سيستم هاي دال مسطح

سيستم هاي دال مسطح شامل دال هاي بتني کاملاً توپر و يا حجره اي (با حفره هائي در زير آنها) مي باشند که مستقيماً روي ستون ها تکيه دارند و از اين رو در اين سيستم احتياج به قاب بندي کف نيست. اين سيستم منجر به کمترين ارتفاع براي کف هاي ساختمان مي گردد که يک برتري اقتصادي آشکار مي باشد. در اين سيستم ها به دليل تمرکز زياد برش در حوالي ستون ها غالبا يا از سر ستون ها استفاده مي شود و يا بر ضخامت دال ها در نزديکي ستون ها اضافه مي گردد. دال هايي که ضخامت آنها در تمام طول دهانه ثابت است به نام صفحه هاي مسطح خوانده مي شوند.سيستم هاي دال مسطح براي ساختمان هاي با نقشه افقي نا منظم قابل وفق و مناسب مي باشند.
بعضي از اشکالات سيستم هاي دال مسطح از قرار زير مي باشند:
* بار مرده زياد در هنگام مواجهه با شرايط نا مساعد فونداسيون نا مطلوب است.
* وقتي که نسبت عمق به دهانه دال ها کوچک باشد تغيير شکل آنها بيش از اندازه بنظر مي رسد.
* دهانه هاي نسبتاً کوچک اين سيستم ها (بين 15 تا 25 فوت و اگر پس کشيده شود تا 35 فوت)کار برد آنها را براي انواعي از ساختمان ها با طرح جدا کننده هاي مکرر،مانند ساختمان هاي آپارتماني ،محدود مي کند.
سازه هاي دال مسطح بسته به نسبت ارتفاع به عرض ساختمان ممکن است به عنوان عناصر باربر فقط ستون داشته باشند، يا ممکن است علاوه بر ستون از ديوارهاي برشي نيز براي ازدياد سختي جانبي در آنها استفاده هد.فرض اينکه بارهاي جانبي تماماً به وسيله هسته يا ديوار برشي با صلبيت بيشتر مقاومت شوند و اينکه دال ها و ستون ها در مقاومت جانبي سازها هيچ سهمي ندارند واقع بينانه نيست. شود.
خصوصيت يکپارچگي سازه بتني باعث مي شود که تمام ساختمان در مقابل بارهاي جانبي به صورت واحد واکنش نشان د
دال مسطح خودش با وجود اينکه نسبتاً انعطاف پذيري مي باشد به دليل پيوستگيش با ديوار هاي برشي و ستون ها بر مقاومت سيستم مي افزايد. مي توان چنين تصور نمود که قسمتي از دال به صورت تير کم عمقي پيوسته به ستون ها عمل کند و در نتيجه سازه مانند يک قاب صلب رفتار نمايد.
بنابراين رفتار سيستم سازه کلي مشابه رفتار سيستم مرکب از هسته و قاب مي باشد . نيروهاي جانبي در قسمت بالاي سازه اساساً به وسيله عمل قاب و در قسمت پايين آن اساساً به وسيله سيستم ديوار برشي يا هسته مقاومت مي شوند.

