رسول اکرم صلي الله عليه وآله وسلم «ان هذا ريحانتي و ان ابني هذا سيد سيصلح الله به بين فثتين من المسلمين!» باد ميوزيد. بادي که با خود بوي اندوه و ماتم داشت. شب بود؛ ماتمزده و سياه و تاريک. ستارههاي درخشان مثل قطرههاي گرم اشک بر گونههاي آسمان کوفه نشسته بودند. صداي گريههاي تلخ مردم از کوچههاي کوفه به آسمان ميرفت. در تمام کوچههاي شهر، شيون و زاري بود. زن و مرد و جوان و پير و کودک غرق در اندوه و ماتم، گريه ميکردند؛ مانند ابر بهاري. در سوگواري آنها، آسمان هم غرق در اندوه و ماتم بود. لحظهها سرشار از ماتم، گريه و غم بود. کوفه آن شب، اشکباران بود.... کتاب زندگاني علي - اميرمؤمنان و مولاي پرهيزگاران بسته شد. آن شب، غم و اندوهي بيپايان و ماتمي بزرگ بر زمين و آسمان کوفه سايه افکند. مردم کوفه وقتي فهميدند که روح امير مومنان و مولاي متقيان آن شب به پيش پروردگارش شتافته است، بر سر و سينهزنان به سوي خانهاش هجوم آوردند. علي آن شب به سوي خدا رفت. آن امام عدالت و امام خوبيها، چشم از جهان فروبست و خانواده و ياران و پيروانش را با چشمهاي گريان و با دلهاي غمگين و پريشان باقي گذاشت. ...