وحشت نکنيد. اينجا قرار نيست يک زبان برنامه نويسي پيچيده و سخت ياد بگيريد! موضوع بسيار ساده تر و روان تر از چيزي است که فکر مي کنيد. حتي اگر يک کاربر معمولي اينترنت بدون هيچ پيش زمينه قبلي باشيد به خوبي مي توانيد در اين دوره شرکت کنيد و مباني لازم را ياد بگيريد. اگر هم يک فعال وب و روزنامه نگار هستيد دانستن آموزش هاي اين دوره برايتان کاملا ضروري به حساب مي آيد. پس وقت را از دست ندهيم. در اين دوره آموزشي با فناوري هاي نرم افزاري مهم و اساسي به کار رفته در اينترنت آشنا مي شويد و قرار است يک سري اطلاعات پايه داشته باشيد که در کارتان مفيد واقع مي شوند.

اين دوره براي چه کساني است؟
 

وبلاگ نويس ها
روزنامه نگارها
کساني که مي خواهند گام اول را در دنياي طراحي و برنامه نويسي وب بردارند.
کساني که قصد دارند به روز رساني محتواي يک سايت شخصي براي خودشان يا شرکت شان را به عهده بگيرند.
هر کاربر که علاقمند است در مورد اينترنت و فناوري هايش بيشتر بداند.
اما قبل از استفاده از هر ابزاري، بهتر است که آن را بشناسيم تا با ديد بازتري به کار با آن بپردازيم. پس اجازه دهيد قبل از دروس آموزشي، ابتدا به صورت خلاصه تاريخچه اينترنت را مرور کنيم:
زمان زيادي از پايان جنگ جهاني دوم نمي گذشت و جهان در تب و تاب جنگ سرد بود و دولت آمريکا با مشکل بغرنجي مواجه شده بود: اگر ما با جنگ هسته اي مواجه شويم، چگونه بايد ارتباطات مان را سالم و کارا نگهداريم؟ مثلا اگر شهري در شرق آمريکا کاملا نابود شود، تمامي ابزار ارتباطي شرق آمريکا قطع مي شوند. يکي از بخش هاي ارتش آمريکا که با نام ARPA يا Advanced Research Projects Agency (آژانس پروژه هاي تحقيقاتي پيشرفته) مسئول حل اين مشکل شد.
آنها سيستم ارتباطي را اختراع کردند که حتي اگر يک يا چند نقطه دسترسي آن تخريب شود، باز هم به کار خود ادامه دهد. نوعي از ارتباطات تار عنکبوتي که اگر يک لينک پاره مي شد، اطلاعات از تارهاي کناري نقطه تخريب شده به راه شان ادامه مي دادند تا به مقصد برسند.
کمي بعد در سال 1969 ARPA کامپيوترهاي دانشگاه ها و محققان را هم به اين شبکه وصل کرد تا به آنها در اشتراک نتايج تحقيقات و کمک هاي علمي شان ياري رساند. زيرا قبل از اين اگر کسي مي خواست از نتايج تحقيقات دانشگاه ديگري مطلع شود، يا بايد به آنجا سفر مي کرد و از اطلاعات کامپيوترهاي آنها استفاده مي کرد، يا درخواست مي داد که نسخه اي از اطلاعات بر روي نوار مغناطيسي از طريق پست براي وي ارسال گردد. از اين به بعد اين پروژه را آرپانت نام گذاري کردند.

اولين فرد؟
 

چارلي کلين از دانشگاه UCLA آمريکا اولين بسته هاي اطلاعاتي را بر روي آرپانت ارسال کرد. وي سعي داشت که در 29 اکتبر 1969 به شبکه کامپيوتري انستيتو تحقيقاتي استانفورد متصل شود. اما سيستم در ميانه راه کرش کرد و ارتباط وي ناتمام باقي ماند.
در سال 1977 مهندسان آرپانت دريافتند که شبکه ارتباطي جديد با سرعت زيادي رشد خواهد کرد و به چيزي بيش از پيش بيني ها تبديل خواهد شد. پس نياز به تکنولوژي جديدي براي مديريت و ايجاد ارتباط در شبکه نياز داشتند. لذا دست به کار ابداع پروتکل ارتباطي با نام TCP/IP يا پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اينترنت (Transmission Control Protocol/Internet Protocol) زدند. اين پروتکل تبديل به يکي از پايه هاي اصلي ارتباطات در اين شبکه گرديد و تا اينترنت امروزي هم ادامه يافته است.
تحت پروتکل TCP/IP يک فايل توسط سرور به تکه هاي کوچکي با نام بسته يا Packet تبديل مي شود. هر بسته هم با آدرس آي پي کامپيوتر مقصد علامت گذاري مي شود. بسته ها در سفرشان درون شبکه، بين کامپيوترهاي سرور زيادي دست به دست مي شوند. آدرس آي پي به سرورها مي گويد که چه مسيري را براي ادامه سفر بسته ها انتخاب کنند. هر بار که بسته از سروري عبور مي کند، يک برچسب روي آن زده مي شود. اين برچسب ها نشان مي دهند که بسته اطلاعاتي از چند سرور عبور کرده تا به مقصد رسيده است.
نيازي به سفر همزمان بسته ها در اينترنت نيست. بسته هاي مختلف يک فايل، ممکن است در اينترنت مسيرهاي مختلفي را از طريق سرورها طي کنند، اما در نهايت مقصد همه آنها يکي است. يعني اينکه بسته هاي اطلاعات مي توانند بين خطوط ارتباطي مختلفي تقسيم شوند و لازم نيست همه آنها از يک خط بگذرند و ترافيک ايجاد کنند. مثال جالبي براي بسته هاي اطلاعاتي، افرادي هستند که به رايگان سفر مي کنند. مثلا 10 دوست ممکن است نتوانند به صورت همزمان از يک نقطه و با يک ماشين سفرشان را آغاز کنند. آنها در طول سفر ممکن است از يکديگر جدا شده، از ماشين هاي متفاوت و مسيرهاي متفاوتي عبور کنند. اما در نهايت با هم قرار گذاشته اند که در يک مکان مشخص دور هم جمع شوند.
در اول ژانويه 1983 آرپانت به پروتکل TCP/IP سوئيچ کرد و تبديل به چيزي شد که امروزه با نام اينترنت مي شناسيم. بنياد ملي دانش آمريکا پايه گذار بسياري از پيشرفت هاي اوليه اينترنت بود. اما در 30 آوريل 1995 دولت آمريکا اينترنت را به شبکه هاي تجاري و تامين کنندگان سرويس ارتباطي تحويل داد و Backbone (نقطه ارتباط مرکزي شبکه ها) قديمي بنياد ملي دانش را براي هميشه خاموش کرد و اکنون اينترنت توسط تعداد زيادي بک بن خصوصي و تجاري سرويس دهي مي شود.
در مارس 1989 تيم برنرز لي در آزمايشگاه فيزيک ذره اروپا (CERN) گروه جديدي از پروتکل ها را براي توزيع اطلاعات درون اينترنت پيشنهاد کرد. اين پروتکل ها عبارت بودند از:
http يا hyper text transfer protocol
ftp يا file transfer protocol
pop يا post office protocol
smtp يا simple mail transfer protocol
nntp يا newsgroups protocol.
اين پروتکل ها با نام پروتکل هاي وب جهان شمول يا پروتکل هاي W3 به زودي مورد پذيرش انجمن اينترنت قرار گرفتند. بعد از آن اتحادي از سازمان ها شکل گرفت تا پيشرفت هاي اينترنت را تحت نظر داشته باشد. اين اتحاد امروزه با نام کنسرسيوم W3 شناخته مي شود. اين بدان معني است که هيچ سازمان يا فردي منحصرا مالکيت اينترنت را در اختيار ندارد.