سيستم هاي لوله اي در سازه برج

در طرح سازه هاي بلند اخيرا ايده جديدي ارائه شده است که موسوم به سيستم لوله اي مي باشد. در حال حاضر در چهار مورد از پنج ساختماني که بلندترين ساختمان هاي دنيا مي باشند از اين روش استفاده شده است. اين ساختمان ها عبارتند از، ساختمان هنکاک برج سيرز و ساختمان استاندارد اويل در شيکاگو و ساختمان مرکز تجارت دنيا در نيويورک . بازده سازه اي سيستم هاي لوله اي به قدري زياد مي باشدکه در اکثر موارد مقدار مصالح سازه اي مصرف شده براي هر فوت مربع کف (يا سقف) قابل مقايسه با مقدار مصالح مصرف شده در ساختمان هاي قابي متداول به ارتفاع نصف مي باشد. در طرح لوله اي فرض مي شود که عناصر سازه اي پيراموني ساختمان در مقابل بارهاي جانبي همچون يک تير با مقطع صندوقي (جعبه اي) تو خالي که از زمين طره شده است عمل کند. چون ديوارهاي خارجي تمام يا بيشتر بار جانبي را تحمل مي کنند، مهار بندي هاي قطري يا ديوارهاي برشي داخلي پر هزينه حذف مي گردند.
ديوارهاي لوله از ستون هايي تشکيل مي شوند که به فواصل کم در مجاورت يکديگر در اطراف محيط ساختمان قرار مي گيرند و به يکديگر با تيرهاي با عمق زياد که در بالا و پايين آنها سوراخ هاي پنجره قرار دارند متصل مي شوند. اين سازه نمايي همچون ديواري با سوراخ هاي متعدد به نظر مي رسد. سختي ديوار نما را مي توان با افزودن مهار بندي هاي مورب (قطري) که اثر خر پا مانند ايجاد مي کنند زياد تر نمود. صلبيت لوله چنان زياد است که در مقابل بارهاي جانبي به صورت يک تير طره اي عمل مي کند. لوله خارجي مي تواند به تنهايي تمام بارهاي جانبي را تحمل کند يا اينکه با افزودن نوعي مهار بندي داخلي مي توان لوله را بيشتر تقويت نمود و سخت تر کرد.
در زير کار بردهاي مختلف سيستم لوله اي که تا امروزه به کار رفته اند بررسي مي گردند. اين بخش به موضوع هاي زير تقسيم مي شود:

کاربردهاي مختلف سيستم لوله اي

* سازه لوله توخالي در ساخت برج
- لوله قابي
- لوله خر پايي شامل
1. لوله خرپايي مرکب از ستون و عناصر قطري
2. لوله خر پايي مشبک
* برج با سازه لوله با مهار بند ي داخلي
- لوله با ديوارهاي برشي موازي
- لوله در لوله
- لوله اصلاح شده شامل
1. لوله قابي توأم با قاب هاي صلب
2. لوله در نيم لوله
* لوله هاي دسته شده
سازه لوله توخالي در ساخت برج
* لوله قابي
* لوله خرپايي:
* لوله خرپايي مرکب از ستون و عناصر قطري :
* لوله خرپايي مشبک :

