ferrofluid يا فروسيال مايعي است با ذرات بسيار ريز مغناطيسي ( عمدتاً آهني ) به‌صورت کلوئيديِ پايدار و چسبيده به مولکول‌هاي مايعِ حامل. اين ذرات مغناطيسي مي‌توانند همچون مولکول هاي مغناطيسيِ هوا در شيبِ ميدانِ مغناطيسيِ سيملوله‌هاي حاملِ جريان به داخل سيملوله کشيده شده و فشار سيال را در آنجا افزايش دهند. افزايشِ فشار در عمقِ مايعِ مغناطيسيِ قرار گرفته روي سيملوله‌ي حاملِ جريان، باعثِ افزايشِ نيروي پس‌زني ( يا نيروي ارشميدسيِ ) مايع شده و باعثِ سبک‌تر شدنِ ذرات يا خرده پاره هاي فلزي واقع در مايع مي‌شود که مي‌توان از اين پديده براي جداسازيِ فلزات از جنس هاي مختلف ( که داراي جرم هاي حجمي متفاوتند ) در پديده‌ي sink-float separation استفاده کرد [1].
اين پروسه که براي توجيه ديامغناطيسم ( و نيز جاذبه و دافعه ي سيم هاي حامل جريان ) از آن استفاده شده است سالهاست به طور صنعتي در روش جداسازيِ قطعات و ذرات جامدات مختلف ( غير مغناطيسي عمدتاً فلزي ) با استفاده از فِروسَيّال به کار مي‌رود ، بدين نحو كه در ظرف محتوي اين مايع قطعات و ذرات مخلوط مواد مختلف ريخته شده و ظرف بر روي يك سيملوله‌ي حامل جريان كه ( شيب ) ميدان مغناطيسي ايجاد مي‌كند قرار داده مي‌شود. در اثر جذب ذرات ريز معلق در فروسيال نيروي رانشي به طرف بالا بر قطعات وارد مي‌شود كه بر حسب چگالي آنها ، آنها را در ارتفاعات مختلف قرار مي‌دهد كه مي‌توان آنها را جداسازي و در واقع بازيابي كرد ( مثلاً آلومينيم در سطح مايع قرار مي‌گيرد ).
پي نوشت ها :
[1] www.liquidsresearch.com/documents/snkfloat.pdf
/ن