امروزه از شبکه هاي بدون کابل ( Wireless ) در ابعاد متفاوت و با اهداف مختلف، استفاده مي شود . برقراري يک تماس از طريق دستگاه موبايل ، دريافت يک پيام بر روي دستگاه pager و دريافت نامه هاي الکترونيکي از طريق يک دستگاه PDA ، نمونه هائي از کاربرد اين نوع از شبکه ها مي باشند . در تمامي موارد فوق ، داده و يا صوت از طريق يک شبکه بدون کابل در اختيار سرويس گيرندگان قرار مي گيرد. در صورتي که يک کاربر ، برنامه و يا سازمان تمايل به ايجاد پتاسيل قابليـت حمل داده را داشته باشد، مي تواند از شبکه هاي بدون کابل استفاده نمايد . يک شبکه بدون کابل علاوه بر صرفه جوئي در زمان و هزينه کابل کشي ، امکان بروز مسائل مرتبط با يک شبکه کابلي را نخواهد داشت .
از شبکه هاي بدون کابل مي توان در مکان عمومي ، کتابخانه ها ، هتل ها ، رستوران ها و مدارس استفاده نمود . در تمامي مکان هاي فوق ، مي توان امکان دستيابي به اينترنت را نيز فراهم نمود . يکي از چالش هاي اصلي اينترنت بدون کابل ، به کيفيت سرويس ( QoS ) ارائه شده برمي گردد . در صورتي که به هر دليلي بر روي خط پارازيت ايجاد گردد ، ممکن است ارتباط ايجاد شد ه قطع و يا امکان استفاده مطلوب از آن وجود نداشته باشد .

انواع شبکه هاي wireless

• WLANS: Wireless Local Area Networks . شبکه هاي فوق ، امکان دستيابي کاربران ساکن در يک منطقه محدود نظير محوطه يک دانشگاه و يا کتابخانه را به شبکه و يا اينترنت ، فراهم مي نمايد .
• WPANS: Wireless Personal Area Networks . در شبکه هاي فوق ، امکان ارتباط بين دستگاههاي شخصي ( نظير laptop ) در يک ناحيه محدود ( حدود 914 سانتي متر ) فراهم مي گردد . در اين نوع شبکه ها از دو تکنولوژي متداول Infra Red ) IR) و ( Bluetooth ( IEEE 802.15 ، استفاده مي گردد .
• WMANS: Wireless Metropolitan Area Networks . در شبکه هاي فوق ، امکان ارتباط بين چندين شبکه موجود در يک شهر بزرگ فراهم مي گردد . از شبکه هاي فوق، اغلب به عنوان شبکه هاي backup کابلي ( مسي ،فيبر نوري ) استفاده مي گردد .
• WWANS: Wireless Wide Area Networks . در شبکه هاي فوق ، امکان ارتباط بين شهرها و يا حتي کشورها و از طريق سيستم هاي ماهواره اي متفاوت فراهم مي گردد . شبکه هاي فوق به سيستم هاي 2G ( نسل دوم ) معروف شده اند .

امنيت

براي پياده سازي امنيـت در شبکه هاي بدون کابل از سه روش متفاوت استفاده مي شود :
• WEP : Wired Equivalent Privacy . در روش فوق ، هدف توقف ره گيري سيگنال هاي فرکانس راديوئي توسط کاربران غير مجاز بوده و براي شبکه هاي کوچک مناسب است . علت اين امر به عدم وجود پروتکل خاصي به منظور مديريت "کليد " بر مي گردد. هر "کليد " مي بايست به صورت دستي براي سرويس گيرندگان تعريف گردد. بديهي است در صورت بزرگ بودن شبکه ، فرآيند فوق از جمله عمليات وقت گير براي هر مدير شبکه خواهد بود . WEP ، مبتني بر الگوريتم رمزنگاري RC4 است که توسط RSA Data System ارائه شده است . در اين رابطه تمامي سرويس گيرندگان و Aceess Point ها بگونه اي پيکربندي مي گردند که از يک کليد مشابه براي رمزنگاري و رمزگشائي استفاده نمايند .
• SSID: Service Set Identifier. روش فوق به منزله يک "رمزعبور" بوده که امکان تقسيم يک شبکه WLAN به چندين شبکه متفاوت ديگر که هر يک داراي يک شناسه منحصر بفرد مي باشند را فراهم مي نمايد . شناسه هاي فوق، مي بايست براي هر access point تعريف گردند. يک کامپيوتر سرويس گيرنده به منظور دستيابي به هر شبکه ، مي بايست بگونه اي پکربندي گردد که داراي شناسه SSID مربوط به شبکه مورد نظر باشد . در صورتي که شناسه کامپيوتر سرويس گيرنده با شناسه شبکه مورد نظر مطابقت نمايد ، امکان دستيابي به شبکه براي سرويس گيرنده فراهم مي گردد .
• فيلترينگ آدرس هاي ( MAC ( Media Access Control : در روش فوق ، ليستي از آدرس هاي MAC مربوط به کامپيوترهاي سرويس گيرنده، براي يک Access Point تعريف مي گردد . بدين ترتيب ، صرفا" به کامپيوترهاي فوق امکان دستيابي داده مي شود . زماني که يک کامپيوتر درخواستي را ايجاد مي نمايد ، آدرس MAC آن با آدرس MAC موجود در Access Point مقايسه شده و در صورت مطابقت آنان با يکديگر ، امکان دستيابي فراهم مي گردد . اين روش از لحاظ امنيتي شرايط مناسبي را ارائه مي نمايد ، ولي با توجه به اين که مي بايست هر يک از آدرس هاي MAC را براي هر Access point تعريف نمود ، زمان زيادي صرف خواهد شد . استفاده از روش فوق، صرفا" در شبکه هاي کوچک بدون کابل پيشنهاد مي گردد .