لوله قابي

کاربرد نخستين سيستم لوله اي قابي بود که براي اولين بار در ساختمان آپارتماني 43 طبقه دويت چست نات در شيکاگو (1961) به کار رفت. در اين سيستم لوله اي ديوار هاي خارجي سا ختمان از شبکه اي از تيرهاي نزديک به هم تشکيل مي شود که با اتصالات صلب به يکديگر متصل مي باشند(به صورت قاب ويرانديل) و اين ديوارهاي خارجي به توسط عمل لوله طره شده بدون استفاده از مهار بندي داخلي بارهاي جانبي را تحمل مي کنند. فرض مي شود که ستون هاي داخلي فقط بارهاي وزن را تحمل مي نمايند و در سختي لوله خارجي سهمي ندارند. کف هاي سخت طبقات همچون ديافراگم نيروهاي جانبي را به ديوارهاي پيراموني توزيع مي کنند.
مثال هاي ديگري از ساختمان هايي که در آنها از لوله قابي تو خالي استفاده شده عبارتنداز: ساختمان 83 طبقه استاندارد اويل در شيکاگو و ساختمان 110 طبقه مرکز تجارت دنيا در نيويورک با وجود اينکه اين ساختمان ها داراي هسته داخلي مي باشند مانند لوله هاي تو خالي عمل مي کنند زيرا هسته ها در آنها براي تحمل بارهاي جانبي طرح نگرديده اند.
لوله ويرانديلي بطور منطقي از سازه قاب صلب معمولي نتيجه مي شود و در حقيقت تکامل يافته آن مي باشد. اين سيستم داراي سختي جانبي و مقاومت پيچشي بالا مي باشد و در عين حال از لحاظ تقسيم بندي فضاي داخل آن انعطاف پذير است.ستون ها و تيرها در شبکه به قدري نزديک يکديگر و با فاصله کم قرار داده مي شوند که مي توان از آنها به عنوان چهار چوب يا قاب پنجره ها استفاده نمود.
در طرح سيستم هاي لوله اي قابي ايده ال آن است که ديوارهاي خارجي به صورت واحد و مشترک عمل کنند و در مقابل بارهاي جانبي کاملا مانند يک تير طره اي خم شوند. در چنين حالتي تمام ستون هايي که لوله را مي سازند، مشابه تارهاي يک تير، تحت کشش يا فشار محوري مستقيم خواهند بود.
اما رفتار واقعي لوله در جايي ما بين رفتار تير طره اي خالص قاب خالص قرار دارد. اضلاعي از لوله که موازي امتداد نيروهاي جانبي مي باشند، با توجه به انعطاف پذيري تيرها ، تمايل دارند که مانند قاب هاي صلب چند دهانه و مستقل عمل کنند. اين انعطاف پذيري باعث مي شود که در قاب تغيير شکل هاي ناشي از برش ايجاد شود که به نام لنگي برش خوانده مي شود. بنابراين در ستون ها و تيرها خمش بوجود مي آيد.
اثر تغيير شکل برشي در روي عمل لوله منجر به توزيع غير خطي فشار در امتداد پوش ستون ها مي گردد، ستون هايي که در گوشه هاي ساختمان واقع شده اند مجبور مي باشند سهم بيشتري از بار را نسبت به ستون هاي ما بين آنها تحمل کنند. تغيير شکل کل ساختمان ديگر شباهت به تغيير شکل تير طره اي نخواهد داشت زيرا تغيير شکل حالت برش اهميت بيشتري پيدا مي کند.
مسئله برش شديداً در روي کار آيي سيتم هاي لوله اي تأثير مي گذارد و تمام پيشرفت هاي بعدي در طرح لوله اي سعي بر بر طرف نمودن اين اشکال دارد. چنين به نظر مي رسد که روش لوله قابي براي ساختمان هاي فولادي تا 80 طبقه و براي ساختمان هاي بتني تا 60 طبقه اقتصادي باشد.

لوله خرپايي:

ضعف لوله قابي در انعطاف پذيري تيرهاي آن قرار دارد. با اضافه نمودن عناصر مورب (قطري) به مقدار زيادي بر صلبيت لوله افزوده مي گردد. در اين صورت قسمت عمده برش به وسيله عناصر قطري جذب مي شود نه به وسيله تيرهايي که در بالا و پايين آنها پنچره قرار دارد. اعضاء قطري مستقيماً بارهاي جانبي را اساساً به صورت نيرو هاي محوري تحمل مي کنند. اين کاهش تغيير شکل برشي (ناشي از لنگي برش) رفتار خالص طره اي را تامين مي کند.

لوله خرپايي مرکب از ستون و عناصر قطري :