تيم برنرز لي
 

World Wide Web يا WWW که بيشتر با نام عمومي «وب» شناخته مي شود، سيستمي از متون و محتواي ابر لينک متصل به هم از طريق اينترنت را شامل مي شود و در برگيرنده تمامي ابزارهاي دخيل در آن از قبيل سرورها، کامپيوترهاي کاربران و… است.
در حقيقت WWW يکي از چندين برنامه و استانداردي است که براي استفاده از اينترنت و شبکه هاي کامپيوتري طرح ريزي و اجرا شده است. ولي امروزه تقريبا همه ما اينترنت را تنها با عبارت وب و استفاده از مرورگر مي شناسيم.
وب جهاني بر پايه سه تکنولوژي بنا شده است:
زبان برنامه نويسي HTML
پروتکل انتقال اطلاعات HTTP

وب سرورها و مرورگرهاي وب
 

تيم برنرز لي از محققان موسسه سرن اروپا کسي بود که کار ابداع و مديريت توسعه وب جهان گستر اصلي را در اواخر دهه 1980 و اوايل دهه 1990 بر عهده داشت. او اقدام به ساخت نمونه هاي اوليه اي از تکنولوژي هايي کرد که در بالا به آن اشاره کرديم و عبارت WWW را اختراع کرد. پس از آن بود که به يکباره محبوبيت وب سايت ها و مرورگرهاي وب در ميانه دهه 1990 به شکل انفجاري رشد کرد و همه گير شد. تعريف اوليه اي که در پروپوزال برنرز لي براي وب عنوان شده بود، اين بود: «…با هدف متصل کردن و دسترسي به انواع مختلفي از اطلاعات همانند تارهاي تنيده شده (Web) از گره هاي فراوان که کاربر بتواند در ميان آنها به جستجو و گشت و گذار بپردازد!»
قبل از ابداع و راه اندازي وب جهان شمول يا World Wide Web يا همان WWW، اينترنت تنها شامل نامه الکترونيک يا ايميل، گروه هاي خبري و اف تي پي يا پروتکل انتقال فايل بود. ابزارهايي براي کمک به دسته بندي اطلاعات و نحوه يافتن محل حضور آنها اختراع شد. اما اينترنت هنوز به گونه اي نبود که آن را کاربر پسند بناميم. اگر شما به برنامه کامپيوتري يا فايل خاصي نياز داشتيد، بدون دانستن محل دقيق نگهداري آن، يافتنش تقريبا غير ممکن بود.
اما امروزه ما نرم افزارهاي ويژه اي در اختيار داريم که هر يک از پروتکل هاي W3 را آدرس دهي مي کنند. ما مرورگرها را در اختيار داريم که به ما در يافتن و تماشاي صفحات وب کمک مي کنند. برنامه هاي مديريت ايميل دسکتاپ را داريم که در ايجاد و ارسال و دريافت ايميل به ياري مان مي آيند. برنامه هاي خبرخوان را براي مطالعه اخبار و مقالات در اختيار داريم. کلاينت هاي اف تي پي تنها براي دانلود و آپلود فايل به کار مي روند. برنامه هاي چت به ما امکان مي دهند که ارتباط لحظه اي دو طرفه داشته باشيم. امروزه ديگر لازم نيست شما يک دانشمند موشکي باشيد تا بتوانيد اطلاعات را بيابيد و بدانيد که چگونه از آنها استفاده کنيد.
منبع:دوره HTMl درسنامه
ارسال توسط کاربر محترم سايت :king007