هوش مصنوعي (Artificial Intelligence) بطور خلاصه ترکيبي است از علوم کامپيوتر، فيزيولوژي و فلسفه. اين شاخه از علوم بسيار گسترده و متنوع است و از موضوعات و رشته هاي مختلف علوم و فن آوري، مانند مکانيزمهاي ساده در ماشينها شروع شده، و به سيستمهاي خبره ختم مي شود. هدف هوش مصنوعي بطور کلي ساخت ماشيني است که بتواند "فکر" کند. اما براي دسته بندي و تعريف ماشينهاي متفکر، مي بايست به تعريف "هوش" پرداخت. همچنين به تعاريفي براي "آگاهي" و "درک " نيز نيازمنديم و در نهايت به معياري براي سنجش هوش يک ماشين نيازمنديم.
به مدد تحقيقات وسيع دانشمندان علوم مرتبط، هوش مصنوعي از بدو پيدايش تا کنون راه بسياري پيموده است. در اين راستا، تحقيقاتي که بر روي توانايي آموختن زبانها انجام گرفت و همچنين درک عميق از احساسات، دانشمندان را در پيشبرد اين علم، ياري کرده است. يکي از اهداف متخصصين، توليد ماشينهايي است که داراي احساسات بوده و حداقل نسبت به وجود خود و احساسات خود واقف باشند. اين ماشين بايد توانايي تعميم تجربيات قديمي خود در شرايط مشابه جديد را داشته و به اين ترتيب اقدام به گسترش دامنه دانش و تجربياتش کند.
براي مثال به رباتي هوشمند بيانديشيد که بتواند اعضاي بدن خود را به حرکت درآورد، او نسبت به اين حرکت خود آگاه بوده و با سعي و خطا، دامنه حرکت خود را گسترش مي دهد، و با هر حرکت موفقيت آميز يا اشتباه ، دامنه تجربيات خود را وسعت بخشيده و سر انجام راه رفته و يا حتي مي دود و يا به روشي براي جابجا شدن، دست مي يابد، که سازندگانش، براي او، متصور نبوده اند.
هر چند مثال ما در توليد ماشينهاي هوشمند، کمي آرماني است، ولي به هيچ عنوان دور از دسترس نيست. دانشمندان، عموما براي توليد چنين ماشينهايي، از تنها مدلي که در طبيعت وجود دارد، يعني توانايي يادگيري در موجودات زنده بخصوص انسان، بهره مي برند.
آنها بدنبال ساخت ماشيني مقلد هستند، که بتواند با شبيه سازي رفتارهاي ميليونها سلول مغز انسان، همچون يک موجود متفکر به انديشيدن بپردازد.
مباحث هوش مصنوعي قبل از بوجود آمدن علوم الکترونيک، توسط فلاسفه و رياضي داناني نظير بول (Boole) که اقدام به ارائه قوانين و تئوري هايي در باب منطق نمودند، مطرح شده بود. در سال 1943، با اختراع کامپيوترهاي الکترونيکي، هوش مصنوعي، دانشمندان را به چالشي بزرگ فراخواند. بنظر مي رسيد، تکنولوژي در نهايت قادر به شبيه سازي رفتارهاي هوشمندانه خواهد بود.
با وجود مخالفت گروهي از متفکرين با هوش مصنوعي که با ديده ترديد به کارآمدي آن مي نگريستند تنها پس از چهار دهه، شاهد تولد ماشينهاي شطرنج باز و ديگر سيستمهاي هوشمند در صنايع گوناگون هستيم.
هوش مصنوعي که همواره هدف نهايي علوم کامپيوتر بوده است، اکنون در خدمت توسعه علوم کامپيوتر نيز مي باشد. زبانهاي برنامه نويسي پيشرفته، که توسعه ابزارهاي هوشمند را ممکن مي سازند، پايگاههاي داده اي پيشرفته، موتورهاي جستجو، و بسياري نرم افزار ها و ماشينها از نتايج تحقيقات هوش مصنوعي بهره مي برند.
(ادامه دارد ...)
منبع: http://www.senmerv.com