در اين سيستم از عناصر قطري در داخل شبکه مستطيلي تيرها و ستون ها استفاده مي شود. عناصر قطري و تيرها با يکديگر در مقابل بارهاي جانبي صلبيت ديوار مانندي بوجود مي آورند. اين اعضاء قطري نه فقط قسمت اعظم بارهاي جانبي را حمل مي کنند بلکه همچون ستون هاي مايل عمل مي نمايند و بار هاي وزن را نيز تحمل مي کنند.
معمولاً کشش ايجاد شده در اثر بار هاي جانبي بر فشار توليد شده در اثر بارهاي ورن غالب نمي آيد. وظيفه دوگانه اعضاء قطري اين سيستم را براي ساختمان هاي خيلي بلند (تا حدود 100 طبقه براي ساختمان هاي فولادي) نسبتاً پر بارده مي سازد. استفاده از عناصر قطري موجب مي شود که بتوان فاصله ستون ها را خيلي بيشتر از فاصله ستون ها در لوله قابي اختيار کرد.
يک ويژگي اصلي اين سيستم قابليت آن در توزيع يکنواخت بارهاي متمرکز در سراسر سازه مي باشد.
تيرها بارهاي وزن بين ستون ها را حمل مي نمايند و مانند مهارهايي از کشيده شدن کف ها جلوگيري مي کنند. بدين طريق آنها بر کار آيي عناصر قطري به عنوان سيستم اصلي توزيع بار مي افزايند.
روش جالبي براي ايجاد عناصر قطري در ديوارهاي خارجي بتني در پروژه تحصيلي يکي از دانشجويان انستيتوي تکنولوژي ايلي نوي پيشنهاد شده است. در آن عناصر قطري با پر نمودن سوراخ هاي پنچره در يک طرح مورب بوجود مي آيد.

لوله خرپايي مشبک :

در اين سيستم ، لوله از عناصر مورب نزديک بهم بدون هيچ ستون قائمي ساخته مي شود. اعضاء مورب مانند ستون هاي مايل عمل مي کنند، تمام بارهاي وزن را حمل مي نمايند و سازه را در مقابل بارهاي جانبي سخت تر مي سازند. عناصر مورب را ممکن است به وسيله تيرهاي افقي به يکديگر متصل کرد.
عناصر مورب در مقابل بار هاي جانبي فوق العاده پر بازده مي باشند ولي در انتقال بارهاي وزن به زمين نسبت به ستون هاي قائم بازده کمتري دارند. بعلاوه تعداد زياد اتصالاتي که بين اين عناصر مورب لازم مي باشد و مشکلات مربوط به جزئيات پنجره ها سيستم خرپاي مشبک را به طور کلي چندان عملي و قابل استفاده نمي سازد.

برج با سازه لوله با مهار بندي داخلي

* لوله با ديوارهاي برشي موازي:
* لوله در لوله:
* لوله اصلاح شده :
* لوله هاي دسته شده:
لوله خارجي را ممکن است يا با افزودن عناصر قطري در صفحه هاي خارجي تقويت نمود و يا آن را از داخل با اضافه نمود ديوار هاي برشي يا هسته هاي داخلي تقويت کرد. در قسمت هاي زير چند روش براي مهار بندي داخلي بررسي مي گردند.

لوله با ديوارهاي برشي موازي:

ديوار لوله اي خارجي را مي توان با ترکيب نمودن ديوارهاي برشي داخلي در نقشه افقي سازه تقويت کرد. ديوار هاي لوله خارجي را مي توان مانند بال هاي يک تير تشکيل شده از اعضاء متصل به هم از اين تجسم نمود که در آن ديوارهاي برشي جان تير را تشکيل مي دهند. تنشها در ديوارهاي لوله خارجي اساساً محوري مي باشند زيرا لنگي برش در اين سيستم حداقل مي باشد.

لوله در لوله:

