بررسي کنيد، متوجه خواهيد شد ترتيبات آن ها چندان هم پيچيده نيست. بهتر است از نحوه ي اين اتصالات يادداشت برداريد، و روي فيش ها با يک ماژيک رنگي بنويسيد که به کجا متصل شده اند. سيم ها را بيرون کشيده و منبع تغذيه را برداريد. آن را به يک فروشگاه لوازم کامپيوتري ببريد و يک منبع تغذيه با همان ميزان وات مصرفي، خريداري نماييد. معمولاً بهاي يک منبع تغذيه ي متعارف در حدود 10 تا 15 هزار تومان است.

2) کامپيوتر روشن مي شود، امّا چيزي روي نمايشگرتان معلوم نيست.

به عبارت ديگر، سروکله ي ويندوز پيدا نمي شود. ممکن است مشکل تان مربوط به نمايشگر باشد. سعي کنيد يک نمايشگر ديگر را که از کارکرد صحيح و سالم آن مطمئن هستيد، به جاي اين نمايشگر به کار ببريد و ببينيد آيا چيزي روي صفحه ي نمايش ظاهر مي شود يا نه. اگر نمايشگر دوم اشکالي نداشته باشد و کارش را طبق معمول انجام داد، معلوم است که نمايشگر اوّلي از دور خارج شده است. اگر مدت ضمانت نمايشگرتان منقضي نشده باشد، بهتر است با نماينده ي فروش آن تماس بگيريد و خواستار رفع عيب شويد، امّا اگر دوره ي ضمانت نمايشگر تان تمام شده است، بهتر است به فکر خريد يک نمايشگر نو باشيد. هرگز پشت نمايشگر تان را به منظور تعمير آن باز نکنيد. خازن هايي که در داخلِ نمايشگرتان قرار دارند، حاوي الکتريسيته هستند. بنابراين امکان دارد -خداي ناکرده- جان تان را سر اين کار بگذاريد!
اگر ديديد بخاري از صفحه ي نمايش بلند نمي شود و سطح آن کاملاً تيره و تاريک است، ممکن است ايراد مربوط به کارت گرافيکي باشد. ابتدا، کارت گرافيکي را پيدا کنيد. کارت گرافيکي يک بُرد است که در داخل يک چاک مخصوص در بردِ مادر فرو مي رود. کابلي که از پشت نمايشگر آمده است، وارد درگاه کارت گرافيکي مي شود، که از پشت کامپيوتر بيرون زده است. اگر درگاه کارت گرافيکي، جزيي از بُرد مادر باشد، مي گويند که کارت گرافيکي به صورت مادرزاد تعبيه شده است. شما نمي توانيد چنين کارتي را تعمير کنيد.
فرض مي کنيم که شما يک کارت گرافيکي جداگانه داريد، بنابراين بايد مطمئن شويد که در جاي خود سفت و محکم باشد. لبه اي که در چاکِ بُرد مادر فرو مي رود، ممکن است به علت شُل بستن پيچ نگهدارنده ي کارت به بدنه ي کامپيوتر، از جاي خود، خارج شده باشد. اگر کامپيوتري داريد که صحيح و سالم دارد کارش را انجام مي دهد، آن را خاموش کرده و سپس کارت گرافيکي اش را بيرون بکشيد. اين کارت گرافيکي را در کامپيوتر مسئله دار بگذاريد! اگر سيستم تان کارکرد، احتياج به يک کارت گرافيکي جديد داريد. اما اگر کارت اضافه اي براي آزمايش سيستم تان نداريد، يک کارت ارزان قيمت هفت الي هشت هزارتوماني بخريد تا اگر مشکل تان را حل نکرد، بتوانيد آن را پس دهيد.
شما مي توانيد صدها هزار تومان را صرف خريد يک کارت گرافيکي کنيد، امّا اگر سروکارتان فقط با نرم افزار هاي اداري است و احياناً گاهي هم به اينترنت سفر مي کنيد، لازم نيست پول زيادي در اين مورد خرج نماييد. کارت هاي گرافيکي گران قيمت بيش تر به درد افرادي مي خورد که کُشته مُرده ي بازي هاي کامپيوتري هستند.
ادامه دارد...
منبع:دنياي کامپيوتر و اينترنت
/ن