اين روزها ويرايش رايانه اي تصاوير را نمي توان بدون نام فتوشاپ تصور کرد. همه ما فتوشاپ را به عنوان نرم افزار قدرتمندي که مي تواند تصاويري جادويي خلق کند، مي شناسيم و مي دانيم که با اين نرم افزار مي توان هر ن اممکني را در عکس ها، ممکن کرد. فتوشاپي که امروز مي شناسيم در عرض يک روز يا يک سال خلق نشده است بلکه در ابتدا نرم افزار ساده اي بوده که در عمر 21 ساله خود، در هر نگارش قدري کامل تر شده و توانايي هاي آن بالاتر رفته است. در اين مقاله نگاهي مي اندازيم به نخستين روزهاي فتوشاپ و تاريخچه به وجود آمدن نخستين نگارش اين نرم افزار محبوب را مرور مي کنيم.

داستان دو برادر
 

داستان فتوشاپ از ايالت ميشيگان آمريکا آغاز مي شود، جايي که محل زندگي يک استاد دانشگاه به نام گلن نول بود. او به عکاسي علاقه بسياري داشت و در خانه خود، يک تاريکخانه راه انداخته بود. او همچنين به اختراع تازه اي به نام رايانه شخصي (PC) هم علاقه مند بود. گلن، دو پسر داشت که هردوي آنها ذهني کنجکاو از پدرشان به ارث برده بودند. براي اينکه آينده در خشاني در انتظار اين دو پسر باشد، لازم بود که کنجکاوي آنها با دو وسيله هاي متعلق به پدرشان بود ترکيب شود: يکي تاريکخانه عکاسي و دومي يک رايانه Apple II Plus که پدشان براي تحقيقاتش خريده بود.
توماس بعدها در مصاحبه اي چنين گفت: «دبيرستان که بودم، يکي از سرگرمي هاي من عکاسي بود. در تاريکخانه پدرم ياد گرفتم که چطور عکس هاي سياه و سفيد و رنگي را چاپ کنم و همچنين متعادل کردن رنگ و کنتراست عکس ها را آموختم.» درحالي که توماس در تاريکخانه پدرش مشغول يادگيري اصول چاپ و ويرايش عکس بود، جان با جعبه عجيبي که پدرش خريده بود و به آن رايانه شخصي مي گفتند سرگرم بود. خودش در زندگينامه خود چنين نوشته است: «نخستين بار که پشت رايانه اي واقعي نشستم و از آن استفاده کردم، سال 1978 بود. در آن زمان دانش آموز 16 ساله دبيرساني بودم که پدرم يک رايانه Apple II Plus با 64 کيلوبايت حافظه خريد و به خانه آورد.» جان در ادامه چنين گفت: «يکي ديگر از خاطراتي که در ذهن من حک شده است، به سال 1984 برمي گردد. در آن سال در مجله تايم مقاله کوتاهي ديديم درباره مکينتاش و به خودم گفتم: واي، عجب چيزيه!» دو ماه بعد، آقاي نول يکي از نخستين رايانه هاي مکينتاش را که به بازار عرضه شده بود، خريد.

از نياز تا اختراع
 

اگرچه توماس عاشق تاريکخانه شده بود اما علاقه زيادي هم به رايانه و برنامه نويسي داشت. در سال 1987 او يک رايانه Apple Macintosh Plus خريد تا بتواند عکس هاي ديجيتالي خود را براي کامل کردن پروژه دانشگاهش ويرايش کند اما راينه مکينتاش نمي توانست سطوح خاکستري را در عکس هاي او نمايش بدهد. بنابراين توماس که نياز به اين جلوه داشت، خودش دست به کار شد و برنامه اي نوشت که مي توانست اين کار را انجام دهد. توماس به مرور مجبور شد برنامه هاي بيشتري بنويسد تا جلوه هاي تصويري بيشتري را که نياز داشت، ايجاد کند. جان که در آن زمان در شرکت (ILM( Industrial Light and Magic کار مي کرد براي تعطيلات به خانه پدري رفت و با ديدن برنامه هاي ويرايش تصويري که برادرش نوشته بود به وجد آمد و آنها تصميم گرفتند که سر و ساماني به اين برنامه هاي پراکنده ويرايش تصاوير بدهند. به اين ترتيب مجموعه اي درست شد که توماس نام آن را Display گذاشت. جان بسيار ذوق زده شده بود اما به اين موفقيت قانع نبود. او در خاطرات خود چنين گفته است: «من بيشتر از آن مي خواستم. چه مي شد اگر Display مي توانست فايل هاي عکس را با فورمت هاي ديگري ذخيره کند تا بتوان در برنامه ديگري از آن چاپ گرفت؟ تصاويري که از رايانه شرکت با خودم آورده بودم بسيار تاريک بودند بنابراين نياز به ا بزاري داشتم تا گاماي آنها را تغيي بدهم.» جان خواسته هاي خود را با توماس در ميان گذاشت و اين چرخه تکامل برنامه اي که ساخته بودند چند ماه طول کشيد. سرانجام در سال 1988 نرم افزار پيشرفته اي به دست آمد که نامش را Image Pro گذاشتند.

به دنبال مشتري
 

در اينجا بود که جان به توماس پيشنهاد داد که اين برنامه را به نرم افزاري تجاري تبديل کنند. توماس در اين باره چنين گفته است: «تازه ازدواج کرده بودم و کمک هزينه تحصيلي هم داشت تمام مي شد. احسا سمي کردم که بايد فشاري براي تمام کردن اين کار بگذارم و بعد از آن به دنبال کار بگردم.» در اوايل سال 1988 توماس به خودش شش ماه وقت داد تا اين نرم افزار را کامل کند و به طور همزمان جان به بازاريابي آن در سيليکون ولي مشغول شد. بسياري از شرکت ها زا محصولي که جان به آنها معرفي کرده بود خوش شان آمد اما فقط يک شرکت به نام بارني اسکن بود که توجه بيشتري به اين نرم افزار نشان داد و حاضر شد که آن را با نام «فتوشاپ» به همراه دستگاه هاي اسکنر اسلايد خود به فروش برساند. در مجموع 200 نسخه فتوشاپ به همراه اين دستگاه ها فروخته شد.

فتوشاپ به ادوبي رسيد
 

در سپتامبر سال 1988 بخت خوش به برادران نول رو آورد. جان، نسخه اي نمايشي از نرم افزار را در شرکت ادوبي به نمايش گذاشت و آنها شيفته اين محصول شدند. خيلي زود قراردادي بين آنها بسته شد و پس از 10 ماه کار، فتوشاب 1.0 در فوريه سال 1990 به بازار عرضه شد. توماس چنان گرفتار توليد اين محصول شده بود که ديگر فرصت نکرد پروژه دانشگاهي خود را به پايان برساند. جان به شغلي که در شرکت ILM داشت ادامه داد و مسئوليت جلوه هاي ويژه فيلم هاي بزرگي مانند مأموريت ناممکن، پيشتازان فضا و جنگ ستارگان را برعهده گرفت. گلن نول نيز همچنان تدريس در دانشکده مهندسي دانشگاه ميشيگان را ادامه داد؛ البته تاريکخانه اي را که در خانه خود داشت کنار گذاشت و به جاي آن از فتوشاپ براي ويرايش تصاوير استفاده کرد.

منبع:برترين ها
ارسال توسط کاربر محترم سايت :king007