با به کار بردن هسته نه فقط براي بارهاي وزن بلکه همچنين براي تحمل بار هاي جانبي سختي سيستم لوله تو خالي به مقدار خيلي زيادي افزايش مي يابد. سازه کف لوله هاي خارجي و داخلي را به يکديگر متصل مي کند و همگي در مقابل نيرو هاي جانبي به صورت واحد و مشترک عمل مي نمايند.
واکنش يک سيستم لوله در لوله در مقابل بار هاي جانبي مشابه واکنش ساده مرکب از قاب صلب و ديوار برشي است. اما لوله قابي خارجي خيلي سخت تر از قاب صلب مي باشد.
لوله خارجي بيشتر بار جانبي را در قسمت بالا ساختمان مقاومت مي کند، در صورتي که هسته بيشتر بار را در قسمت پائين ساختمان تحمل مي نمايد.
روش لوله در لوله در ساختمان 38 طبقه برانسويک در شيکاگو و ساختمان 52 طبقه شماره 1 ميدان شل در هوستون به کار رفته است.
با به کار بردن يک سيستم سه لوله اي تو در تو ، طراحان يک ساختمان 60 طبقه اداري در توکيو سيستم لوله در لوله را يک قدم به جلو بردند. در اين سيستم لوله خارجي به تنهايي بارهاي باد را تحمل مي نمايد، ولي هر سه لوله که بوسيله سيستم هاي کف(ديافراگم ها) به يکديگر متصل شده اند در تحمل بارهاي زلزله که عامل مهمي در ژاپن مي باشد شرکت کرده و روي يکديگر اثر متقابل دارند.

لوله اصلاح شده :

سيستم لوله اي در مورد ساختمان هاي با نقشه افقي دايره و تقريبا مربع بيشترين بازده را دارد. ساختمان هايي که از اين شکل ها منحرف مي شوند، در موقع استفاده از سيستم هاي لوله اي ملاحظات سازه اي ويژه اي را لازم دارند. دو مثال زير چنين شرايطي را تشريح مي کند.

لوله قابي توأم با قاب هاي صلب :

شکل شش ضلعي ساختمان 40 طبقه اداري در شارلوت واقع در ايالت کارولايناي شمالي طراحان را وادار کرد تا روش لوله اي را اصلاح کنند، گوشه هاي تيز اين ساختمان شش ضلعي لنگي برش زيادي را نشان داد که استفاده موثر از سيستم لوله اي را غير ممکن مي ساخت .
اضافه نمودن قاب هاي صلب در جهت عرض ساختمان موجب گرديد که ديوارهاي خارجي به يکديگر متصل شوند، بدين ترتيب ديوارهاي انتهايي در دو انتهاي مثلثي شکل ساختمان به وسيله قاب هاي صلب تقويت گرديدند. با متصل کردن و بستن ديوار هاي پيراموني به يکديگر سيستم لوله اي موثري بدست آمد.

لوله در نيم لوله:

نقشه افقي نا منظم ساختمان 32 طبقه بانک ملي و ستون پنسيلوانيا در پيتسبورگ موجب راه حل ويژه ديگري در طرح لوله اي گرديد، در اغلب ساختمان هاي لوله اي عمل لوله اي به وسيله ديوار هاي خارجي ايجاد مي گردد اما در اين ساختمان، دو هشت ضلعي متقاطع يک لوله سازه اي در قسمت مرکزي ساختمان تشکيل مي دهند.
دو قسمت انتهايي ساختمان به وسيله سيستم هاي قاب – ديواري ناوداني شکل تقويت مي شوند. نيروهاي جانبي (در اينجا باد) مشترکا به توسط لوله داخلي و ديوارهاي انتهايي ناوداني شکل بسيار بزرگ مقاومت مي گردند.

لوله هاي دسته شده:

