به تازگي يک گروه بين المللي که توسط فيزيکدانان و شيميدانان دانشکده علم و فناوري دانشگاه باسک هدايت مي شود و دانشمنداني از استراليا و ژاپن در آن حضور دارند، توانسته است از طريق يک فرايند شيميايي کنترل شده، اتم هاي طلا، نقره و مس (که ذاتاً غير مغناطيسي اند) را مغناطيسي کند.
بر طبق تحقيقات گروه مذکور، به نظر مي رسد خاصيت مغناطيسي، ابعاد ذرات را تا حد نانو کاهش داده و محيط پيرامون آنها را با مولکول هاي آلي از پيش انتخاب شده، پوشش مي دهد. خاصيت مغناطيسي نانوذرات مذکور، دائمي است و حتي در دماي محدود (ambient) بسيار چشمگير مي باشد. اين رفتار شگفت آور علاوه بر نانوذرات طلا ( که پيش از اين در مقياس آزمايشگاه چنين رفتاري داشته اند) براي نانوذرات مس و نقره داراي اندازه 2 نانومتر نيز مشاهده شده است. براي اين کار از سيستم هاي آزمايشگاهي پيچيده و شتاب دهنده هاي ذرات و ساير روش هاي هسته اي، در ژاپن و استراليا، بهره گرفته شده است.
اين کشف ماهيت فرآيند تبديل عناصر غير مغناطيسي به مغناطيسي را تحت تاثير قرار مي دهد. ذراتي که خصوصيات مذکور را از خود نشان مي دهند کوچکتر از ذرات عناصر مغناطيسي کلاسيک هستند. به عبارت ديگر مي توان آنها را کوچکترين آهنربا هايي دانست که تاکنون ساخته شده اند. علاوه بر اين خصوصيات ذکر شده تنها در دما هاي پايين ظاهر نمي شوند بلکه در دما هاي کاملا بالاتر از دما هاي محدود نيز (ظاهراً بدون هيچ تضعيفي) ايجاد مي شوند.
اين نتايج مکانيزم هاي فيزيکي اي که تاکنون براي توضيح مغناطش مورد قبول بوده اند را زير سوال برده و راه را براي توسعه کاربرد هاي جديد (به عنوان نمونه به کارگيري نانوذرات مغناطيسي در تشخيص و يا درمان بيماري ها) هموار مي کند. همچنين اين کشف مي تواند محققان ديگر را از تحقيقات بنيادي در مورد مغناطش بي نياز کند.
جزييات اين بررسي در نشريه Nanoletters به چاپ رسيده است.
منبع: http://www.physorg.com