تصويب قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد درباره فلسطين (1967م)

بعد از پايان جنگ جهاني دوم و تشكيل سازمان ملل متحد، يكي از اولين مسائل مورد توجه در اين سازمان، مسئله به وجود آمدن رژيم اشغال‏گر قدس و آوارگي فلسطينيان بود. اما عملكرد اين مجمع بين‏المللي، تنها به صدور قطعنامه منتهي مي‏گرديد و اين قطعنامه‏ها، هيچ ضمانت اجرايى نداشتند. يكي از قطعنامه‏هاي سازمان ملل، در 22 نوامبر 1967م صادر گرديد. از جمله محورهاي قطعنامه 242 شوراي امنيتِ سازمان ملل، عقب‏نشيني نيروهاي رژيم صهيونيستي از كليه سرزمين‏هاي اشغال شده در جنگ با اعراب در ژوئن 1967م، قطع هر گونه عمليات جنگي و به رسميت شناختن حاكميت، تماميت ارضي و استقلال دولت‏هاي منطقه، تضمين آزادي كشتيراني در آبراه‏هاي بين‏المللي منطقه يعني خليج عقبه و كانال سوئز و سرانجام حل عادلانه مسئله آوارگان فلسطيني است. اما به دليل كارشكني‏هاي رژيم صهيونيستي و حمايت همه‏جانبه كشورهاي غربي به ويژه امريكا از اين رژيم، تنها قسمت‏هايي از اين قطعنامه كه به نفع رژيم صهيونيستي بود، اجرا شده است.