آخرين پيشرفت در طرح روش لوله هاي دسته شده مي باشد. اين روش براي ساختمان سيرز در شيکاگو به کار برده شده که در حال حاضر بلندترين ساختمان دنياست.
لوله قابي خارجي در اين روش به وسيله ديافراگم هاي عرضي داخلي در هر دو جهت تقويت مي گردد. بدين ترتيب مجموعه اي از لوله هاي حجره اي تشکيل مي شود. هر يک از اين لوله هاي مستقلاً قوي هستند، بنابراين ممکن است آنها را به هر شکلي دسته کرد و در هر ترازي قطع نمود.برتري ديگر سيستم لوله هاي دسته شده در محصور کردن سطوح بسيار وسيع طبقات قرار دارد .
ديافراگم هاي داخلي در موقع مقاومت نيروهاي برشي مانند جان هاي يک تيره طره اي عظيم عمل مي کنند و در نتيجه لنگي برش را به حداقل مي رسانند. به علاوه اين ديافراگم ها در تحمل خمش نيز سهيم مي باشند.
ديافراگم هايي که موازي بارهاي جانبي هستند(يعني جان هاي تير) برش را جذب مي کنند و در نتيجه در نقاط تلاقي با ديوارهاي عمود بر آنها (يعني بال ها) نقاط شش حداکثر ايجاد مي شود که نشان دهنده عمل جداگانه هر يک از لوله ها مي باشد، به اختلاف توزيع تنش محوري با حالتي که هيچ تقويت کننده داخلي وجود ندارد يعني فقط يک لوله تنها باشند توجه کنيد. با وجود اينکه تا حدودي لنگي برش رخ مي دهد، ديافراگم هاي قائم سعي بر توزيع يکنواخت تنش هاي محوري دارند. ولي انحراف از رفتار لوله اي ايده آل که با خطوط منقطع در شکل نشان داده شده به نظر نمي رسد که قابل ملاحظه باشد.
* ساختمان هاي مرکب يا پيوندي :
* ساختمان هاي مرکب لوله اي :
* پوشش ديواري صفحه اي:

ساختمان هاي مرکب يا پيوندي

در سازه پيوندي که از پيشرفت هاي اخير به منظور ازدياد سختي جانبي آسمان خراش هاي قابي مي باشد بتن و فولاد مشترکاً به عنوان واحد سازه اي عمل مي کنند. اين ايده چندين سال است که در مورد اعضاء سازه اي مانند کف ها وستون ها به کار رفته است . اما طرح تمام ساختمان بصورت مرکب روش کاملا جديدي به شمار مي رود. در زير دو راه حل متمايز به عنوان مثال هايي از کار برد اين روش ارائه مي شود.

ساختمان هاي مرکب لوله اي

در سيستمي که به وسيله شرکت اسکيدمور، اوبنگز و مريل طرح و تکميل شده است قاب فولادي خارجي در مقابل تغيير شکل جانبي به وسيله ديوار پيراموني مشبک (سوراخ دار) بتني ريخته شده در محل تقويت مي گردد. ساختماني که بدين ترتيب بر پا مي شود شباهت به لوله صلبي دارد که از زمين طره شده باشد. در اين روش اجراي سريع و مقاومت زياد (و در نتيجه انعطاف پذيري فضاي داخل) ساختمان فولادي با محفوظ از آتش بودن، عايق بندي، صلب جانبي ، و قالب پذيري ديوار خارجي بتني ترکيب مي شود. اين سيستم در ساختمان 36 طبقه گيت وي- 3 در شيکاگو، ساختمان 50 طبقه برج شماره 1 ميدان شل در نيواورلئان و ساختمان 24 طبقه سي-دي-سي در هستون که در آن قطعات پيش ساخته نما بعنوان قالب بندي بتن ريخته شده در محل به کار رفتند، مورد استفاده قرار گرفته است.
روش اجراي اين سيستم بدين ترتيب است که ابتدا قاب فولادي به اندازه 8 تا 10 طبقه بالا آورده مي شود. ستون هاي خارجي بايد بارهاي اجرايي را تحمل کنند. براي تأمين پايداري جانبي، قاب خارجي به طور موقت بوسيه کابل مهاربندي مي شود. سپس فولادهاي کف در محل قرار مي گيرد و بتن کف ريخته مي شود تا پايداري اسکلت فولادي تأمين گردد و بتوان کار داخل ساختمان را شروع کرد. بعد از اينکه شبکه هاي فولادي بتن مسلح و قالب هاي بتن در اطراف ستون ها و براي شاه تيرها در محل قرار داده شد، بتن ريخته مي شود تا يک ديوار محيطي پيوسته مشبک (سوراخ دار) تشکيل گردد. اين سلسله عمليات در هر 8 تا 10 طبقه ساختمان تکرار مي شود.
اما اختلاف حرکت بين ستون هاي خارجي بتن – فولادي و ستون هاي داخلي فولادي مشکلي ايجاد مي کند، براي اينکه کوتاه شدن نامساوي ستون ها در اثر رفتار ارتجاعي، انقباض و خزش برطرف شود .در جا گذاري شاه تير ها بايد تعديلي صورت گيرد.
چون جدار لوله اي در اين سيستم همه بارهاي جانبي را مقاومت مي کند، ستون ها شاه تيرهاي تشکيل دهنده قاب هاي هسته تأسيسات ضروري «آسانسور، آب، برق، گاز و غيره) مي توانند سبک تر باشند زيرا آنها فقط بارهاي وزن را تحمل مي کنند. همچنين کف قابل استفاده خالص در طبقات بالا در آنها سطح هسته را مي توان کاهش داد افزايش مي يابد.
شرکت ريد و تاريکس در سانفرانسيسکو سيستم ساختماني مرکب لوله اي ديگري ابداع کرده است. آنها از شاه تيرهاي فولادي و ستون هاي فولادي لوله اي پر شده با بتن به عنوان سازه نما استفاده مي کنند. در اين مورد نيز پوش ساختمان سختي کافي براي حمل تمام بارهاي جانبي را تأمين مي نمايد. در اين سيستم از قطعات پيش ساخته اي استفاده مي شود که هر يک شامل يک ستون لوله اي به ارتفاع دو طبقه و دو شاه تير فولادي طره اي مي باشد. اين قطعات پيش ساخته در وسط دهانه شاه تيرها و در وسط ارتفاع ستون ها به يکديگر پيچ کرده مي شود. از لحاظ بار گذاري جانبي اين نقاط اتصال تحت کمترين تنش مي باشد . پيوستگي طبيعي شاه تيرها در محل ستون ها که تنش ها بيشترين مقدار را دارند از بين نمي رود، شاه تيرها در ستون ها فرو مي روند و فقط جان آنها به لوله متصل مي شود. بدين ترتيب از تعداد اتصالات ساختمان که تحت تنش هاي زياد مي باشند به مقدار زيادي کاسته مي شود.

پوشش ديواري صفحه اي

روي ديوارهاي خارجي سازه هاي قابي فولادي معمولاً قطعات پيش ساخته ديواري متصل مي گردد،اين قطعات نا سازه اي مي باشند و منحصراً براي حفاظت در مقابل محيط خارج ساختمان به کار مي روند.
ميس فان در روهه يکي از اولين آرشيتکت هايي بود که از روکش ( پوشش) فولادي در سازه نماي ساختمان هاي بلند استفاده کرد، در يک ساختمان آپارتماني، او از صفحات فولادي رنگ شده به ضخامت 5 –16 اينچ براي پوشاندن بتن محافظ قاب فولادي در مقابل آتش سوزي اسفاده نمود. موقعي که پوشش فولادي به توسط بر آمدگي هاي ميخ شکلي به بتن مسلح متصل مي گردد، نه فقط در مقابل هوا ، قاب پنجره و نمايش معماري مطلوب بوجود مي آورد بلکه سختي سازه اي نيز ايجاد مي کند، در اغلب سازه هاي قاب صلب، قسمت اعظم مقاومت در مقابل تغيير مکان جانبي به وسيله شاه تيرها ايجاد مي شود. اما عمل مرکب پوسته فولادي و قاب متشکل از فولاد و بتن مسلح مقاومت جانبي را به قدري زياد مي کند که شاه تيرهاي داخلي سختي کمتري لازم دارند. به علاوه بدون افزايش وزن سازه، نوسان (تغيير مکان جانبي) ساختمان 20 تا 50 در صد کاهش مي يابد. چون پوشش فولادي نسوز نمي باشد. آيين نامه ها استفاده از آن را براي تحمل بارهاي وزن مجاز نمي دانند.
ادامه دارد....
/س